MS Chrobry – ostatni transatlantyk międzywojennej Polski

MS Chrobry to ostatni transatlantyk międzywojennej Polski. Pierwszy i ostatni jego pasażerski rejs odbył się w 1939 roku z Gdyni do Buenos Aires. Postanowiliśmy odnaleźć potomków pasażerów tego rejsu, napisać reportaż o tym, jak emigracja wpłynęła na ich losy.

 

Legendarny MS Chrobry, który ostatni rejs odbył w 1939 roku z gdyńskiego portu do Buenos Aires

fot. Źródło: www.ludziepodrozuja.pl

Kierunek naszej podróży wyklarował się sam, jest ściśle związany z historią Chrobrego. Na początku wahaliśmy się co do kierunku naszego wyjazdu. Wiedzieliśmy, że ma być to Ameryka. Rozważaliśmy Meksyk, Peru lub Kubę, jednak zainspirowani rejsem MS Chrobrego, wiedzieliśmy już dokładnie, gdzie jedziemy. Ameryka Południowa.

Nasza podróż zakłada objechanie Argentyny, Chile, Boliwii i Urugwaju. Trwać będzie około 4 miesięcy. Mamy opracowaną w zarysie trasę. Jej dokładny przebieg jest uzależniony od kilku czynników. Po pierwsze od miejsc w Argentynie, w których znajdziemy potomków rodzin rejsu MS Chrobry. Trochę od pogody na trasie i wskazówek ludzi co do miejsc godnych odwiedzenia. Chcemy, aby nasza podróż na motocyklach umożliwiła nam bliższe poznanie kultury i ludzi żyjących w odwiedzanych miejscach.

 

Trasa wyprawy

fot. Źródło: www.ludziepodrozuja.pl

Od momentu wstępnej koncepcji – od maja/czerwca 2012 projekt zmienia się i ewoluuje. Nie zmienia się tylko główny cel – poszukiwania potomków pasażerów MS Chrobrego i napisanie reportażu.

Forma podróżowania po Ameryce Południowej bezsprzecznie nie pozostawiała wątpliwości – motocykle! I oczywiście każdy na swoim, bo nikt nie chciał robić za plecak.

W pierwszej wersji planowaliśmy kupić na miejscu w Argentynie nowe motocykle marki Motomel. Niestety, pomysł ten upadł. Po pierwsze trudności z rejestracją pojazdu na nas (czyli obcokrajowca), mogłyby zabrać sporo czasu (którego mamy w brew pozorom mało, a dużo kilometrów do przejechania). Po drugie jakość motocykli jak się okazało po przetrząśnięciu forów motocyklowych i rozmowach nie gwarantowała przejechania ponad 12 tys. kilometrów bez poważniejszych awarii.

 

.

fot. Źródło: www.ludziepodrozuja.pl

Zakupiliśmy zatem motocykle w Polsce. Zdecydowaliśmy się na BMW F 650. Oba takie same. Znacznie ułatwia to przygotowania od strony technicznej. Pozwala zabrać zestaw części zapasowych tylko do jednego modelu i lepiej poznać jego budowę. Szukaliśmy opcji przetransportowania ich do Ameryki Południowej. Ten aspekt miał trzy warianty – transport lotniczy – drogi jak nieszczęście, transport morski, stosunkowo niedrogi, aczkolwiek nie dający gwarancji terminu realizacji usługi. Nie wiadomo, czy wysłać wcześniej motocykle, by już na nas czekały (opłaty związane z magazynowaniem mogłyby nas potem przyprawić o palpitację serca), czy wysłać je na styk, ryzykując, że nie dotrą na czas i utkniemy w Buenos Aires na kilka tygodni.

Transport morski przysparzał też kłopotów dotyczących pakowania motocykli w skrzynie do transportu, opróżnianie ich z wszelkich płynów (paliwo, oleje), a dodatkowo dochodzi cała procedura obsługi celnej z jednej i drugiej strony.

 

Pomysłodawcy projektu „MS Chrobry...” popłyną statkiem linii Grimaldi z Hamburga do Urugwaju

fot. Źródło: www.ludziepodrozuja.pl

Znaleźliśmy jednak atrakcyjne (w naszym mniemaniu) rozwiązanie. Nawiązuje ono przy okazji do podtekstu naszej wyprawy. Tak jak pasażerowie MS Chrobrego, tak i my do Ameryki Południowej popłyniemy statkiem. Jedyna opcja morska, jaką znaleźliśmy, a która pozwala nam na zabranie motocykli ze sobą tak, by na miejscu mieć je od razu, to włoska linia Grimaldi. Płyniemy do Urugwaju z Hamburga statkiem ro-ro (statek pasażersko-towarowy przystosowany do przewozu pojazdów). Bilet zarezerwowany, zaliczka wpłacona.

Transport na wiele miesięcy przed rozpoczęciem wyprawy mamy dopięty. Pozostały czas wykorzystamy głównie na przygotowanie sprzętu i skompletowanie potrzebnego wyposażenia. Przeglądamy motocykle. Wymieniamy ogumienie, zębatki, łańcuchy, oleje, filtry itp. Sprawdzamy stan zawieszenia, wymieniamy wszystkie zużyte i budzące wątpliwości elementy. Chcemy mieć pewność, że zrobiliśmy wszystko, aby zmniejszyć ryzyko awarii podczas podróży. Przed nami jeszcze wiele miesięcy przygotowań, kompletowania sprzętu i wyposażenia. Projekt jest realizowany dzięki wsparciu marek Motorismo i Modeka.

Więcej informacji o wyprawie:

http://www.ludziepodrozuja.pl/