Pikantna słodycz Meksyku

Jadłospis opiera się przede wszystkim na kukurydzy. Z niej wyrabiana jest masa nixtamalera używana do przygotowania tortilli, nachos czy burritos. Dawniej Indianie posiadali własny sposób na przygotowanie jej. Moczyli kukurydzę w kozim mleku, a gdy ziarna napęczniały mielono je. Współcześnie spulchnia się je również w wodzie, co było praktykowane i za czasów Wicekrólestwa. Tradycja wyrobu masy na tortillę została prawie niezmieniona.

TORTILLA

Tortilla jest jadana pod każdą postacią. O każdej porze dnia. Można się sptkać z tym, że na śniadanie mieszkańcy Meksyku jedzą jajka sadzone na tortilli polane sosem pomidorowym. Dla niektórych takie danie może się wydawać zbyt ciężkie na śniadanie. W takim wypadku warto spróbować bizcochos, czyli słodkich bułeczek z marmoladą. Świetnie smakują do kawy lub porannej herbaty.

Co ważne nie wolno pomylić tortilli hiszpańskiej i meksykańskiej. Pierwsza przyrządzana jest z ziemniaków. Zaspokaja ona głód na bardzo długo. Z kolei tortilla meksykańska podana bez dodatków może być potraktowana jako mała przekąska, bo to cienki placek kukurydziany lub pszenny. O charakterze dania decydują dodatki. Nachos (trójkątna mała wersja tortilli) podawane są z sosem pomidorowym, oliwkami lub guacamole. Sosy są specjalnością kuchni meksykańskiej. Mogą one być przygotowane ze świeżych pomidorów i warzyw, ale też z ciemnej papryki chili, orzechów i gorzkiej czekolady.

PROSTO Z MEKSYKU

Jeśli chodzi o dania typowo meksykańskie, oprócz tych najczęściej podawanych w różnych restauracjach światowych należy wspomnieć o tamales, rodzaju pierożków przyrządzanych z mąki kukurydzianej z nadzieniem chili i mięsa ( słynne chili con carne). Co ciekawe podaje je się w małych paczuszkach z liści kukurydzy lub banana. Taki prezencik to doskonały pomysł na obiad, szczególnie, że w środku pierożki polane są pastą z awokado lub obsypane serem. W kuchni meksykańskiej serwuje się również biały ser.

Charakterystyczną potrawą jest ensalada de nopalitos skomponowana z liści opuncji, białego sera i cebuli. Zazwyczaj jest bardzo dekoracyjnie podana, więc warto się na nią skusić, oczywiście ze względu na niespotykany smak, chociaż wartość estetyczna tej potrawy jest bardzo wysoka.

RED HOT CHILI PEPPERS

Jeśli mówimy o Meksyku nie wolno zapomnieć o ostrych papryczkach chili, które są wyróżnikiem dla całej kultury. Najbardziej popularne są papryczki jalapeño i serrano. To obowiązkowy składnik diety meksykańskiej. Z pewnością znajdą się i tacy, którzy nie przepadają za papryką, jednak będą oni w zdecydowanej mniejszości. Inaczej jest w Ameryce Południowej, gdzie spożywanie chili przypisuje się Indianom. Paprykę ser rano wykorzystuje się przede wszystkim do sporządzania różnego rodzaju sals, rzadziej jada się ją surową.

Gdy połączy się paprykę z kakao, migdałami, rodzynkami i cynamonem, powstaje mole, pyszny sos, który idealnie pasuje na wyjątkowe okazje. Indianie za czasów Montezumy pijali kakao, żeby zwiększyć swoją męskość i siłę. Jak dodamy do tego, że papryka chili była używana w rytuałach lub do tortur, można przyjąć, że mole to salsa z piekła rodem.

