Namibia – posmakować, poznać, zrozumieć

Himbowie wolno ulegają przemianom cywilizacyjnym m.in. ze względu dość ograniczony dostęp do edukacji. Z jednej rodziny wysyła się na ogół tylko jedno dziecko do szkoły. Reszta nie ma szans na naukę. Taki wykształcony członek społeczności często zostaje przewodnikiem po wioskach Himba, albo przenosi się do jakiegoś miasteczka, by wykonywać inne prace.

Kolejnym ludem, który spotkamy w Namibii są Herero. Naczelne miejsce w ich wierzeniach stanowi drzewo o nazwie omumborombonga. Spotyka się je często na terenie całej Namibii zarówno w zagajnikach, jak i na sawannie. Legenda głosi, że lud Herero pochodzi właśnie od tego drzewa i z tego miejsca członkowie rozeszli się po całym świecie. Bardzo charakterystyczne są stroje kobiet Herero. Noszą one długie, kwieciste suknie w stylu wiktoriańskim. To pozostałość po wizycie misjonarzy, którzy w XIX wieku potępili nagość mieszkanek. Zaobserwujemy także słynne kapelusze, noszące nazwę otjikayiva. Mają kształt imitujący krowie rogi, bo to właśnie krowa jest bardzo ważnym zwierzęciem w kulturze Herero. Człowiek bez stada nic nie znaczy, a im więcej krów posiada, tym większa jego pozycja w lokalnej społeczności.

Godny uwagi jest także lud Damara, którego mowa przysporzy nam wielu zdziwień. Wykorzystują oni bowiem różnego rodzaju gwizdy, cmoknięcia i świsty.

Posmakować

W Afryce hoduje się głównie krowy, w związku z tym stanowią one znaczną część menu. W Namibii popularne są steki T-bone, ogromnych rozmiarów, z niewielkim dodatkiem ziemniaków i frytek. Z wielką ochotą grilluje się także kiełbaski Boereworst (tzw. burskie kiełbaski). Spotkamy tu także południowoafrykański przysmak – biltong. Mowa o suszonym mięsie wołowym lub z antylop Kudu przyrządzanym na przeróżne sposoby i chętnie popijanym lokalnym, lekkim piwem, którego umiejętność warzenia zaszczepili w miejscowych kolonizatorzy. Dla rządnych wrażeń nie lada gratką będzie gąsieniczka w pikantnym sosie, która według zapewnień odważnych jest przepyszna. Skosztujemy także steków ze strusia czy krokodyla, które dostępne są już także w Niemczech, ale „właściwie” smakować będą tylko tutaj.

W rejonach nadmorskich delektować się można owocami morza. Oferta jest praktycznie nieograniczona, a szczególnie warty uwagi jest Angel Fish, czyli skalar, znacznie odbiegający od tych znanych nam z domowych akwariów. Z kolei pozostałością historyczną z czasów głodu jest oshifima. Danie przygotowuje się z rośliny, przypominającej po przyrządzeniu purée ziemniaczane. Całość doprawia się różnego rodzaju sosami oraz dodatkami, np. szpinakiem. Możemy także napotkać takie osobliwe potrawy jak czarna fasola z bekonem, orzechami i chili lub bananowy chleb.

Należy pamiętać, że w sklepach, w tym także supermarketach, dostępne są wszelkiego rodzaju owoce i warzywa. Na półkach znajdziemy dobre wina, głównie z RPA. Kuchnia namibijska składa się wyłącznie ze świeżych, pysznych produktów, wolnych od konserwantów. Mięso pochodzi od wolno wypasających się zwierząt, a nabiał z wyrobów domowych.

„Zezwierzęcić się”

Na mapie każdego podróżnika powinna znaleźć się Otjitotongwe – dom gepardów. Na świecie pozostało ich już bardzo niewiele, a znajdują one schronienie głównie w Namibii. Dzięki wielu licznym próbom ratowania gatunku udało się zwiększyć ich populację o 30 proc. Głównym problemem byli farmerzy, których udało się na szczęście przekonać do psów myśliwskich, potrafiących przegonić koty polujące na pastwiskach. Dla tych, którzy chcą obcować z przyrodą i mogą przeznaczyć na to większą sumę, w Otjitotongwe możliwe jest zakwaterowanie w lodżii. Dostępne jest sześć pokoi, z pełnym wyżywieniem w restauracji. Wycieczka w poszukiwaniu gepardów zaczyna się każdego dnia popołudniem, na własne ryzyko można dotykać zwierzaki.

Dla amatorów fotografii szczególnie warte zainteresowania jest Caprivi. Można tam znaleźć ok. 450 gatunków ptaków na bardzo małej powierzchni. Po terenie w okresie od stycznia do października podróżuje się łodziami, a to ze względu na wysoki poziom wody. Obszar jest chroniony w 4 rezerwatach przyrody i 2 parkach narodowych. W tym rejonie szumi także słynny wodospad Wiktorii.

