Jej wysokość autostrada

Północnoamerykańska część autostrady kończy się w panamskim miasteczku Yaviza. Panama jest miejscem, w którym najdłuższa autostrada świata spotyka się z jego największym skrótem. Wybudowany w latach 1904-1914 z inicjatywy Ferdinanda Marrie de Lessepsa Kanał Panamski łączy wody Oceanu Atlantyckiego (przez Morze Karaibskie) z Oceanem Spokojnym i jest jednym z najważniejszych szlaków handlowych współczesnego świata, który skraca drogę morską z San Francisco do Nowego Jorku o 14 500 km.

Tutaj też zaczyna się latynoska mañana. Poważną przeszkodę stanowi Darién Gap, górzysty obszar bagnistej dżungli, który oddziela panamską prowincję Darién, w której Hiszpanie założyli pierwszą osadę w Ameryce Południowej, od Kolumbii i uniemożliwia komunikację lądową pomiędzy Ameryką Środkową i Południową. Sytuacja ta zmusza kierowców do pokonania 90-kilometrowego odcinka drogą morską. Teren prowincji zamieszkiwany jest przez wojownicze plemię Kuna oraz łagodne Chocó. Ze względu na stacjonujących tam partyzantów FARC i ELN uznawany jest za bardzo niebezpieczny, zwłaszcza, że znajduje się na tzw. szlaku narkotykowym.

Wenezuelski łącznik

W Kolumbii nie ma drogi doprowadzonej do granicy, zaś najbliższy port znajduje się w mieście Turbo, skąd dociera do Medellín – rodzinnego miasta Gabriela Garcii Marqueza, w którym co roku odbywa się słynna parada mitów i legend (La Feria de las Flores). Miasto kojarzone jest jednak głównie z działalnością przestępczą narkotykowego barona Pablo Escobara, handlarza szmaragdów Jose Gonzalo Rodrigueza Gachy oraz braci Ochoa, „ojców” tzw. Kartelu z Medellín, który w latach swojej świetności przynosił dochody ok. 60 milionów dolarów dziennie. Miasto jako jedna z narkotykowych stolic świata obrosło wieloma anegdotami. Najsłynniejsza z nich, krążąca po cały latynoskim świecie, głosi że „w Medellín nawet muchy są ciągle naćpane”.

Oprócz rejsów do Kolumbii, można dopłynąć do któregoś z portów w Wenezueli. Tu jednak każda droga nazywana jest panamerykańską, więc określenie właściwego jej przebiegu jest trudne. Istnieją jednak dwa główne szlaki uznawane za Autostradę Panamerykańską. Pierwszy biegnie wzdłuż wybrzeża La Guaira do samego Caracas aż po granicę z Kolumbią w San Antonio del Táchira, zaś w Kolumbii przez Bogotę do Cali – największego narkotykowego konkurenta Medellín, który niegdyś kontrolował 80 proc. eksportu kokainy z Kolumbii do Stanów Zjednoczonych. Druga wenezuelska droga biegnie do miasta Santa Elena de Uaien położonego w niedalekiej odległości od granicy z Brazylią.

Szerokiej drogi!

Kolejnymi punktami na trasie są: Quito (Ekwador), Piura, Lima i Nazca (Peru), La Paz (Boliwia) i Santiago de Chile, skąd Panamericana skręca na wschód, do granicy z Argentyną. Tam po przekroczeniu Buenos Aires i Bahia Blanca ponownie przechodzi przez Chile (okręg Magellan), by powrócić na Ziemię Ognistą, gdzie kończy się w Ushuaia – mieście na końcu świata. Można wybrać także dodatkowy jej wariant prowadzący przez Paragwaj.

Niezapomniane widoki, strome zbocza tuż nad wzburzonym Pacyfikiem, pustynna cisza, małe urokliwe miasteczka, plantacje bananów, pola suszonej papryki i wielkie aglomeracje, a wszystko to na jednej trasie. Autostradą Panamerykańską można dotrzeć naprawdę daleko, choć podróż nie należy do najłatwiejszych. Stanowi prawdziwe wyzwanie oraz łakomy kąsek dla łowców przygód i adrenaliny. Chwilami bywa urzekająco piękna, czasem mordercza i mocno ryzykowna, ale przecież bez ryzyka nie ma prawdziwej zabawy, zatem… ruszamy!