Pustyni żar, zabytków czar

W końcu wyruszyłyśmy na zwiedzanie. Ja, porażona upałem, gotowałam się w dżinsach, których nie miałam okazji zmienić. Moja mama domagała się śniadania. I tak aż do pierwszego postoju, na którym kontakt z miejscowym folklorem nieco złagodził negatywne emocje. Ot, zwykły zajazd przy drodze, a właściwie zajazd na środku pustyni. W nim wielobarwne stoiska, Arabowie nawołujący do kupowania tkanin i pamiątek, gdzieś w tle jeden Egipcjanin prowadził osiołka, drugi jechał na wielbłądzie. I oto poczułam, że jestem w Afryce.

Aktywna turystyka na Czarnym Lądzie wymaga zaś poświęceń. Gdy oglądałyśmy pierwszą atrakcję na trasie, zespół świątyń w Karnaku, nie wiedziałam, co bardziej przykuwa moją uwagę – monumentalne budowle, czy nieubłaganie wysoka temperatura, połączona z powalającą duchotą. Niełatwo skupić się na zwiedzaniu, gdy z nieba bucha 40-stostopniowy żar!

Trzeba jednak przyznać, że Karnak, będący niegdyś częścią starożytnego miasta Teby, robił wrażenie, mimo naszego nieprzystosowania do warunków meteorologicznych. Ogromny zespół budowli sakralnych sprzed 3 tysięcy lat można by właściwie zwiedzać godzinami. Wyjątkowo atrakcyjna była dla nas świątynia Amona-Re, największa na świecie świątynia z salą kolumnową, do której prowadzi aleja procesyjna z aż 40 sfinksami o głowach barana! Na ogromnych kolumnach mogłyśmy podziwiać najprawdziwsze w świecie hieroglify. Wrażenie obcowania z zaginionymi wieki temu cywilizacjami to coś nie do opisania, nawet gdy pot kapie człowiekowi z czoła.

Głód historyczny – zaspokojony!

Już pierwszego dnia weszłyśmy na statek i odbiłyśmy od brzegów Nilu, by ruszyć w dalszą drogę. Na trasie zwiedziłyśmy sporo, w końcu Egipt to kraj faraonów i prawdziwa kopalnia zabytków sprzed tysięcy lat. Jednak parę miejsc szczególnie zapadło mi w pamięć.

Po pierwsze, malutka, jak na starożytne standardy świątynia w Kom Ombo. Świątynia, w której nasz przewodnik twierdził, że mógłby spędzić resztę życia jako kustosz pilnujący turystów, a w wolnych chwilach badający poszczególne elementy budowli. Rzeczywiście, nawet najbardziej niewrażliwy na historyczne smaczki zwiedzający musi docenić detale architektoniczne przytulnej świątyni w Kom Ombo. Ponieważ było to miejsce poświęcone Sobkowi – bogowi przedstawianemu jako człowiek z głową krokodyla – atrakcją są przechowywane w kaplicy Hathor mumie krokodyli.

Po drugie, Abu Simbel, czyli cudowne dzieło ludzkich rąk – tych sprzed 2 tysięcy lat i tych współczesnych. Dwie monumentalne, wbudowane w skałę świątynie, zostały bowiem zagrożone zatopieniem wraz z budową Tamy Asuańskiej, która utworzyła sztuczne Jezioro Nasera. By uchronić zabytki przed zniszczeniem, dokonano w latach 60. XX wieku ich przeniesienia ponad lustro wody, na miejsce położone około 65 metrów wyżej. By zachować szczególny charakter zbudowanych w zboczu skalnym świątyń, usypano sztuczne wzgórza. Koszt tej niezwykłej operacji wyniósł około 36 milionów dolarów.

Dzięki temu przedsięwzięciu możemy dziś podziwiać unikalne budowle, wzniesione na rozkaz Ramzesa II, potężnego władcy, który nie tylko umocnił swe państwo, ale też spłodził około 100 synów i 50 córek. Pierwsza świątynia, zwana wielką, poświęcona została bogom słońca Amonowi-Re i Re-Horachte, zaś jej cechą charakterystyczną są strzegące wejścia cztery wysokie na 20 metrów posągi faraona.

Mniejszą świątynię, zbudowaną ku czci bogini miłości i piękności Hathor zdobią natomiast posągi żony Ramzesa II – Nefertari. Obydwa zabytki zachwycają nie tylko rozmiarami, ale i licznymi płaskorzeźbami i hieroglifami zachowanymi w doskonałym stanie. Abu Simbel to chyba najwspanialsza z egipskich stref archeologicznych.

Po trzecie, banał nad banały, czyli piramidy w Gizie. Pomijając fakt, że to miejsce jest swego rodzaju symbolem Egiptu i chyba żadna wycieczka nie może się obejść bez zdjęć na tle piramid, budowle są po prostu nad wyraz imponujące. Największa z piramid egipskich, piramida Cheopsa ma podstawę o boku 230 metrów i jest wysoka na 147 metrów. Najbardziej interesująca dla zwiedzających jest jednak sporo mniejsza piramida Mykerinosa, w której zachował się oryginalny wystrój wnętrz, między innymi rzeźby króla Mykerinosa wraz z boginią Hathor.

U stóp piramid obiekt westchnień turystów stanowi posąg Sfinksa, wyrzeźbiony w olbrzymim bloku skalnym. Obfotografowywany ze wszystkich stron Sfinks ma ciało lwa i głowę faraona Chefrena, oczywiście pozbawioną nosa. Najsłynniejszy z egipskich widoków, czyli Sfinksa wraz z piramidami, podziwiałyśmy z perspektywy grzbietu wielbłąda – przejażdżki tego typu należą do często proponowanych atrakcji turystycznych. Malowniczy krajobraz uzupełnia piasek pustyni mieniący się rozmaitymi kolorami, od złocistych po czerwienie. Można by naprawdę poczuć czar Egiptu... Gdyby nie te tłumy turystów!

