Hello America – how are you doing?

Sielskie Kentucky

Za punkt pobytowy obrałam Lexington w stanie Kentucky. Położone w dogodnym miejscu, by dotrzeć nad ocean czy do wielkiego miasta – kilka godzin jazdy samochodem. Roślinność jest dość podobna do występującej w Polsce, dzięki czemu czuję się tutaj niemal jak u siebie. Poznaję miasto, nowych ludzi, korzystam z okazji, by poprawić znajomość języka angielskiego. Dowiaduję się, że Kentucky jest znane na świecie z restauracji KFC, bourbonu oraz koni.

Pierwsza restauracja KFC powstała w Corbin, miejscowości położonej ok. półtorej godziny jazdy samochodem na południe od Lexington. Przy okazji warto zobaczyć wodospady Cumberland, zwane Niagarą południa, które znajdują się w sąsiedztwie Corbin. Szczególnie w noc podczas pełni księżyca – jeśli pogoda dopisze, mamy szansę ujrzeć księżycową tęczę, zjawisko, które występuje w zaledwie kilku miejscach na świecie.

 

Woodford Reserve, dystylarnia bourbonu w Kentucky

fot. Magdalena Solka

Najlepszy bourbon jest produkowany w Kentucky. Przez stan wiedzie Bourbon Trail, trasa wiodąca wzdłuż sześciu dystylarni tego trunku. Warto zajrzeć do choćby jednej z nich; dowiemy się o historii produkcji, o składnikach i sposobach warzenia, a na koniec zostaniemy poczęstowani kieliszkiem mocnego alkoholu.

Gdy opuścimy którąkolwiek miejscowość, od razu drogę wyznaczą charakterystyczne białe ogrodzenia, otaczające ogromne pastwiska, na których często można zobaczyć konie. Są dumą hodowców – piękne i zwinne, ufnie podchodzą do ogrodzenia, dając się pogłaskać. Najlepsze startują w Kentucky Derby, odbywającym się rokrocznie od ponad stu lat wyścigu, w mieście Louisville.

Drapacze chmur

Większość mieszkańców mieszka we własnych domach, najczęściej z niewielkim ogródkiem i obowiązkowym trawnikiem, ale część populacji, szczególnie w wielkich miastach, zamieszkuje w wysokich blokach. Również większość firm swoje biura umiejscawia w drapaczach chmur. Wysokie na kilkaset metrów budynki są charakterystyczne dla wielkomiejskiego pejzażu. Manhattan w New York City w pełnej okazałości oglądać możemy z drugiego brzegu rzeki Hudson, z Jersey City. W Chicago jest to znacznie łatwiejsze – wystarczy wybrać się na Navy Pier, dawniej przystań portowa, dziś deptak z mnóstwem atrakcji.

 

Chicago tuż po zmroku

fot. Magdalena Solka

Najwyższe budynki: nowojorski Empire State Building (381 metrów wysokości), chicagowski Willis Tower (442 metry wysokości), znany pod starą nazwą Sears Tower, czy kilkanaście lat temu World Trade Center (miały 417 i 415 metrów wysokości), często oglądamy w amerykańskich produkcjach filmowych. Któż nie marzy o tym, by z tej zawrotnej wysokości spojrzeć w dół? Na szczęście na większość z nich można wjechać, by spojrzeć na miasto spod chmur; najczęściej wstęp jest płatny, wyjątkiem jest chicagowski John Hancock Center, gdzie pieniądze zaoszczędzone na bilecie przeznaczyć można na kolorowego drinka w restauracji, znajdującej się na 96 piętrze. I z przyjemnością zachwycać się bezkresnym miejskim widokiem. Zaś dla tych którzy marzą, by zobaczyć WTC, niekoniecznie na zdjęciu w albumie czy na pocztówce, są dobre informacje. Kompleks wieżowców jest odbudowywany; będzie to siedem budynków pod wspólną nazwą One World Trade Center, a najwyższy z nich będzie miał 417 metrów, tyle samo, co zniszczona w 2001 roku północna wieża.

