Soon come – Jamajka od kuchni

I tak najbardziej charakterystyczną marynatą do tradycyjnych wędzonych mięs jest „jerk”, którego nazwa pochodzi od korzenia rośliny używanej niegdyś do konserwacji dziczyzny. Podobno przywiezieni na Jamajkę z zachodniej Afryki Maronowie faszerowali mięso dzików, licznie występujących wtedy na obszarze całych Karaibów, papryką chili, następnie zawijali je w liście bananowca i zapiekali w specjalnie do tego celu przygotowanym otworze w ziemi, wypełnionym palącym się drewnem drzewa ziela angielskiego.

Dzisiejsza nazwa „jerk” to przede wszystkim wspomniana wcześniej marynata, w skład której wchodzą najczęściej: ziele angielskie, czosnek, tymianek, cynamon, gałka muszkatołowa, pieprz, sól, olej, brązowy cukier i sos sojowy w odpowiednich proporcjach. Czasami mięso wędzi się nad drewnem drzew pomarańczy lub guavy. Gdybyście chcieli spróbować tych boskich smaków, to albo zacznijcie od zasadzenia odpowiednich drzew w swojej przydomowej palmiarni, albo lepiej wpadnijcie na Jamajkę.

Coś dla wegetarian

Kto od rana nie ma ochoty na pieczone mięsiwa, temu z pewnością przypadną do gustu często jedzone tu na śniadanie owoce, np. ackee, którego miąższ przypomina trochę konsystencją awokado a smakuje jak... orzech włoski. Totalne zaskoczenie. Ważne jest, by ackee był dojrzały, czyli miał kolor czerwony. Niedojrzałe ackee są bardzo trujące. Często dodawanym do potraw lub samodzielnie pieczonym albo grillowanym owocem jest także zielony breadfruit. Często podaje się go z ryżem lub makaronem. Warto spróbować także callaloo, inaczej zwane chińskim szpinakiem, a jako alternatywy dla ziemniaków spróbować korzenia Dasheen. Śniadanie kończymy boską kawą Blue Mountain lub deserem ze star fruit, które przenoszą nas znowu w inny wymiar. Istne gwiezdne wrota.

Taxi!

Jeśli po tak obfitym śniadaniu najdzie was nagła ochota, by pozwiedzać wyspę i zobaczyć na przykład jeden z rajskich wodospadów, ogrodów botanicznych lub wyruszyć w najwyższe pasmo górskie Jamajki, czyli w Błękitne Góry, nie będziecie mieć żadnych trudności ze znalezieniem transportu. W każdym miasteczku są miejsca, gdzie gromadzą się kierowcy route taxi, czyli najbardziej popularni i bezproblemowi przewoźnicy na Jamajce. Na każdej zarejestrowanej taksówce jest zazwyczaj wypisana trasa, na której kursuje. Nie oznacza to wcale, że kierowca nie zabierze was w zupełnie przeciwnym kierunku. Ilość przejechanych taksówką kilometrów jest zazwyczaj wprost proporcjonalna do ilości amerykańskich dolarów, więc za 100 km zapłacimy prawdopodobnie 100 USD. Trzeba jednak pamiętać, by cenę ustalić przed podróżą, bo Jamajczycy nie znają taksometrów. Należy się oczywiście targować.

Gdy już uda nam się ustalić odpowiednią stawkę, po prostu wsiadamy i czekamy... czekamy... czekamy na współpasażerów. Jamajczycy osiągnęli bowiem mistrzostwo świata w ilości osób, jaką można zmieścić w jednej taksówce. Nie wykluczone zatem, że będziecie podróżować z jakimś uroczym jamajskim brzdącem na kolanach. I to nie jest żart, choć zabawa bywa przednia. Po powrocie z takiej wycieczki z pewnością znów wygłodniali zechcecie wrócić do restauracji na obiad.

Zielona Ryba

W restauracji już oczywiście czekają na was z rogiem obfitości, a wy znów popadacie w niewybaczalne obżarstwo. Bo jak tu się oprzeć tym cudownym chrupiącym homarom, grillowanym krewetkom, groszkom, pierożkom, sosikom, limonkom czy mango? Dla poszukiwaczy bardziej ekstremalnych doznań Jamajczycy mają w zanadrzu kozie mięso z curry lub serwowaną na tysiąc sposobów rybę zwaną Jack, której mięso ma kolor trawy i nie smakuje jak nic, co dotąd jedliście. Na prawdziwych hardcorowców czeka zupa przygotowywana na smakowitym wywarze sporządzonym na... koziej głowie. Po prostu nic nie może się zmarnować.

