Boliwia, Chile, Argentyna – autostopem na koniec świata

Po drodze widzieliśmy gejzery, kąpaliśmy się w basenach termalnych na wysokości 5000 m n.p.m.; podziwialiśmy murale Valparaiso, śpiewaliśmy karaoke w Santiago de Chile; piliśmy wino w Mendozie podziwiając Andy i Aconcaguę w tle; widzieliśmy delfiny bawiące się na falach Cieśniny Magellana i słyszeliśmy jak przemawia do nas lodowiec Perito Moreno. Bez stresu, bez pośpiechu... tylko my i nasza podróż.

Trasa:

Odwiedzone kraje: Boliwia, Chile, Argentyna.

Czas trwania: 8 listopada 2013 – 7 grudnia 2013.

Budżet: ok. 3600 zł/osobę (1200 $/osobę: 30 dni x 20$ + 100$ pustynia Uyuni + bilety do Ameryki Południowej 400$ + 100$ wejściówki i autobusy).

Najciekawsze miejsca

Villazon – miasteczko graniczne na południu Boliwii, małe i gwarne. Wszędzie pełno kolorowych straganów, sklepików, ogromnych worków z liśćmi koki, podróżnych z plecakami i... kolorowych straganów. Znajdziesz tu wiele stoisk z jedzeniem, bankomaty, kantory, choć łatwo zauważyć, że to miejscowość nie nastawiona na turystów, powstała z myślą o przygranicznej wymianie towarowej z Argentyną. Warto zrobić tu zakupy i zaopatrzyć się w liście koki, które zmniejszą dolegliwości związane z chorobą wysokościową, ponieważ Villazon położone jest na wysokości prawie 3500 m n.p.m. Przechadzając się uliczkami miasteczka można poczuć specyficzny, niekoniecznie przyjemny zapach (coś w stylu starych, brudnych skarpet) – to liście koki. Miasteczko jest niewielkie, liczba mieszkańców to około 37 tys. Pociąg dociera tu raz lub dwa w ciągu całego tygodnia. Głównym środkiem transportu są busy i autobusy odjeżdżające z dworca stosunkowo regularnie i często, jeśli tylko zbierze się wystarczająca liczba pasażerów. Sprawia wrażenie bliskowschodniego targu. Otoczone jest pustynią i pustkowiem. Podsumowując, Villazon nie oferuje pięknych widoków i atrakcji turystycznych. Każdy podróżny odwiedza to miejsce, jako punkt przesiadkowy na trasie Argentyna – Boliwia.

 

Villazon: Bienvenidos en Bolivia!

fot. Monika Drążewska

Tupiza – mała, ale bardzo turystyczna miejscowość, bardzo ładna, zadbana i w znacznej części odnowiona. Znajdziesz tu wiele hoteli, restauracji (wszędzie podają wegetariańskie jedzenie – jak na Latynoamerykę to wyjątek), dużo sklepów o szerokim asortymencie, ryneczek. Uwaga: w sklepach nie ma metek z cenami, sprzedawca wymyśla cenę, oczywiście przystępną dla tubylca i inną – wyższą dla turysty. Na ulicach, w hotelach pełno „naciągaczy” zachęcających do zakupu wycieczek, najczęściej tej samej, na Wielką Pustynię Solną.

W styczniu 2014 przez Tupizę po raz pierwszy w historii przejechał Rajd Dakar. Prawie z każdego miejsca rozciąga się widok na otaczające miasto góry. Jest dużo szlaków turystycznych świetnie nadających się na trekkingi. Miasto oferuje szeroką gamę aktywności dla turystów, od trekkingów, poprzez jazdę konną po wycieczki terenówkami po okolicznych bezdrożach.

 

Pakujemy PKSa i w drogę przez góry i pustynie.

fot. Monika Drążewska

Uyuni – bardzo małe miasto powstałe z myślą o obsłudze turystów, bo kto chciałby mieszkać z własnej woli w tak niesprzyjających warunkach: na skraju pustyni, a w zasadzie pomiędzy dwoma – piaskową i solną, na wysokości ponad 3700 m n.p.m. Oddalone jest od Tupizy o ok. 200 km, a podróż lokalnym autobusem zajmuje 7 godzin (bilet jest mega tani, za to widoki zapierają dech w piersi i znacznie podnoszą poziom adrenaliny, szczególnie gdy zdezelowany autobus lawiruje na skraju przepaści), natomiast odległość od La Paz, stolicy kraju to 460 km.