Wysoka zabudowa – choć nie tak rekordowa – znajduje się w każdym większym mieście. Zazwyczaj są to siedziby banków, hotele, firmy skupione w downtown. Szkoły, szpitale, budynki campusów akademickich nie są już tak wysokie, a domy mieszkalne posiadają nie więcej niż jedno piętro. Zachowany urbanistyczny ład naprawdę ułatwia codzienne życie. A przede wszystkim jest miły dla oka.

Potęga natury

Choć te najbardziej znane parki narodowe znajdują się głównie w zachodniej części Stanów Zjednoczonych, to i po stronie wschodniej nie brakuje pięknej przyrody. Przede wszystkim najbardziej znane (choć nie największe) na świecie wodospady Niagara. Najlepiej oglądać je od strony kanadyjskiej, jednak jeśli jest to niemożliwe, można skorzystać z wysuniętego ponad rzekę punktu obserwacyjnego, lub wybrać wycieczkę statkiem. Wybrałyśmy z siostrą opcję „statkową”. I muszę przyznać, że było warto! Gdy statek podpłynął tak blisko, jak tylko mógł, przed nami była ogromna, potężna ściana z wody. Ogłuszający huk i widoczna siła, z jaką tysiące litrów spadają w dół, budzi szacunek. Teren otaczający rzekę i wodospad jest zagospodarowany w najmniejszym szczególe – poprowadzone są wyasfaltowane ścieżki, podejścia, punkty obserwacyjne, a po zmierzchu spadająca woda jest oświetlona różnokolorowymi reflektorami, co daje niesamowity efekt. Zatem jeżeli preferujemy bliższy kontakt z naturą, zdecydowanie lepiej udać się w dół Stanów.

 

Wodospady Niagara

fot. Magdalena Solka

Pomiędzy Louisville a Nashville znajduje się Mammoth Cave (Jaskinia Mamucia), park narodowy, w którym znajduje się najdłuższa na świecie jaskinia, wydrążona w wapiennych skałach przez okoliczne rzeki i strumienie; ściany wewnątrz są niesamowicie kolorowe i ozdobione fantazyjnymi naciekami. Łączna długość tras wynosi 19 km, ale to niejedyna atrakcja. W podziemnych zagłębieniach są jeziora i rzeki, a nawet wodospady. W zależności od możliwości kondycyjnych każdy znajdzie dla siebie odpowiednią trasę; wrażenia z tej wyprawy są niezapomniane.

Spacer owszem, lecz niekoniecznie pod ziemią? Również w Kentucky, na wschód od Lexington, znajduje się Natural Bridge State Resort Park. Znany ze skał, które utworzyły się na kształt mostu; można na nie wejść i z góry podziwiać pagórkowaty teren, porośnięty drzewami. Przepięknie wygląda ten teren jesienią, gdy drzewa mienią się pełną paletą barw. Trasa nie jest skomplikowana, także każdy może spróbować swoich sił. W przypadku niedyspozycji można skorzystać z kolejki linowej i z niej podziwiać okolicę.

Odpocząć można na południu kraju – Floryda z jej plażami to odpowiednie miejsce dla pragnących kąpieli słonecznych oraz wodnych. Jedno z bardziej znanych miejsc, Cocoa Beach, znajdujące się nieopodal Orlando, jest zdecydowanie przereklamowana. Wąska, zatłoczona, brudna nie zachęca do relaksu. Warto skierować się na zachód, w kierunku Tampy. Po około trzech godzinach jazdy docieramy do miejscowości Clearwater, nad Zatoką Meksykańską. Tutaj czeka już na nas widok niczym z pocztówki: biały piasek, palmy, piękna pogoda i znacznie spokojniejsza woda niż nad otwartym oceanem.