Etosha to jeden z największych powierzchniowo parków narodowych na świecie, w którym spotkać można reprezentantów niemal wszystkich gatunków zwierząt południowoafrykańskich: słonia, żyrafę, antylopę eland, małą antylopę dik-dik, gazelę oryx, oraz czarnego nosorożca, lwa, geparda, hienę, szakala, lisa przylądkowego, dzikiego kota afrykańskiego i leoparda. W pierwszych miesiącach roku wiele zwierząt ma młode, należy więc bardzo uważać, by jechać wolno i nie potrącić samochodem któregoś z nich.

W okresie od czerwca do października w Namibii jest bardzo sucho, więc zwierzęta skupiają się wokół zbiorników wodnych. Wtedy łatwo zaobserwować je w pobliżu Etosha Pan „Jeziora miraży” lub „miejsce, gdzie woda jest sucha” – tak Namibijczycy nazywają ten najciekawszy zakątek w parku, który w porze bezdeszczowej trochę przypomina solniska z Ameryki Południowej. Jezioro wysycha wtedy, pokrywając się solną, spękaną skorupą.

Piasek we włosach

Przez teren pustyni Namib przepływa rzeka Kuiseb, przez większą część roku wyschnięta. Dzieli ona pustynię na dwie części. Część północna to unikatowe miejsce o nazwie Wybrzeże Szkieletów. Liczące sobie wiele wieków żwirowe tarasy, kryją pod sobą największe na świecie pokłady diamentów. Szczęściarze mogą tu znaleźć także agaty i ametysty. Teren, na którym żyje niezwykła zwierzyna, często pokryty jest gęstymi mgłami, a wokół niego straszą wraki statków. Każdy termin na wyprawę w to miejsce jest dobry, gdyż panuje tutaj zawsze stała, znośna temperatura.

Południowa część z kolei ma charakter piaszczystej równiny z przemieszczającymi się wydmami. Niezwykły tu jest nawet kolor piasku, który w pobliżu wybrzeża jest żółty, zaś w głębi lądu przybiera odcień ciemnoczerwony. Najwyższe łańcuchy wydm znajdują się w Sossusvlei – Martwej Dolinie. Zostały one nawet ponumerowane dla bezpieczeństwa turystów. Między nimi znajdziemy Dead vlei, czyli słone niecki, powstałe dzięki rzece, która kiedyś płynęła tamtędy. Spotkać tam teraz można wyschnięte drzewa mające nawet po 900 lat, a ich korzenie sięgają 30 metrów w głąb ziemi. Na pustyni Namib występuje także roślina, która dożywa nawet 2 tysięcy lat. Welwiczia przypomina marchew i niestraszne są jej susze, bo potrafi „przechwytywać” wodę z mgieł.

Komu w drogę, temu poradnik!

• Dojazd

  W Namibii znajdują się dwa międzynarodowe lotniska: Hosea Kutako, 42 kilometrów od Windhuk – stolicy kraju oraz w Walvis Bay. Drogą lądową dostać się można z Botswany, RPA, Zambii i Zimbabwe. Autobusy kursują między Windhuk, Walvis Bay, Cape Town, Johannesburgiem i Victoria Falls.

• Na granicy

  Wymagana jest wiza, którą można dostać na dwa sposoby. 1. W ambasadach Namibii – najbliższa znajduje się w Berlinie:

  Ambasada Republiki Namibii w Berlinie
  Wichmannstrasse 5
  D-10787 Berlin
  tel.: (+49 30) 25 40 95
  fax: (+49 30) 25 40 95 55

  Informację o tym, jak dostać wizę i formularz do pobrania znajdziemy na stronie: http://www.namibia-botschaft.de/.
  Koszt wynosi 45 euro (wiza na jeden wjazd) lub 65 euro (na dwa wjazdy).

  2. W urzędach Namibia Tourist Board:

  http://www.namibiatourism.com.na/ntb_offices.php

• Noclegi

  Noclegi w hotelach nie należą do najtańszych, podobnie jak słynne lodżie, czyli domki wynajmowane często na polowania. Ceny hoteli wahają się od 600 NAD do 1500 NAD, a lodżii od 1500 NAD w górę. Tani nocleg to właściwie tylko namiot lub noc pod przysłowiową chmurką. Na campach, czyli tamtejszych polach namiotowych koszt jednej nocy waha się między 60 NAD a 300 NAD.

• Koniecznie zobacz

  – Windhoek, Valvis Bay, Swakopmund, Opuwo, Fish River Canyon

• Zdrowie

  Zagrożenia epidemiologiczne to AIDS i malaria. Wśród szczepień zalecanych wymienia się: WZW A – wirusowe zapalenie wątroby typu A; WZW B – wirusowe zapalenie wątroby typu B; BTP – błonica, tężec, polio; DB – dur brzuszny; W – wścieklizna

• Waluta

  Dolar namibijski – NAD

  1 NAD = 0,45 zł;
  1 USD = 6,5 NAD;
  1 EUR = 8,7 NAD.

  W obiegu jest również rand południowoafrykański. Karty płatnicze są powszechnie akceptowane, banki i bankomaty znajdują się w każdym większym mieście.