Australia

Można pokusić się o określenie, że Australia jest klimatycznie trudnym zakątkiem świata. Więcej tam pustyń niż na jakimkolwiek innym kontynencie, aż 2/3 powierzchni kraju leży w klimacie suchym lub półsuchym. Pustynia Australijska (składające się z 4 połączonych ze sobą pustyń) jest drugą co do wielkości pustynią świata. Z drugiej strony (przynajmniej!) jest to kontynent stosunkowo płaski – średnia wysokość wynosi niewiele ponad 200 metrów, zaś najwyższy szczyt (zwany nota bene Górą Kościuszki) ma 2228 m n.p.m.

Tym klimatem wzgardzili zarówno Portugalczycy (pierwsi biali odkrywcy), jak i Holendrzy (którzy jednak nie mogli oprzeć się pokusie i przed odpłynięciem nazwali Australię Nową Holandią). Kolejni osadnicy to już XVIII-wieczni więźniowie pochodzący z Anglii, Walii i Szkocji. Po odbyciu kary najczęściej zostawali w Australii na stałe. Spadkiem po Anglikach jest język i lewostronny ruch drogowy. Oczywiście pierwszymi osadnikami byli Aborygeni – zdaniem naukowców dotarli na ziemie australijskie około 60 tysięcy lat temu. Dziś nadal obserwuje się migracje na dużą skalę, głównie ludności azjatyckiej. Jak podają statystyki – co czwarty mieszkaniec tego kraju nie urodził się na jej terenie.

Wszystko to sprawia, że Australia jest miejscem niezwykle zróżnicowanym kulturowo. W ostatnich latach można zauważyć coraz większe odchodzenie Aborygenów od tradycyjnego stylu życia. Sytuacja tej grupy etnicznej jest trudna – panuje wśród nich duże bezrobocie, bieda i alkoholizm. Nastąpiła jednak znaczna poprawa we wzajemnych stosunkach z potomkami białych osadników. Na początku XX stulecia liczba populacji Aborygenów spadała tak gwałtownie, że uznano ich za grupę wymierającą. Dziś żyją głównie w rezerwatach, znaczna ich część również w dużych miastach, niestety najczęściej w dzielnicach slumsów.

Przedmiotem konfliktu jest współcześnie góra Urulu (Ayers Rock), przez Aborygenów uważana za święte miejsce, przez turystów zaś za największą atrakcję. Spór toczy się wokół wchodzenia na górę. Wspinaczka jest bardzo niebezpieczna, co roku kilka osób ginie w tym miejscu. Coraz częściej jednak wśród podróżników widać postawę większego szacunku do panujących obyczajów i swego rodzaju modę na niewchodzenie na Urulu. Wspinanie się na nią jest także zabronione w czasie trwania australijskiego lata między godziną 10 a 16 – to ze względu na niemiłosierne upały.

Status miasta otrzymują tylko największe miejscowości, co może przyczyniać się do wrażenia, że jest ich tam dość mało. Najbardziej znaczące to Canberra –stolica, Sydney (często brana za stolicę), w którym znajduje się słynny budynek Opery oraz Melbourne, uznane dwukrotnie przez magazyn „The Economist” za „Najlepsze miasto do życia na świecie”.

Koniecznie należy wspomnieć o niespotykanej nigdzie indziej florze i faunie – jest wynikiem izolacji kontynentu, stąd taka obfitość endemitów żyjących właśnie tam. Australię zamieszkują więc słynne kangury, torbacze, czy psy Dingo (sprowadzone zresztą z Azji). Z roślin wymieńmy chociażby karłowate akacje i eukaliptusy. Nie wolno pominąć też Wielkiej Rafy Koralowej – największej z pośród raf, znajdującej się u wybrzeży Australii. Przyciąga turystów i nurków z całego świata, co nie powinno dziwić – drugiej tak bogatej i rozległej nie znajdziemy nigdzie indziej.

Dla Europejczyków może stanowić kontynent egzotyczny: ze względu na odległość, bo to przecież antypody, jak i różnorodność. Bo Australia to istny tygiel kulturowy – bogactwo ras i narodowości odpowiada bogactwu przyrody. To też miejsce o dwojakiej naturze – kraj i kontynent jednocześnie, miejsca ścierania się tradycji i nowoczesności, miejsce, którego trzeba doświadczyć na własnej skórze.