Peru – podróż po trzech krainach

 

Tarasy na słynnej trasie do Machu Picchu

fot. sxc.hu/getye1

Peru jest cztery razy większe niż Polska, a ma 10 milionów mieszkańców mniej. Oficjalnymi językami są: hiszpański i keczua. Na południu powszechnie używa się także języka ajmara. Oprócz tego istnieje ok. 90 innych języków używanych przez Indian zamieszkujących dżunglę. Wieloma językami posługuje się jedynie garstka ludzi a zdarza się, że plemiona żyjące od siebie w promieniu kilkunastu kilometrów posługują się tak odmiennymi językami, że nie są w stanie się porozumieć.

Peru dzieli się na trzy strefy: wybrzeże (costa), Andy (sierra) i dżunglę (selva).

Na wybrzeżu prawie nigdy nie pada deszcz. Spowodowane jest to oddziaływaniem zimnego prądu morskiego zwanego Prądem Humboldta. Wszystko zmienia jednak El Nino (chłopczyk, dzieciątko) – zjawisko pogodowe zawdzięczające swą nazwę temu iż zaczyna się zwykle w okresie Bożego Narodzenia. Występuje średnio co cztery lata. Ciepły prąd morski i wiatry które powoduje są przyczyną ogromnych opadów deszczu w Andach a co gorsze wpływają na zmniejszenie liczby ławic ryb.

Na wybrzeżu leży Lima – stolica Peru założona w XVI wieku przez Francisco Pizarra, którego pomnik znajduje się na głównym placu miasta.

Obecnie co trzeci mieszkaniec Peru mieszka w tym ogromnym mieście, w porównaniu z którym Warszawa wydaje się być małym miastem bez korków. Z racji swego położenia nie padają tam deszcze ale często utrzymuje się mgła (gaura) i ciemne chmury.

W Limie pomimo tego że ma już prawie 500 lat nie znajdziemy budynków starszych niż 300 lat. Wszystkiemu winne jest ogromne trzęsienie ziemi jakie nawiedziło stolicę w XVIII wieku. W ogóle trzęsienia ziemi są dość powszechne w tym kraju i mniejsze czy większe zdarzają się kilkanaście razy w roku.

W Limie najwyraźniej widać ogromne dysproporcje i nierówności społeczne. W najbogatszej dzielnicy Miraflores znajdziemy piękne wille w uroczych ogrodach a w powstających bez ładu i składu nowych dzielnicach ludzie żyją w wielkim ubóstwie. Paradoksalne jest to że w wielu tych miejscach nie ma dostępu do wody a w samej Limie znajduje się ogromny park z wielkimi fontannami.
Ciężką sytuację pogarsza fakt, iż kilka milionów mieszkańców nie ma dowodów osobistych. Oznacza to, że dla państwa nie istnieją. Nie mają prawa do nauki czy opieki medycznej.

Polak Jacek Klisowski, prowadzący dom dla chłopców ulicy, przy pomocy środków polskiego MSZ zorganizował w Peru akcję wyrabiania dokumentów. W czasie tego programu udało się mu pomóc kilku tysiącom osób…

Kolejną krainą geograficzną Peru są Andy. Alpamayo – jeden z peruwiańskich, andyjskich szczytów nazywany jest „najpiękniejszą górą świata”. Nie tylko sam urok gór przyciąga turystów. Będąc w Peru nie można ominąć bowiem położonego w Andach Machu Picchu – tajemniczego miasta Inków znajdującego się na liście nowych cudów świata. Pomimo tego, że jest coraz mniej tajemnicze, sukcesywnie zadeptywane przez turystów to wciąż wywiera niesamowite wrażenie. Niedawno świętowano 100 lecie jego odkrycia (a raczej rozsławienia, gdyż przed Peruwiańczykami tak naprawdę nigdy nie było zakryte ) przez H. Binghama amerykańskiego historyka, który i tak w rzeczywistości nie był pierwszym białym człowiekiem który postawił tam swoją stopę…

Ostatnio władze usilnie pracują nad przygotowaniem dla turystów kolejnego miejsca, które ma odciążyć tak tłumnie odwiedzane Machu Picchu. Tym nowym miejscem ma być Marcahuamachuco, które było najważniejszym andyjskim ośrodkiem przedinkaskim. Przed archeologami i władzami jeszcze długa droga, gdyż na razie na terenie ruin mieszkańcy wypasają swoje zwierzęta.