Al sur, por favor! - czyli autostopem na koniec świata. zadanie II

 

Twardzielki na pustyni solnej.

fot. Monika Drążewska

Zaczęło się w Uyuni, na samym środku pustkowia. Szalona wycieczka jeepem 4x4 z beztroskim boliwijskim przewodnikiem, który nie miał żadnego z przednich zębów. Na dachu auta butla z gazem, obok kanister z paliwem. 4000 m n.p.m. i nieustanne wstrząsy, ale nie wybuchliśmy tylko ruszyliśmy dalej do przodu podziwiać laguny, flamingi, gejzery, ah! Potem autobusem prosto do San Pedro de Atacama, rowery i pedałować po najsuchszej pustyni świata. Wysiłek nieziemski dla ciał przystosowanym do życia na wysokości poziomu morza, ale daliśmy radę.

 

Hasta Santiago por favor!

fot. Monika Drążewska

Kciuki w górę, karton z napisem SANTIAGO i dużo wiary w ludzi i oto udało się: nasz pierwszy południowoamerykański autostop. I to jaki! 1500 km, 3 dni, 2 noce z Manolo w jego ciężarówce. Dobry chłop nocował nas, karmił i rozpieszczał prezentami choć ledwo rozumieliśmy co do nas mówi.

 

Manolo i jego ciężarówka - nasz transport, hotel i restauracja w jednym

fot. Monika Drążewska

Zamiast w Santiago lądujemy w Valparaiso pośród kolorowych domków i przepięknych murali. Do Santiago docieramy z opóźnieniem. Bawimy przez 4 dni z grupą muzyków, pijemy wino, piwo i jemy niesamowite ilości awokado. Szalona Yasmine zabiera nas do Mendozy. Nie wiemy kto dał jej prawo jazdy, cudem przeżyliśmy drogę 28 zakrętów na przełęczy przy najwyższym szczycie Andów- Aconcagua. Mendoza stolica wina i pysznego jedzenia podnosi morale drużyny.

 

Przerwa na mate

fot. Monika Drążewska

Piszemy na kartonie AL SUR i tak poznajemy Gregorio, który zabiera nas na południe. Kupuje luksusowy obiad, opłaca hotel, obwozi po różnych atrakcjach i daje prowadzić swoje roczne auto z prędkością 170 km/h. Pędzimy! Następuje długo oczekiwany dzień-zwała i nikt nie chce nas zabrać. W końcu lituje się para starym żukiem z lodem. Byle do przodu! Ostatecznie autobusem o standardach, które nie śniły się w Europie (w pozytywnym sensie tego znaczenia) pędzimy do Comodoro Rivadavia- brzydkiego, wielkiego, niebezpiecznego i największego miasta Patagonii. W ciągu godziny zwijamy manatki i z powrotem przy drodze z największym kartonem ever: RIO GALLEGOS. Z kierowcami tirów docieramy do Ushuaia- miasta na końcu świata. Tam spotykamy rodzinę o polskich korzeniach i poznajemy wzruszającą historię dziadka. Czas wracać na północ. Ale jeszcze ostatni „must see” Lodowiec Perito Moreno, szczęki nam opadają. Tyle lodu i taki piękny. Szkoda, że to tylko taka krótka podróż. Moglibyśmy tak przez całe życie!

 

Perito Moreno

fot. Monika Drążewska

Nasze TOP 5:

 

Cmentarzysko pociągów.

fot. Monika Drążewska

1. Wielka Słona Pustynia Uyuni – wielkie słone pustkowie położone na wysokości prawie 4 tysięcy metrów nad poziomem morza. Po prostu „must see” każdej wycieczki, która będzie blisko Boliwii. Aż dziw bierze dlaczego nie ma tego miejsca na liście 7 naturalnych cudów świata. Miejscem wypadowym na pustynie jest miasteczko Uyuni. Tam znajduje się szereg biur podróży, które oferują wycieczki na pustynie. Można wybrać się na jednodniowa wycieczką, albo na dłuższe 3 lub 4 dniowe wypady. Najpopularniejsza opcja to trzydniowa wycieczka jeepem 4x4, w cenie są 2 noce w „pustynnych hotelach” (jeden w całości zrobiony jest z soli, włącznie z meblami!), wyżywienie (lokalne specjały: pieczeń z lamy, kasz quinoa) i „przewodnik”. W Uyuni są tak niesamowite plenery, że „zdjęcia same się robią” . Wyprawa obejmuje zwiedzanie cmentarzyska starych XIX wiecznych lokomotyw, przejazd przez pustynię solną i odwiedziny na Wyspie Kaktusów, przeprawę przez pustynię piaskową i zastygłe pola lawy, oglądanie czynnych wulkanów. Waszym oczom ukażą się przepiękne laguny o niespotykanych kolorach, które zamieszkują niezliczone stada flamingów. Więcej? Można dotknąć gejzerów i wykąpać się w termach na wysokości 5000 metrów. Ciekawostka: w 2014 roku po raz pierwszy w historii przez rejon pustyni Uyuni przejechał rajd Dakar. A tam gdzie Dakar tam więcej turystów. Radzimy się śpieszyć, bo przecież nietknięte masową turystyką niesamowite miejsca tak szybko tracą swój naturalny blask…

 

Magiczna Boliwia

fot. Monika Drążewska

 

Patrzymy na wulkan

fot. Monika Drążewska

 

Laguny i flamingi

fot. Monika Drążewska

 

Magiczna Boliwia

fot. Monika Drążewska

 

Al sur por favor!

fot. Monika Drążewska

 

Laguna Colorada

fot. Monika Drążewska

 

Star Wars

fot. Monika Drążewska

 

Dotykając gejzera

fot. Monika Drążewska

 

Podobno pociąg jeździ raz w tygodniu

fot. Monika Drążewska

 

Magiczna Boliwia i piłka księżycowa

fot. Monika Drążewska

2. Pustynia Atacama – czyli najsuchsza pustynia świata. Księżycowy krajobraz, który naprawdę warto zobaczyć. W największej oazie na pustyni – San Pedro de Atacama – polecamy wynająć rower i nim wybrać się do okolicznych atrakcji. Najpopularniejsza to dolina księżycowa – Valle de la Luna. Dość wymagająca trasa rowerem górskim daje się wszystkim we znaki, ale wysiłki wynagradzają kapitalne widoki i cała plejada atrakcji jaskinie, punkty widokowe. Co tu dużo pisać: Atacama mówi samo za siebie.

