Cudne Wyspy Cabo Verde

Warty odnotowania jest fakt, iż poczta w Republice Zielonego Przylądka poświęciła swym ptakom wiele znaczków, ale specjalną emisją wyróżniła właśnie najbardziej zagrożonego, małego śpiewaka z Raso.

Kabowerdyjski znaczek przedstawiający małego śpiewaka z Roso

Wyspy Nawietrzne – najbardziej niezwykłe miejsce na ziemi

Zaczynamy naszą podróż od wyspy Fogo. Główną atrakcją jest wielki wulkan, położony prawie 3000 m n.p.m. Najpiękniejszy widok na niego roztacza się z lotu ptaka. Samolot ląduje w jednym z najpiękniejszych, kolonialnych miasteczek Cabo Verde – San Felipe, położonym tuż nad brzegiem oceanu. Oko cieszą piękne, zabytkowe, dwupiętrowe domy z rzeźbionymi, drewnianymi balkonami. Pierwsze piętra były przeznaczone dla niewolników oraz pracowników, podczas gdy właściciele zajmowali drugie piętra.

Po drugiej stronie wyspy znajduje się mała miejscowość Mosteiros słynna z produkcji kawy. Gaje kawowe położone są wysoko w górach, na stromych zboczach, gdzie niełatwo dotrzeć. Jednak mieszkańcy wyspy pokonują tę drogę dwa razy dziennie. Tuż przed świtem wyruszają w górę, aby punktualnie o wschodzie słońca rozpocząć pracę. Po południu, zmęczeni, ale szczęśliwi, z trzydziestokilogramowym workiem kawy schodzą w dół, aby suszyć kawę na dachach domów.

Kolejną interesującą miejscowością jest Chã das Caldeiras – mała wioska położona u stóp wulkanu. Słynąca z najlepszego wina, produkowanego bez konserwantów. Mieszkańcy tej wioski żyją bardzo biednie, bez elektryczności, telefonów i innych wynalazków cywilizacyjnych. Jednak z uśmiechem na ustach każdego ranka wychodzą na pola uprawiać swoje małe poletka niejako wyrwane spod lawy oraz dbać o winnice. Krajobraz wprost księżycowy. Jak okiem sięgnąć widać zastygłą lawę, formy wulkaniczne oraz małe wulkany. Nad tym wszystkim góruje olbrzymi wulkan, którego erupcja prawdopodobnie mogłaby zniszczyć całą wyspę.

W 1995 roku miała miejsce erupcja małego wulkanu. Lawa pokryła najlepsze ziemie uprawne, zniszczyła wiele domów oraz jedyną drogę. Mieszkańcy nie mogli wrócić do swojej wioski przez 5 miesięcy. Ale wrócili. Do tej pory wulkan jest na tyle gorący, że bez trudu można przypalić papierosa tylko przykładając go do ziemi.

Malowniczy krajobraz Cabo Verde

Wyspa Santiago jest największa. Praia, która jest aktualnie stolicą Republiki Zielonego Przylądka, jest niezwykłym miejscem dla turystów, oferuje ciekawy targ, piękne restauracje i niespotykane nigdzie indziej widoki. Stare miasto to pozostałość po dawnych czasach, można się tu udać na zwiedzenie murów fortu St. Filipe. Cała wyspa jest godna zwiedzenia, ze względu na malownicze miasteczka, piękne plaże, czy też naturalne twory natury (kaniony, groty). Wielbiciele długich, romantycznych spacerów, wędrowcy górscy, windsurfingowcze powinni tu znaleźć swoje miejsce na ziemi.

Wyspa São Vicente znana jest z charakterystycznych „Capoverdianskich nocy” oraz karnawału, porównywanego do tego w Rio De Janeiro. Wyspa zabawowo-rozrywkowa. Co dziwne, zasiedlona została dopiero trzy wieki po odkryciu.

Mindelo, miasto słynące z wierszy poetów i arcydzieł artystów. Można ich spotkać dosłownie na każdym kroku, oferują oni swoje oryginalne pamiątki. Sklepy z pamiątkami są natomiast opanowane przez Chińczyków. Zaradnie radzą sobie z tutejszym rynkiem. Miasto może przypominać nieco Kubę: duże rezydencje, gdzieniegdzie napotkane stare auta, odrapane budynki, a także panująca wszędzie atmosfera. Natomiast w centrum miasta znajduje się niewielki park, gdzie wraz z nadejściem nocy spotykają się mieszkańcy i turyści, by wyruszyć na wspólne rozmowy do pubów i afrykańskich klubów i dyskotek. A ci, bardziej lubiący muzykę, mogą udać się do Zatoki Kotów, gdzie corocznie odbywa się festiwal muzyczny, przyciągający niezliczone rzesze artystów i wielbicieli muzyki z całego świata.