Dla tradycjonalistów kucharz zaserwuje lokalne „fish & chips” czyli owoc ackee ze smażoną jamajską saltfish, która smakiem przypomina nieco dorsza. Prawdziwi karaibscy piraci do obiadu popijają tutaj oczywiście wyśmienity jamajski rum najczęściej serwowany z colą. I to nic, że na podanie zamówionych potraw trzeba długo czekać. Po pierwszym łyku rumowego eliksiru nawet najbardziej narwani korsarze ze zrozumieniem reagują na powtarzane jak mantra przez kucharza „soon come”, czyli „niedługo będzie”.

Take it easy, Mon!

Po obfitym posiłku wskazana jest długa sjesta w hamaku. Nad głową papugi, a w uszach szum morza...a może to rum? W oddali już słychać pulsujące rytmy reggae. Nad wyspą dzień i noc unosi się duch nieśmiertelnego Boba Marleya. Dlatego też oczywiście Jamajka jest mekką rastafarian z całego świata. Ich stosunek do życia udziela się każdemu, a po powrocie do domu człowiek patrzy na wszystko z innej perspektywy. Jamajskim klimatem przesiąka się na zawsze. Kto by tam po takich doznaniach zwracał uwagę na swojego wiecznie skwaszonego szefa. Chyba że akurat lubicie swojego przełożonego. Wówczas możecie zdradzić mu nie tylko sekret swojej czekoladowej opalenizny, ale także swojej duchowej przemiany. Na pewno zechce podążyć w wasze ślady. A gdy już weźmie wreszcie urlop i ruszy na Jamajkę, jest szansa, że i on zostanie rastafarianinem, jeśli oczywiście w ogóle kiedyś wróci...

Komu w drogę, temu poradnik!

• Na granicy

  Po przylocie do Kingston lub Montego Bay i okazaniu ważnego paszportu należy wykupić wizę turystyczną, która upoważnia do pobytu na wyspie w okresie od jednego do trzech miesięcy. Koszt takiej wizy to około 20 dolarów amerykańskich. Wizy można przedłużyć w Immigration Office w Montego Bay lub w Kingston. Należy wtedy okazać bilet powrotny i podać powód przedłużenia wizyty. Maksymalny czas pobytu na Jamajce to 6 miesięcy.

• Waluta

  Lokalną walutą jest jamajski dolar. 1 USD = ok. 85 JMD. Można także płacić walutą amerykańską lub w euro. Lepiej jednak zaopatrzyć się w jamajskie dolary. Znacznie ułatwia to wszelkie transakcje i zwalnia z konieczności ciągłego przeliczania kursu.

• Kiedy jechać

  Na Jamajkę lepiej nie latać w okresie wiosenno-letnim. Najgorszy okres to miesiące od lipca do września, kiedy wyspę często nawiedzają groźne huragany. Najlepiej wybrać się na wakacje w okresie zimowym, kiedy klimat jest ciepły i suchy. Średnie temperatury na Jamajce rzadko spadają poniżej 30 stopni. Należy zatem pamiętać o nakryciu głowy, kremach z filtrami i przyjmowaniu dużej ilości płynów.

• Dobre rady

  Jamajczycy są niezwykle przyjaźni i otwarci. Wykazują zainteresowanie każdym przybyszem. Jamajka jest zatem krajem bardzo bezpiecznym, choć oczywiście lepiej unikać dzielnic biedy zwiedzając np. stolicę. Generalnie najciekawiej czas spędzić można w małych miejscowościach, gdzie spotkamy „prawdziwych Jamajczyków” i będziemy mogli zasmakować lokalnej kultury.

  Jedzenie nawet w najmniejszych barach i restauracyjkach jest przyrządzane w sposób bardzo bezpieczny. Nie należy obawiać się o higienę. Podobnie jest z wodą; na Jamajce można pić ją prosto z kranu. [/align]