Do Indii przez Słowenię?!

– Etraveler.pl: Wkrótce polecisz do Indii. Masz jakiś pomysł na ten kraj? Szczegółowo opracowany plan podróży?

 

Laureat II edycji „Stażu dla podróżników” – Łukasz Śledziecki

fot. Etraveler.pl

– Łukasz Śledziecki: Plan powstaje cały czas. Zbieram informacje o Indiach z różnych źródeł i buduję swój plan podróży po Indiach na razie wyobrażonych, a później już spełnionych. Przeglądam więc strony internetowe, portale, blogi, wyszukując interesujące mnie informacje. Poza tym sporo moich znajomych, także tych z bliskiego otoczenia, było już w Indiach, a więc są dla mnie cennym źródłem wiedzy. Póki co bardziej zaprząta mnie kwestia finansowa wyjazdu.

– A czy przed wygraną w „Stażu dla podróżników” w ogóle myślałeś o wyjeździe do Indii?

– Szczerze mówiąc Indie w ogóle nie mieściły się w moich podróżniczych planach. Na pewno nie zachęcały mnie do wyjazdu do Indii strzępy zasłyszanych historii – na przykład o wszechobecnym brudzie, o nagminnych problemach z żołądkiem czy o wysokich temperaturach, których zwolennikiem raczej nie jestem. A tu proszę, taka niespodzianka! Nie tylko dla mnie, moi najbliżsi też byli zaskoczeni. Skoro jednak nadarzyła się okazja, by wziąć udział w konkursie „Staż dla podróżników” i skoro go wygrałem, to chyba grzechem byłoby nie skorzystać z okazji.

– Jest taka obiegowa, powtarzana niemal do znudzenia opinia, że w stosunku do Indii nie ma półśrodków: albo je kochasz, albo nienawidzisz. Masz jakieś obawy przed wyjazdem do tego kraju?

– Co prawda nie paraliżuje mnie strach, ale oczywiście mam pewne obawy. Spędzę tam 3 miesiące, a dotychczas mój najdłuższy wyjazd to ponad miesięczny pobyt na Ukrainie. Z Ukrainy do Polski wraca się dzień, może dwa. Z Indiami już jest inaczej i ta perspektywa trochę mnie niepokoi. Poza tym przez dwa tygodnie po ogłoszeniu wyników myślałem, że pojadę sam. Teraz wiem, że będę ze swoją dziewczyną, co zmienia postać rzeczy. Choć oczywiście zdarza mi się myśleć, że nie dam rady, że to wszystko mnie przerośnie i że po miesiącu zaszyję się w jakimś drogim hotelowym pokoju, z poza którego nie wyściubię już nosa do końca wyjazdu. Chcę jednak spróbować, bo taki wyjazd to mimo wszystko sprawdzenie siebie.

– W trakcie konkursu zajmowałeś się Słowenią. Skąd tak dobrze znasz ten kraj?

– Do Słowenii wyjechałem na pół roku w ramach wymiany studenckiej Erasmus. Starałem się jednak maksymalnie wykorzystać czas spędzony tam i nie tylko studiować, ale także intensywnie zwiedzać i poznawać ludzi. A więc część informacji o Słowenii, które przekazywałem w trakcie konkursu, zdobywałem mimowolnie, po prostu żyjąc tam na co dzień. Poza tym ja naprawdę polubiłem ten kraj i kiedy przyszło mi poświęcić kilka godzin na wyszukanie wiadomości o Słowenii, nie miałem z tym problemu, bo zwyczajnie sprawiało mi to przyjemność. W czasie konkursu pojawiła się też okazja, żeby przypomnieć sobie język słoweński. Miałem sporą frajdę, wyszukując informację na słoweńskojęzycznych stronach internetowych.

– Jakich argumentów użyłbyś, chcąc przekonać kogoś do wyjazdu do Słowenii?