 

Clearwater Beach, Floryda

fot. Magdalena Solka

Polish style hot-dog, czyli o jedzeniu słów kilka

Faktycznie coś takiego istnieje – w ulicznych budkach na Manhattanie ciemnoskóry sprzedawca przygotuje nam polish style hot-dog. Podłużna bułka, parówka, piklowane warzywa, polane keczupem i musztardą. Ale wariacji na temat jednej z najbardziej popularnych przekąsek Ameryki, jest wiele. Baza zawsze pozostaje ta sama – bułka i parówka.

Gdy zapytamy pierwszą napotkaną osobę o typowe amerykańskie danie, bez zastanowienia odpowie – hamburger. Błąd. Kotlet z siekanej wołowiny do kuchni amerykańskiej wprowadzili imigranci z Niemiec. Amerykańskie sieci typu fast food rozpowszechniły ten rodzaj posiłku, wzbogacając go o frytki i napój, na całym świecie, stąd to powszechne przekonanie. Co zatem jest typowe dla kuchni amerykańskiej?

Indyk, smażony kurczak, bataty, owoce morza – szczególnie krewetki, homary, ciasto z dyni, fasolka barbecue, bread pudding, corn bread, mrożona herbata – może to niezbyt wyszukane potrawy, ale da się wyczuć w nich specyfikę tej kuchni. Wzorowana na kuchni osadników, współcześnie przemieszała się z kuchniami lokalnych mniejszości. A że przeciętny Amerykanin właściwie nie jada w domu, do kulinarnych korzeni powraca się głównie z okazji świąt (Święto Dziękczynienia jest tego najlepszym przykładem). W każdym mieście jest szeroki wybór restauracji, od najpopularniejszych azjatyckich, poprzez indyjskie, afrykańskie, a także europejskie, z których to Amerykanie najbardziej upodobali sobie sycącą kuchnię włoską. Podobało mi się takie rozwiązanie – jednego dnia spróbowałam ostrego chicken masala curry, innego – delikatnego homara w maśle, a jeszcze innego – etiopskiego chleba injera czy zachodnioafrykańskiego fufu. Będąc w jednym mieście okazja, by kulinarnie zwiedzić nieomal cały świat, jest całkiem realna.

 

Etiopska restauracja w Chicago

fot. Magdalena Solka

How are you doing?

Zawsze uśmiechnięci i pomocni – tak zazwyczaj postrzegamy Amerykanów, choć jednocześnie uważamy, że ta ich postawa jest fałszywa. To błąd. Nie od dziś wiadomo, że z pogodnymi i otwartymi na innych osobami łatwiej nawiązać kontakt. Sami go inicjują – spacer, oczekiwanie na zielone światło, kolejka przy kasie czy barbecue u znajomej znajomego. Licz się z tym, że zostaniesz zagadnięty. To tzw. small talk, rozmowa właściwie o niczym, ale z towarzyskiego punktu widzenia niezwykle istotna. Nawet jeśli po roku będziesz potrzebował pomocy od osoby, którą poznałeś w takiej niezobowiązującej sytuacji (i posiadacie do siebie kontakt, np. mailowy bądź telefoniczny), to możesz mieć pewność, że on lub ona pomoże ci rozwiązać zaistniałą sytuację. Jednocześnie Amerykanie bardzo cenią sobie swoją prywatność, dlatego też wizyty w domach to rzadkość. Od tego są puby, restauracje, bądź wspólne grillowanie w parku czy imprezy publiczne, organizowane przez miasta lub inne organizacje.

Pocztówka z wakacji

„Let’s go get lost anywhere in the USA…” – słyszę w słuchawkach charakterystyczny głos wokalisty Red Hot Chili Peppers. Zgubić się w Stanach… na pewno można, ale też można w Stanach się zakochać. Wbrew własnym wyobrażeniom, mediom, podszeptom ludzi, którzy nigdy tam nawet nie byli. Ja wkrótce wrócę, odkrywać inne miejsca i poznawać nowych ludzi. Dołączysz?