Ameryki dwie – Boliwia

Obudzono nas o świcie, oczywiście byliśmy niewyspani, ale pełni nadziei, że zobaczymy niesamowite show: wschodzące nad pustynią słońce. Trzęsąc się z zimna, podziwialiśmy tęczę kolorów wstającego dnia. Dziwna jest ta boliwijska pogoda: za dnia trzeba było ukrywać twarze przed palącym słońcem, podczas gdy nocą chłód wydawał się nie do zniesienia. Już z rana popędziliśmy, żeby zobaczyć tutejsze bajeczne laguny, co jest zwykle połączone z obserwacją różnych gatunków flamingów.

 

A w oddali dzikie flamingi

fot. Joanna Lisowska

Najważniejsze to Laguna Colorada i Laguna Canapa. Horyzont pustynny nie miał końca, nie było wyznaczonych dróg, więc jeep pruł przez pustkowie, gdzie mógł i jak mógł. Kolejny nocleg, podobnie jak poprzedni, spędziliśmy w równie mało cywilizowanych warunkach, ale na jeszcze większej wysokości. To potęgowało zmęczenie, a u mnie – także przeziębienie.

Ostatni dzień wyprawy nie tylko zaserwował nam pobudkę przy gorących wybuchach gejzerów solnej pustyni, ale też – w końcu – kąpiel w naturalnych gorących źródłach z majestatycznym widokiem budzącej się dookoła dzikiej przyrody. Po iście królewskim śniadaniu przyszło nam pożegnać Boliwię. Ostatnim punktem programu była niezapomniana Laguna Verde o przejrzyście zielonkawych odcieniach. Na nowo powitało nas Chile. Tym razem było to San Pedro de Atacama, które oferowało podobną do Uyuni przygodę pustynną na solnej przestrzeni Atacama, chociaż za zdecydowanie wyższą cenę. Spokojne westernowskie miasteczko okalane ceglasto-czerwonymi skałami, wśród których kolejnego dnia zorganizowaliśmy sobie na własną rękę z zaprzyjaźnionymi Francuzami wycieczkę rowerową, było ostatnim przystankiem przed wymarzonym Peru.

KOMU W DROGĘ, TEMU PORADNIK!

• Wizy: nie ma obowiązku wizowego dla Polaków. Mimo wszystko polecam potwierdzenie tej informacji na stronach MSZ.

• Nie mogę wypowiedzieć się o całym kraju, poznałam tylko jego mały skrawek. Na pewno dla jednych problemem może okazać się położenie Boliwii – zdecydowanie powyżej 3000 m n.p.m. Nawet na takiej wysokości odczuwalne skutki choroby wysokościowej: migrena, zawroty głowy, duszności, problemy z oddychaniem, przyśpieszony rytm serca i problemy ze snem. Może tak być, ale nie musi. U nas zadecydowało o niekontynuowaniu wyprawy.

• Zawsze (!!!) lepiej kupić butelkę wody mineralnej w butelce i nawet myć nią zęby niż narażać zdrowie na kontakt z tamtejszą kranówą. Warto mieć przy sobie tabletki oczyszczające wodę i pamiętać, by jak najczęściej myć ręce.

• Warto spróbować liści koki – choćby z ciekawości. Ja odnosiłam wrażenie, że żuję pestki dyni. Na dolegliwości wysokościowe może trochę pomaga. Na pewno hamuje głód. Herbata z tych liści w ogóle na nas nie działała, ale ma przyjemny ziołowy smak. Trzeba pamiętać, że przy przekraczaniu granicy trzeba się tego pozbyć. Na wszelki wypadek nawet wtedy, gdy podróżuje się do innego kraju, w którym posiadanie liści koki jest dozwolone!

• Warto obkupić się w wyroby z wełny lamy (swetry, czapki, rękawiczki, torby itp.). Niedrogo i egzotycznie.

• Podobno empanadas i steki są tu jeszcze pyszniejsze niż w innych krajach Ameryki Południowej. Trzeba jedynie w miarę możliwości zachować ostrożność przy zakupie produktów spożywczych, bo Boliwijczycy są na bakier z higieną.

• Komunikacja – poza pociągiem, z którego podążaliśmy od granicy z Argentyną do Uyuni, nie poznaliśmy innej formy transportu. Domyślam się, że można być przygotowanym na gorsze warunki. Boliwia zdecydowanie jest biednym krajem. W miejscach turystycznych tubylcy starają się na każdym kroku zarobić, więc niech nie zaskoczą Was wysokie ceny w knajpach. Oni nawet nie podejmują prób negocjacji. Ludzie w moim odczuciu są bardzo negatywnie nastawieni do turystów. Pokłonią się w pas, gdy coś od nich kupisz, lecz następnego dnia będą na ciebie patrzeć z wyższością. Nawet próba wykonania zdjęcia za zgodą odpadała, gdy nie wręczono Boliwijczykowi monety.

• Warto rozważyć przyjmowanie leków malarycznych, jeśli w Polsce lekarz tak zaleci. A zaleci na pewno! O ile na terenach pustynnych nie jest to konieczne, tak w dżunglowych istnieje realne zagrożenie malarią.

• Warto: na pewno zobaczyć ten kraj. Poznaliśmy mnóstwo osób, które zjechały Boliwię wzdłuż i wszerz, będąc pod jej ogromnym wrażeniem. Zdjęcia również to potwierdzały. Bo to kraj o tak surrealistycznym krajobrazie, że człowiek bez wizyty w nim nie jest w stanie nawet sobie tego wyobrazić.