Czekolada i chili to smaczny duet. Wiedzieli o tym już Aztekowie, którzy przyrządzali napój o nazwie chicahuatl. Co interesujące mogli go pić jedynie kapłani lub osoby majętne. Był to napój, którym rano pokrzepiano ciało i umysł. Trzeba dodać, że chili służyło również za środek płatniczy, a raczej haracz. Taki przypadek odnotowano w stolicy azteckiej Tenochtitlan. Ten sposób zapłaty był stosowany również przez Totleków. Co więcej, zachowały się dokumenty mówiące o tym, że jadano także paprykę maczaną w czekoladzie. Aktualnie częściej spotyka się papryczki wkrojone do gęstej czekolady podawane – podobnie jak wieki temu – podczas chłodnych poranków. Robi to duże wrażenie, jednak nie większe niż fakt, że pierwsze zbiory papryki chili datuje się na rok 7500 p.n.e., kiedy jeszcze nie było mowy o wielkich cywilizacjach Majów czy Azteków. W tamtych zmierzchłych czasach zbierano chili z dziczy. Miało to miejsce na Półwyspie Jukatan i na terenach ziem, które dziś nazywamy Południowym Meksykiem.

CO REGION TO INNA KUCHNIA

Składniki kuchni mogą być różne dla poszczególnych regionów. Na północy jada się więcej produktów strączkowych jak fasola, ale też suszone mięso. Tortille na pustynnej północy przygotowuje się z mąki pszennej. Na południu jest inaczej. Tortilla jak wyrabiana jest z mąki kukurydzianej lub masy nixtamalera. Istotnym składnikiem kuchni meksykańskiej są również owoce morza. Często podaje się je prosto z rusztu z dodatkiem czosnku. Gdy zamawiamy takie danie, nie otrzymamy jednego rodzaju owoców morza, ale kilka np. homara, krewetki, małże i langustę. Często turyści są bardzo pozytywnie zaskoczeni dużymi porcjami posiłków, które serwuje się w restauracjach czy nawet na meksykańskich targach ulicznych. Można tam zakupić owocowe sałatki, jadane jako przekąski lub desery, a czasem w porze śniadania. W Meksyku jako przystawkę podaje się bardzo różne potrawy. Mogą być mniejsze i większe. Czasem dostaniemy tortillę, a niekiedy oliwki i nachos, dlatego lepiej wybrać samemu, bo nigdy nie wiadomo co może być nam podane. Może się zdarzyć, że kelner przyniesie nam pięknie udekorowany owoc i też będzie to przystawka.

MEZCAL, TEQUILA I MUZYKA

Elementem towarzyszącym prawie wszystkim posiłkom jest muzyka. Kadry z filmów, w których el mariachi przygrywają na gitarach gościom barów nie są wcale fikcją wykreowaną przez reżyserów, ale częstą praktyką. Najpopularniejszymi napojami są tequila i mezcal. Oba trunki przyrządzane są z agawy, z ta różnicą, ze tequila wyrabiana jest z Agave tequiliana, a mezcal z soku kilku gatunków agawy. Alkohole różnią się także miejscem pochodzenie. Mówi się, że mezcal jest gorszy gatunkowo od tequili. Lokalami, gdzie można napić się i przysiąść są cantinas. Nadal w większości zarezerwowane dla mężczyzn. Niekiedy dopuszcza się, żeby towarzyszka stałego bywalca danego cantinas weszła z nim do lokalu. Turyści niejednokrotnie mogą być tam zapraszani do pojedynków w piciu tequili. Po czym poznać czy dane miejsce to właśnie cantinas? Lokale przypominają odrobinę saloony w stylu Dzikiego Zachodu oraz najczęściej wchodzi się do nich przez obrotowe drzwi. Piwo pija się rzadziej. Już częściej sięga się po wino z sokiem owocowym zwane sangríą. Nie można pomylić tego napoju z sangritą, którą przyrządza się z soku pomidorowego, chili, cytrusów i przypraw.

Smaku kuchni meksykańskiej nie można pomylić z żadnym innym. Wyróżnia się on swoją ostrością i aromatycznością. Całość doprawiona jest nutą słodyczy i magii. Z pewnością trzeba ją polubić!