Osada założona została pod koniec XIX wieku jako punkt handlowy, obecnie spełnia rolę głównej bazy turystycznej. Południowo-zachodnia Boliwia, gdzie leży Uyuni, jest obszarem o wysokiej aktywności sejsmicznej; pełno tu aktywnych wulkanów oraz skał wulkanicznych, gejzerów, są nawet termy z naturalnie gorącą wodą, gdzie można się wykąpać. Po mieście krążą naciągacze, jest też bardzo dużo, nawet przydomowych, biur podróży oferujących wycieczkę jeepem 4x4 po pustyni solnej i okolicznych atrakcjach. W pobliżu miasta znajduje się cmentarzysko pociągów (El Cementerio del trenes), które warto odwiedzić. Nie ma sensu zostawać tu dłużej niż to konieczne. Niektóre przewodniki podają, że w Uyuni należy wziąć pieczątkę w Biurze Imigracyjnym, jeśli udajesz się do Chile. Sprawdziliśmy na własnej skórze – nie trzeba, odprawa paszportowa odbywa się na środku pustyni i nie ma problemów z przekraczaniem granicy.

 

Al sur, por favor! - czyli autostopem na koniec świata.

fot. Monika Drążewska

San Pedro de Atacama – oaza na najsuchszej pustyni świata. Najbardziej turystyczne miasto Chile, przez co bardzo drogie. Na każdym rogu można wypożyczyć rower (ok 8$ za cały dzień) i nim udać się na szlak po Atacamie. Jest to najtańsza opcja zobaczenia pustyni. Trasa jest stosunkowo wymagająca i męcząca ze względu na ukształtowanie terenu, temperaturę i oraz wysokość (2500 m n.p.m.). Ciekawe atrakcje w pobliżu (oprócz samej pustyni) to Valle de la Luna (Dolina Księżyca), Vale de la Muerte (Dolina Śmierci), rezerwaty flamingów, wydmy, treking zboczem wulkanu. Na wycieczkę po pustyni można się wybrać także busem.

 

Księżycowy krajobraz Atacamy

fot. Monika Drążewska

Valparaíso – miasto równie piękne jak nazwa wskazuje. Położone na malowniczych wzgórzach nad brzegiem oceanu. Miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Podstawę architektury stanowią kolorowe domki, wąskie, urokliwe uliczki wspinające się do wyższych partii miasta. Valparaíso to przede wszystkim murale: małe i ogromne, kolorowe i czarno-białe, Street-art'owe dzieła sztuki. Ciekawą atrakcję stanowią ascensores, czyli rodzaj windy, szczyt techniki XIX wieku. Dwa wagoniki umieszczone na oddzielnych torach, poruszające się równolegle względem siebie, pozwalają przemieszczać się między najniższym poziomem miasta (plan) a wyższymi partiami (cerros – wzgórza). Niestety obecnie są unieruchomione z powodu remontu.

W Valparaíso urodził się najbardziej znany chilijski poeta, noblista Pablo Neruda.

Oprócz przepięknej, kolorowej architektury atrakcję wartą uwagi stanowi nadmorska promenada. Można tu spotkać wylegujące się całe stadko lwów morskich, a także młodzież grającą na żywo i ćwiczącą ciekawe układy taneczne. Sąsiednia miejscowość Viña del Mar oferuje najładniejsze plaże Chile.

Warto pamiętać, że w niedziele większość sklepów i restauracji jest zamknięta.

 

Valparaiso- miasto murali

fot. Monika Drążewska

Santiago de Chile – po prostu stolica, stosunkowo przyjemne do życia miejsce, w którym warte zobaczenia są: Pałac La Moneda – siedziba prezydentów Chile (tam w 1973 roku zginął Salvador Allende, pierwszy i jedyny socjalistyczny prezydent Chile, gdy lotnictwo na rozkaz Pinocheta zbombardowało pałac; dziś przed placem stoi pomnik zamordowanego prezydenta, a na całym placu powiewają chilijskie flagi), Plaza de Armas – najstarszy zabytkowy plac miasta. Przez Santiago przepływa rzeka, która nie robi najlepszego wrażenia, ale lepiej nie mówić o tym Chilijczykom, bo są wielkimi patriotami. W mieście mieszka wielu studentów, w związku z tym obfituje ono w miejsca do imprezowania, szczególnie tzw. salsoteki. Stolica posiada kilka linii metra i ogólnie dobrze zorganizowany transport publiczny. Miłośnikom warzyw i owoców polecamy targ La Vega, przy stacji metra Patronato. Możesz zrobić tu tanie zakupy i/lub setki pięknych, kolorowych zdjęć. Poza tym na obwodnicy bardzo łatwo złapać stopa.

