Rowerowo: Litwa – Łotwa – Estonia

3 dzień

Cel – Poniewież

Naszym kolejnym, po Kownie, celem był Poniewież (lit. Panevėžys). Ciepły, słoneczny dzień, a przed nami ok. 110 km do pokonania. Najtrudniejszy jednak okazał się wyjazd z Kowna. Kilka razy zawracałyśmy, bo wszystkie drogowskazy kierowały nas w stronę autostrady. W końcu wjechałyśmy na główną trasę do Poniewieża. Trzeci dzień wyprawy zapowiadał się obiecująco, choć byłyśmy niewyspane i obolałe. Ratowały nas jedynie częste przystanki na stacjach benzynowych i hektolitry wypijanych napoi energetycznych.

W trakcie dłuższej jazdy człowiek może poprzebywać trochę sam ze sobą, trochę „pofilozofować”. Moje przemyślenia były bardzo przyziemne. Dotyczyły spodenek rowerowych z tzw. pieluchą. Może i zaklinałam się, że nigdy ich nie założę, ale w tamtej chwili, wiele bym za nie oddała.

Mimo zmęczenia i zakwasów już po południu byłyśmy na miejscu. Poniewież jest piątym pod względem wielkości miastem na Litwie. Leży nad rzeką Niewiaż, którą miałyśmy okazję mijać. Jest tutaj kilka osiemnasto- i dziewiętnastowiecznych zabytków (m.in. kościół Św. Piotra i Pawła, klasztor pijarów, kościół Świętej Trójcy), poza tym miasto ma charakter przemysłowy, co widać na każdym kroku. Na obrzeżach roi się od ogromnych supermarketów, a w centrum od blokowisk, no i oczywiście samochodów.

4 dzień

Łotwa w polu koniczyn

Poniewież jest bardzo dobrą bazą wypadową na Łotwę. Miejscowość dzielą tylko 84 kilometry od miasteczka Bowsk (łot. Bauska) na Łotwie, które sprawia wrażenie bardzo zadbanego. Wystarczy ruszyć się na obrzeża, by znaleźć sporo gospodarstw agroturystycznych i pól kempingowych – do wyboru, do koloru. Atrakcją miejscowości jest bez wątpienia piętnastowieczny zamek, a raczej to, co z niego pozostało. Wbrew pozorom całkiem dużo, ruiny można zobaczyć na niewielkim wzgórzu w widłach rzek Niemenek i Musza. My rozbiłyśmy nasze namioty na przepięknym polu kempingowym, otoczonym zbożami.

Zakochana w Rydze

Bowsk i Rygę dzieli około 70 km, wyjeżdżając wcześnie rano, na miejsce można dotrzeć już nawet w południe i zwiedzać, zwiedzać, i jeszcze raz zwiedzać. Ryga oczarowała mnie swoim klimatem, bo też jest typowym turystycznym miastem. Mnóstwo małych klimatycznych uliczek, przepiękna, tętniąca życiem starówka, kawiarenki, cudowny park z mostem, gdzie świeżo poślubieni przypinają kłódkę, a kluczyk wyrzucają do rzeki, by w ten magiczny sposób zapewnić trwałość uczuciu. A już na pewno niezapomniany jest przejazd przez wiszący most – jeden z największych w Europie.

Dla mnie jednak najważniejszy był klimat miasta, które, moim zdaniem, nastawia się głównie na młodych turystów. Bez problemu znalazłyśmy hostel za niewielką cenę i to na starówce, gdzie wieczorami odbywają się liczne koncerty, i gdzie bardzo łatwo o nowe znajomości, bo ludzie „wczuwają się” w klimat i są bardzo otwarci. Ceny też nas mile zaskoczyły, zarówno nocleg, jak i jedzenie w Rydze nie uszczupliły zanadto naszego budżetu. W Rydze warto spędzić więcej niż jeden dzień, miasto naprawdę zachwyca. Mówię to z pełną odpowiedzialnością.

Wzdłuż wybrzeża do Parnu

Odcinek zdecydowanie tylko dla wytrwałych. Z Rygi do Parnu (pol. Parnawa) w Estonii jest ponad 180 km. Trasa biegnie wzdłuż morza, co może oznaczać dwie rzeczy – będzie płasko i będzie wiało. Silny wiatr może bardzo szybko wyczerpać nasze siły. Dlatego warto poruszać się w peletonie i co jakiś czas wymieniać osobę, która jedzie na samym początku. W innym przypadku szybko opadniemy z sił. Droga do Parnu, pomijając wiatr, należy do bardzo przyjemnych, bo wiedzie wśród łotewskich i estońskich lasów. Ruch samochodowy jest niewielki, a trasy bardzo dobrze przygotowane. Niestety po raz kolejny nie miałyśmy okazji zwiedzić Parnu, przyjechałyśmy znów około 2 w nocy, bo ranek poświęciłyśmy na włóczenie się po Rydze. Mimo późnej pory miasto nie spało. Na starówce i w centrum wszystkie knajpki były przepełnione – przypomniała nam się Ryga. Coś w tym musiało być, bo jak się później dowiedziałyśmy, Parnu jest letnią stolicą Estonii.