– Może zabrzmi to sztampowo, ale w Słowenii naprawdę każdy znajdzie coś dla siebie – morze, wysokie góry, sporo możliwości dla osób, które lubią uprawiać sporty ekstremalne; jest Triglav, na którego szczyt wspinają się osoby chcące zdobyć potem wyższe wierzchołki, takie jak na przykład Mont Blanc. I najważniejsze – klimat Słowenii, czyli otwarci, pomocni i gościnni ludzie. Poza tym Słowenia jest uporządkowana, a więc ludzie, którzy nie lubią niespodzianek i cenią sobie przewidywalność, będą się tam dobrze czuć. Słowenia to też mozaika, w której z jednej strony widać wsie położone wysoko w górach, dokąd nie dojeżdża żaden środek lokomocji, a zakupy robi się raz na dwa tygodnie w objazdowym sklepie, a z drugie zaś są takie miasta jak Maribor czy Lublana, które w niczym nie ustępują zachodnioeuropejskim metropoliom.

– Wracając jeszcze do konkursu – możesz pokusić się o jakieś pokonkursowe refleksje?

– Na pewno byłem pozytywnie zaskoczony, kiedy słyszałem opinie na temat moich tekstów od osób, które znałem słabo albo których nie znałem w ogóle. Okazało się, że konkursowe materiały zaczęły, przynajmniej częściowo, krążyć w Internecie. Znajomi polecali je innym, udostępniali na swoich profilach na Facebooku i zdarzało się czasem, że nieznajoma osoba pytała: „Jak Słowenia? Skąd w ogóle masz takie informacje?”. Pracuję jako barista w kawiarni i bywało, że moje teksty były publikowane na jej stronie internetowej. Potem klienci pytali mnie, jak sobie radzę w konkursie – zabawne sytuacje, które nawet mi się podobały. Ostatnio dowiedziałem się, że para znajomych na podstawie mojego przewodnika opublikowanego w konkursie zaplanowała wakacje w Słowenii. To miłe. Może powinienem wystąpić o jakieś dotacje do słoweńskiego rządu?:-)

– Czy któreś z konkursowych zadań szczególnie przypadło ci do gustu?

– Dobrze się bawiłem tworząc subiektywny przewodnik po wybranych miejscach w Słowenii. Przyjąłem pewien klucz – założyłem, że będę opisywać miejsca, w których byłem i które nie są powszechnie znane. I choć odwiedziłem Bled – wizytówkę Słowenii, jedno z jej najbardziej rozpoznawalnych miejsc – i mam stamtąd sporo ładnych, pocztówkowych zdjęć, bo każdy tam robi zdjęcia i większość z nich wygląda całkiem atrakcyjnie, to jednak nie zdecydowałem się na jego opis. Co ciekawe, miałem problem ze zdjęciami do tekstu, bo choć w Słowenii byłem 6 miesięcy, to wcale nie mam wiele fotografii stamtąd. Ciągle wydawało mi się, że ma jeszcze dużo czasu, żeby wyjść z aparatem i porobić ciekawe zdjęcia. Poza tym im dłużej tam byłem, tym mniej rzeczy mnie dziwiło. A skoro nie dziwiło, to też nie czułem, że powinienem robić dużo zdjęć.

– Wpadłeś w pułapkę długiego pobytu w danym kraju:-) Przestajesz się czuć jak turysta, nie jesteś już na fotograficznym głodzie, który każe ci pstrykać zdjęcia wszystkiemu wokół. Zaczynasz patrzeć oczami miejscowych. To pozytywne zjawisko i wielki przywilej tzw. podróżniczych długodystansowców.

– Zgadza się. Mam więcej zdjęć z krótkiego wypadu do Belgradu czy tygodniowego pobytu w Bośni, które traktowałem jako wakacje i wówczas ucieczkę od słoweńskiej rzeczywistości. Gdybym chciał pisać o jakimś kraju z punktu widzenia turysty, to wybrałbym Ukrainę. Całkiem dobrze znam jej zachodnią część, byłem w Odessie, na Krymie, mam tam masę znajomych. Kiedy zastanawiałem się, czy wziąć udział w konkursie, to chodziła mi po głowie właśnie Ukraina. Przypuszczałem jednak, że pewnie już kilka osób wybrało ten kraj – jest przecież tak popularny wśród Polaków! Pomyślałem sobie: kto będzie chciał opisywać Słowenię?! To mały i ciągle w znikomym stopniu znany w Polsce kraj.

– Teraz odrobinę bardziej znany kraj.

– I to mu się należy!