Mendoza – piękne miasto, zbudowane w XIX wieku przez emigrantów włoskich i francuskich u podnóży najwyższych partii Andów. Dobry system kanalizacji, czyste i szerokie ulice, mnóstwo drzew, kawiarnie. Świetne wino, podobno najlepsze w całej Argentynie, zawdzięcza swój smak wyjątkowemu mikroklimatowi, który pozwala na hodowlę winorośli najwyższej jakości. Polecamy skosztować specjały miejscowej kuchni, w szczególności steki (Lomo de pimienta, Lomo de champiniones). Miasto jest popularne zarówno wśród turystów zagranicznych, jak i miejscowych, dlatego w weekendy i święta warto zarezerwować nocleg. Wiosną i latem temperatura dochodzi do 35 stopni. Mendoza oferuje wiele atrakcji turystycznych, np. wycieczki po winnicach, rafting, treking w górach, przejażdżki konne.

 

Po prostu piękna! Mendoza

fot. Monika Drążewska

San Carlos de Bariloche – „alpejskie” miasteczko, położone pomiędzy jeziorami i wysokimi, ośnieżonymi szczytami. Po drugiej wojnie światowej w Bariloche osiedliło się wielu uciekinierów z Niemiec. Prawdopodobnie dlatego jest tu wielu mieszkańców o jasnej karnacji i pełno fabryk czekolady z ogromnymi gablotami wypchanymi po brzegi ręcznie robionymi czekoladkami w każdym możliwym smaku. Naprawdę są warte swojej renomy. Zimą jest to popularny kurort narciarski. Latem można wybrać się na trekking w pobliskie góry, gdzie rozpościerają się niesamowite widoki. Jeden z nich, widok z Cerro Campanario, został uznany przez National Geographic za jeden z dziesięciu najpiękniejszych na świecie. Potwierdzamy! Okolice Bariloche obfitują w szlaki dla zawodowców oraz laików wspinaczki (Cerro Catedral, park nad Lago Gutierez).

 

1 z 10 najpiękniejszych widoków na świecie wg National Geographic

fot. Monika Drążewska

Comodoro Rivadavia – największe miasto Patagonii. Duża, robotnicza aglomeracja, nad którą górują blokowiska w stylu wschodnioeuropejskim, centrum naftowe Argentyny. Położone na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. Przez miasto wiedzie najbardziej uczęszczana arteria komunikacyjna Argentyny, droga z Buenos Aires do Ushuaia. Miasto osławione jest legendą: prawie każdy kierowca tira ma tu swoją kochankę lub żonę, a już na pewno dziecko. Comodoro ma opinię bardzo niebezpiecznego i takie sprawia wrażenie. Żyją tu obok siebie bogaci robotnicy szybów naftowych w przepięknych, nowych osiedlach w stylu angielskim oraz biedni przybysze z innych części kraju i ościennych miast. Osobiście odradzamy zwiedzanie miasta, jednak podróżując autostopem przez Argentynę musisz liczyć się krótkim postojem lub przesiadką w tym miejscu.

 

Patagonia- prosta droga i pustkowia

fot. Monika Drążewska

Rio Gallegos – to miasto typowo tranzytowe. Osobiście nie możemy o nim zbyt wiele napisać, bo było dla nas wyłącznie punktem przesiadkowym pomiędzy stałym lądem a Ziemią Ognistą. W Rio Gallegos muszą zatrzymać się na dłuższy postój wszystkie ciężarówki, nieważne dokad jadące: na północ czy na południe. Tutaj odbywa się odprawa celna, ponieważ Ziemia Ognista (wyspa) jest podzielona niemalże po połowie pomiędzy Chile i Argentynę. Dodatkowo na całej wyspie obowiązuje specjalna strefa ekonomiczna, co powoduje, że kwitnie tam produkcja i handel. Tutaj, bez względu na porę roku czy dnia, ciągle i bardzo mocno wieje.