Wyczekiwany Tallin

Z Parnu do Tallina jest około 130 km. Znów jedziemy po bardzo dobrze przygotowanych trasach. W Tallinnie jest już znacznie drożej niż w Rydze, czy nawet w Parnu. Nie da się ukryć, że miasto jest nastawione głównie na bogatych turystów. Planowałyśmy zostać tam dłużej, żeby jak najwięcej zobaczyć. Zawiodłyśmy się jednak na Tallinie. Może to przez pogodę – wietrznie, chłodno, nieprzyjemnie. Na pewno warto zobaczyć starówkę i spróbować odnaleźć tam Polską ambasadę – zadanie dla wytrwałych, oraz pałac prezydencki. Wieczorową porą bary zaludniają studenci. Co ciekawe, mimo chłodu można siedzieć na zewnątrz, bo po zmroku obsługa rozdaje polarowe koce do przykrycia.

Z perspektywy czasu najlepiej wspominam Rygę, mimo że od początku to Tallin był naszym celem. Może smutek z powodu końca wyprawy przyćmił mi urok tego miasta? Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś powtórzę tę trasę na rowerze, więc będę miała okazję to sprawdzić.

Jak przygotować się do wyprawy, czyli wnioski po czasie

Na tego rodzaju wyprawach zdarza się wiele nieoczekiwanych rzeczy, które później pewnie będziemy nazywać przygodą i wspominać z rozrzewnieniem. Przecież zwykle dobrze się kończą. Niemiłym niespodziankom warto jednak zapobiegać, by zaoszczędzić sobie późniejszego stresu. Gdybym jeszcze raz przygotowywała się do tej wyprawy, kilka rzeczy zrobiłabym inaczej. Oto garść moich wskazówek:

1. Przed wyjazdem kup dokładną mapę (ale nie zbiorczą) i zadbaj, by każdy uczestnik wyprawy posiadał albo ksero z zaznaczonym odcinkiem planowanej trasy, albo własny egzemplarz. My posiadaliśmy mapy Litwy, Łotwy, Estonii, nie były one najdokładniejsze, co w jednym przypadku dostarczyło nam wiele niezapomnianych wrażeń i sporo wysiłku – musiałyśmy przejechać 200 km.

2. Zaplanuj dokładnie trasę i bądź realistą, do odległości wskazywanej przez mapę czy google maps zawsze dodaj 20 km (dojazd/wyjazd z miasta, błądzenie i inne przypadki losowe).

3. Bądź pesymistą wobec swojej kondycji. Często ludzie zakładają, że spokojnie przejadą 100 km w 8 godzin, rzeczywistość często okazuje się inna. Lepiej szybciej dojechać na miejsce i cieszyć się z chwil relaksu, niż skończyć, rozbijając nocą namiot w polu 20 kilometrów od miasta.

4. Dobrym pomysłem jest zaplanowanie trasy w ten sposób, by w ciekawych miejscach spędzić co najmniej jeden dzień. Niestety nie zrobiłyśmy tak, dlatego w Kownie, Rydze, Parnu, Tallinie byłyśmy tylko przejazdem. Trzeba mieć dużą motywację, żeby po całym dniu jazdy jeszcze i zwiedzać miasto. Bo w Rydze i w Parnu naprawdę warto, te miasta są zachwycające.

5. Miej przy sobie coś słodkiego na czarną godzinę. Dodatkowy zastrzyk energii zawsze się przydaje. Obok czekolady czy innych słodkości kolejnymi niezbędnikami są: kamizelka odblaskowa, kask (mimo, że jest w nim nie do twarzy), śrubki, zestaw kluczy, zapasowe dętki, zestaw do łatania, scyzoryk, power tape, sznurek, olejek do opalania (nie żeby się nie opalić, ale żeby się nie spalić).

6. Zostaw obawy w domu. Ludzie naprawdę są przychylnie nastawieni do turystów – szczególnie do tych, którzy wkładają wiele wysiłku w pokonywanie odległości. W każdym mieście spotykałyśmy przyjaznych ludzi, którzy nieraz wyciągali nas z tarapatów.