Jak mówić „nie”, czyli o kulturze słów kilka

Jak wiemy, zabytki to nie wszystko, więc w trakcie wycieczki robiłyśmy wszystko, by poczuć klimat Egiptu. Oczywiście, niebezpiecznie samotnie wędrować ulicami egipskich miast, ale z chęcią przystałyśmy na propozycję przewodnika, by wieczorem w mieście Luksor skoczyć całą grupą na sziszę. Ten typ fajki wodnej zyskał już u nas taką popularność, że chyba nikomu nie trzeba go przedstawiać. To, co robi jednak u nas za atrakcję w bardziej egzotycznych knajpkach, dla Egipcjan jest po prostu codziennością, powszechnym nałogiem. Warto przejść się po zmroku ulicami egipskiego miasta i wtopić w arabski tłum, zapalić oryginalny, aromatyczny tytoń do sziszy i wypić lokalną herbatę.

W dzień, o dziwo, miasta te mogą być wręcz mniej przyjazne – znika ich subtelna egzotyka, zastępuje ją wszechobecny hałas i bałagan. W świetle dziennym widzimy cały brud i biedę Egiptu, a do tego dochodzi na przykład specyficzny ruch drogowy, którego pierwszą zasadą jest kompletny brak zasad, drugą zaś nagminne łamanie zakazów, zwłaszcza zakazu używania klaksonu. Odnoszę wrażenie, że Egipcjanie używają go do wszystkich możliwych celów – by wyrazić na drodze swoją złość, jak i radość, by zwrócić na siebie uwagę, i by pozdrowić znajomego kierowcę. Wrażenia słuchowe – niezapomniane.

Nieodłącznym elementem naszej podróży po Egipcie była też nieustanna nauka asertywności. Tamtejsi handlarze nie rozumieją zupełnie słowa „nie”, a ich nachalność może być wręcz odstręczająca dla niektórych. Warto jednak wybrać się na bazar egipski, na przykład w Kairze, by zagłębić się w tym kolorowym świecie mniej lub bardziej kiczowatych wytworów rzemieślniczych. Podstawą jest oczywiście targowanie się – Egipcjanie na dzień dobry zawsze podają cenę zawyżoną co najmniej dwukrotnie i potrafią się wręcz obrazić na naiwnego turystę, który podda się bez targu! Ta handlowa atmosfera to cecha charakterystyczna dla krajów arabskich, a przy odrobinie wysiłku i cierpliwości możemy na zakupach upolować naprawdę ciekawe pamiątki w przystępnych cenach

Za tradycyjny przykład folkloru, wciskany turystom właściwie w każdym egipskim hotelu i na każdej wycieczce robią tańce brzucha i taniec wirujących derwiszy. Część tych pokazów jest niestety czymś w rodzaju kiepskiej podróbki, same miałyśmy wątpliwą przyjemność zobaczyć takie show na naszym statku wycieczkowym. Jeśli jednak trafi się okazja obejrzenia oryginalnego występu – żal nie skorzystać, bo to wyjątkowo miły dla oka element arabskiej kultury!

Komu w drogę, temu poradnik!

• Dojazd

  Najlepiej samolotem, bezpośrednie rejsy do Kairu (LOT) zaczynają się od 700 zł. Można też Czech Airlines z przesiadką w Pradze albo czarterem (do Hurghady, Szarm el Sheikh itd.) samodzielnie, co równa się kosztom od 1000 –1100 zł lub z biura podróży, wtedy przelot czarterowy zawiera się w cenie wycieczki.

• Na granicy

  Między Polską a Egiptem obowiązuje ruch wizowy. Obywatel RP może przed przyjazdem do Egiptu ubiegać się o wizę w egipskim przedstawicielstwie dyplomatycznym lub otrzymać ją na lotnisku w Egipcie po opłaceniu 15 USD. Wizy turystyczne wystawiane są na pobyt 30-dniowy. Paszport powinien być ważny przynajmniej o 6 miesięcy dłużej niż wiza. W razie uszkodzenia lub utraty paszportu należy zwrócić się do Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Kairze o wydanie paszportu tymczasowego, a następnie wystąpić do lokalnego urzędu paszportowego o potwierdzenie wjazdu oraz wizę wyjazdową. Wiza taka jest wtedy ważna przez 7 dni. Bez takiej wizy nie można wyjechać z Egiptu. Egipskie przepisy celne nie odbiegają od ogólnie przyjętych przepisów europejskich, choć na przykład za próbę wwiezienia narkotyków grozi kara śmierci.

• Koniecznie zobacz

  Abu Simbel, Kair, Giza, Kom Ombo, Karnak

• Zdrowie

  Nie występują zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne na dużą skalę. Nie ma też obowiązku dokonania określonych szczepień. Jednakże przy dłuższych pobytach, zwłaszcza w południowej części kraju, zalecane są szczepienia przeciw żółtaczce typu A i B, tężcowi, błonicy, durowi brzusznemu, febrze oraz leki antymalaryczne. Należy przestrzegać zasad podwyższonej ostrożności i higieny: często myć ręce, pić wodę przegotowaną lub oryginalnie butelkowaną, dokładnie myć owoce i warzywa.

• Pieniądze

  Nazwa waluty: funt (EGP)
  1 EGP = 52 grosze
  1 USD = 5,66 EGP
  1 EUR = 7,56 EGP
  100 PLN = 190,84 EGP
  100 EGP = 52,40 PLN = 17,68 USD = 13.23 EURO