 

Siłaczka

fot. Monika Drążewska

3. Valparaiso – miasto murali. Każdy wielbiciel sztuki ulicznej dozna tu niebywałych uniesień wzrokowych, a sceptycy i przeciwnicy street art’u zakochają się w nim. Ten największy port morski Chile to nie lada gratka dla fanów murali. Na ścianie domu śmiesznie pogrubiony człowieczek próbuje złapać latawiec, na co patrzy z drugiej strony ulicy dumny Salvador Allende, z drzwi garażu spogląda na nas pełna kolorów matka boska de Guadelupe, a dwa metry dalej swym ciałem ścianę zaszczyca współczesna „Wenus z Milo”. Najbardziej dekadenckie miasto Południowej Ameryki. Szczególnie rejony położonego na wzgórzach starego miasta są głównym celem turystów. Pełne małych uliczek wijących się i wspinających na wzgórza. A każdy dom, kamienica, domek pomalowany jest w innym kolorze. I cała taka aleja dochodzi do placyku w całości udekorowanego mozaiką z połamanych kolorowych kafelków. Idealne miejsce na korepetycje ze sztuki współczesnej.

 

Valparaiso

fot. Monika Drążewska

Stare miasto i murale to nie wszystko: przecież Valparaiso to miasto położone nad brzegiem Oceanu Spokojnego, a więc i plaże. Valparaiso i niemal do niego przyrośnięte miasto sąsiednie – Vina del Mar – to główny turystyczny kurort kraju. Między miastami wiedzie promenada, gdzie wieczorami przesiadują młodzi ludzie uczących się tańczyć, grać na instrumentach czy po prostu bawić i nie będą mieli nic przeciwko jeśli będziesz chciał się przyłączyć lub tylko poobserwować. Na koniec jeszcze ciekawostka: na kawałku starego betonowego mola, w niedalekiej odległości od brzegu, swoje legowisko znalazły lwy morskie. Hipnotyzują przechodniów swym zachowaniem i nieokreślonymi dźwiękami, dlatego można tam siedzieć godzinami i wpatrywać się w te niesamowite zwierzęta. Jak się gryzą, walczą o miejsca, ryczą czy mimo swoich wielkich gabarytów skaczą na wysokość kilku metrów. Valparaiso – naprawdę warto zobaczyć to miasto.

 

Lwy morskie

fot. Monika Drążewska

 

Valparaiso

fot. Monika Drążewska

 

Murale Valparaiso

fot. Monika Drążewska

 

Al sur por favor!

fot. Monika Drążewska

4. Ushuaia – miasto na końcu świata. To kolejny punkt południowej Ameryki gdzie trzeba być i zobaczyć. Przecież nie ma innego miejsca na ziemi, które byłoby położone na końcu świata;) Trzeba tam pojechać, by przekonać się zobaczyć, że dalej drogi lądowej na południe już nie ma. Można stąd popłynąć statkiem, aż po brzegi Antarktydy. Ushuaia to urokliwe nadmorskie miasteczko. Miasteczko położone jest nad kanałem Beagle, w którym przeglądają się okoliczne 2-3 tysięczne szczyty południowych Andów. Przepiękna okolica oferuje wiele ciekawych trekkingów o różnych poziomach trudności, m.in. do Parku Narodowego Ziemi Ognistej. Ushuaia to również w sezonie zimowym ogromna baza narciarski z dużą ilością podobno świetnie przygotowanych tras zjazdowych. Jedną rzecz w tym najdalej na południe wysuniętym mieście świata trzeba zrobić: wysłać kartkę pocztową do przyjaciół.

 

Bajkowy strumyk na końcu świata

fot. Monika Drążewska

 

Wieczne śniegi na Ziemi Ognistej

fot. Monika Drążewska

5. Perito Moreno – „czarny pieseczek”, to tajemnicze imię lodowca. Podróżując przez Patagonię nie można pominąć miejscowości El Calafate - bazy wypadowej do Narodowego Parku Lodowców Los Glaciares. Na miejscu wszystko jest bardzo dobrze zorganizowane i nawet najbardziej nieogarniętym nie umknie wycieczka do lodowca. Lokalne biura podróży oferują podpłynięcie łodzią pod czoło lodu, treking po zamarzniętym jęzorze i szklaneczkę whiskey z wiecznym lodem. Nie ma co dużo pisać: trzeba osobiście stanąć oko w oko z tym „zimnym draniem”.

 

Perito Moreno

fot. Monika Drążewska

 

Wielki jęzor

fot. Monika Drążewska

 

Patagonia

fot. Monika Drążewska

 

Perito Moreno

fot. Monika Drążewska

 

Perito Moreno

fot. Monika Drążewska

 

Cmentarzysko pociągów.

fot. Monika Drążewska

• « POPRZEDNIE
• NASTĘPNE »

POPRZEDNIE

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

NASTĘPNE