Wyspa Santo Antão należy do najpiękniejszej wyspy Cabo Verde. Krajobraz tej krainy to majestatycznie położone góry, a szczyty przykryte są pierzyną chmur. Idealne warunki do trekkingu. Kraina słynąca również z licznych upraw. Wspaniałe zielone stoki uprawiane przez mieszkańców. Liczne gaje bananowe i kokosowe oraz niepoliczalna ilość olbrzymich agaw… Raj dla agroturystów! A na północy wyspy, położona na bajkowych terasach maleńka wioska Fontainhas. Wioska, gdzie produkuje się grog wg tradycyjnych metod przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Zawdzięczamy to plantacjom trzciny cukrowej, z której wyrabia się ten przedni trunek. Widoki tej krainy to także rozległe kaniony, urwiska skalne, pola kamienne, osuwiska. Nie występują one nigdzie indziej na świecie.

]Górzysty krajobraz wyspy Santo Antao[/i]

Wyspa Boavista jest niepowtarzalna dzięki wszechobecnej mornie, błękitowi oceanu i widokom rozległych piaszczystych plaż z kokosowymi oraz daktylowymi i palmami. Miejsce idealne do surfowania. Plaża Santa Monica, licząca 10 km, wraz z potężnymi falami stwarza raj dla miłośników tego sportu. Są tu także dwa wyjątkowe miejsca: stara żydowska fabryka ceramiki, ukrywana przez białe piaski wyspy oraz dziewiętnastowieczny kościół Igreja Martiz de Sao Rogue.

Morze i fale sprzyjają uprawianiu kitesurfingu, Cabo Verde

Wyspa São Nicolau znana jest jako wyspa karnawału. Bajecznie kolorowe obchody oraz niespotykane nigdzie indziej obrzędy związane z ceremonią chrztu i zaślubin czynią z niej niezwykłe miejsce. Znana jest także z częstych napaści przez piratów, dlatego wybudowano tu fortecę obronną. Warta odwiedzenia jest zawsze zielona rolnicza dolina Vale de Faje.

Minimum taxi i hotelów

Większość mieszkańców żyje w slumsach. Częstym widokiem są ujadające psy, spotykane wraz z pijanymi osobnikami. Chętnych do pomocy ludzi jest wielu – problem w tym, że każdy chce pomóc, ale z uwagi na upojenie alkoholowe nie jest w stanie, co w efekcie kończy się szarpaniną między „współziomkami” i zniknięciem w przepastnych ciemnościach. Wiele ludzi chodzi boso, nie stać ich nawet na prowizoryczne buty. Mimo to ludzie ci są szczęśliwi, bawią się przy płynącej gdzieniegdzie muzyce z głośników. Na plażach śpią ludzie z nogami w reklamówkach i innych workach. Druga strona medalu, to swoisty „urok” w postaci załatwiania potrzeb fizjologicznych gdzie popadnie, nieczystości spływające ulicami, brudne plaże i szereg innych specyficznych rzeczy.

Jeśli chodzi o transport, to można się przedostawać z miejsca na miejsce autobusem. Jazda busem może się przerodzić w wycieczkę po mieście z niekiedy wielokrotnym powtarzaniem, gdyż bus zanim ruszy na dobre, musi zebrać komplet pasażerów. Klientów czasem wręcz zdziera się z ulicy i przekonuje, że warto jechać. Pasażerami upycha się wszelkie dziury w pojeździe. Nie jest to wygodne.

Zamiast hoteli, ludzie często zapraszają na nocleg do siebie. Posłanie na ziemi, niekiedy mały poczęstunek. Nie są to komfortowe warunki, ale zaletą jest to, że można spotkać interesujących ludzi i z nimi porozmawiać.

Mimo trudnych warunków ludzie są tutaj szczęśliwi

Podsumowując Republika Zielonego Przylądka to mieszanka idylli i biedy. Historia nie może zapomnieć o tym miejscu.

Cytat z filmu „Miś” w reż. Stanisława Barei