Lokalna policja okazał się dla nas sympatyczna i pomocna, do tego stopnia, że pomagali łapać nam stopa. W kryzysowym momencie zaprosili nas do siebie na posterunek, poczęstowali mate i poprawili humory żartami.

 

Południowa Patagonia

fot. Monika Drążewska

Tolhuin – malutkie miasteczko, położone na Ziemi Ognistej. Nie znajdziesz o nim informacji w przewodnikach, ale naszym zdaniem warto się tam zatrzymać choćby na chwilę. Dokładniej rzecz ujmując, najważniejszym punktem miasteczka jest piekarnio-cukiernia „La Union”. Nastaw się na czekanie w długiej kolejce wraz z lokalsami. Mają tam najlepsze słodkie bułeczki (factury) i rogaliki (medialunas) na wyspie – śmiemy twierdzić, że w całym kraju.

Tolhuin leży dokładnie w połowie trasy między Rio Grande (najbardziej industrialna miejscowość na wyspie) a Ushuaia. Położona nad niesamowitym jeziorem, które ma prawie 100 km długości. Wzdłuż jeziora, w kierunku południowym powoli i leniwie wije się droga na Ushuaia – na cześć włoskiego rewolucjonisty nazwana Paseo Garibaldi. Widok zapiera dech w piersiach.

 

Koniec świata jest zjawiskowy

fot. Monika Drążewska

Ushuaia – koniec świata (fin del mundo) jak określają ją znaki drogowe. Najbardziej wysunięte na południe miasto świata. Co ciekawe od równika dzieli je ta sama odległość co Gdańsk. Klimat chłodny, niesprzyjający, nawet późną wiosną zdarzają się śnieżyce. Z Ushuaia można wybrać się na wyprawę statkiem na Antarktydę (bardzo droga przyjemność), trekking do pobliskiego lodowca (spacer przez wieczne śniegi) oraz odwiedzić Park Narodowy Tierra del Fuego (Parque Nacional de Tierra del Fuego). Miasteczko położone jest malowniczo pomiędzy kanałem Beagla a Andami, w miejscu „gdzie góry schodzą do morza”. Przy niepozornej uliczce Gdor Jose Maria Gomez, w zwyczajnie wyglądającym domu, w oknie na pierwszym piętrze wisi ogromna flaga Polski. Jeśli znasz dobrze język hiszpański, warto zapukać. Mieszka tu wspaniała i bardzo gościnna rodzina o polskich korzeniach, która opowie ci poruszającą historię o Polaku na końcu świata. Dla nas Ushuaia na zawsze kojarzyć się będzie z pięknymi widokami i niezwykłą historią mieszkającej tam rodziny.

Nieważne co usłyszysz po drodze, zdecydowanie warto! Koniec świata jest piękny!

 

Dalej na południe drogi nie ma!

fot. Monika Drążewska

Calafate – niewielkie turystyczne miasto, stworzone z myślą o podróżnych. Bogata baza noclegowa, dużo sklepów z „profesjonalną” odzieżą, kramów z pamiątkami itp. W Calafate trzeba się zatrzymać, by rankiem wyruszyć na spotkanie z najbardziej znanym lodowcem Perito Moreno. Lodowiec można oglądać (i podsłuchiwać) z platform usytuowanych na lądzie, podpłynąć stateczkiem w jego pobliże lub udać się na minitrekking po lodowcu i skosztować whiskey z odwiecznym lodem. Park Narodowy Los Glaciares słynie z wspaniałych lodowców, szczególnie znane są, oprócz Perito, Glaciar Upsala, Viedma, de Mayo. Blisko stąd również do jednego z cudów świata Parku Torres del Paine (wspaniałe, jednak bardzo kosztowne). Warto wybrać się również do położonego na północ od Calafate miasteczka El Chalten, które słynie z sąsiedztwa szczytu Fitz Roy (nie ma pocztówki z Argentyny bez jego zdjęcia) oraz wspaniałych tras trekkingowych.

 

Perito Moreno- urzekające piękno lodu

fot. Monika Drążewska

 

Ushuaia

fot. Monika Drążewska

• « POPRZEDNIE
• NASTĘPNE

POPRZEDNIE

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

NASTĘPNE