Chiki-chiki pod palmami

Mawia się, że w kraju Castro nawet prostytutki mają wyższe wykształcenie, a turyści łasi na wdzięki kubańskich piękności oprócz oddawania się uciechom alkowy, mogą porozmawiać ze swoimi latynoskimi kochankami o obrazach Van Gogha i literaturze rosyjskiej, nie znając hiszpańskiego. Wiele z nich to pracownice sektora publicznego, lekarki, nauczycielki lub studentki, które oddając się zazwyczaj podstarzałym obcokrajowcom, zarabiają na utrzymanie domu, rodziny lub studia. Wśród nich jest wiele nieletnich. Za miłosne igraszki z dziewczyną poniżej 17 roku życia można jednak słono zapłacić, bowiem kubańskie prawo surowo karze takie praktyki – za seks z nieletnią grozi 15 lat więzienia, a tym na Kubie daleko do luksusów. Przygodne, wakacyjne towarzyszki lepiej pytać więc o carnet de identidad, dokument potwierdzający pełnoletniość.

Seks za cenę więzienia

 

Tancerki z „Tropicany” –legendarnego klubu w Hawanie

fot. Magda Ramos

Najwięcej jinteras można spotkać w turystycznych skupiskach takich jak Hawana, Varadero i Santiago de Cuba, gdzie kręcą się wokół klubów, barów i restauracji. Zazwyczaj towarzyszą im jinteros – naganiacze, nierzadko bracia i kuzyni oraz męscy odpowiednicy prostytutek, którzy wyszukują samotne turystki. Większość z nich zadowala się kwotą oscylującą w granicach 30 – 50 CUC (30 – 50$). Miejscem pracy najbardziej atrakcyjnych jinteras na Kubie jest legendarny klub „Tropicana” w Hawanie (odpowiednik paryskiego „Moulin Rouge”), gdzie dziewczęta polujące na samotnych turystów podają się za „studentki tańca”. Cena za korzystanie z ich usług jest już zdecydowanie wyższa (130 – 150 CUC, czyli 130 – 150 $). Jinteras ze stolicy są bardziej bezpośrednie i bezwzględne, niż te z prowincji, bo oprócz tego, że sprzedają swoje ciało, kradną wszystko, co wpadnie im w ręce. Niebezpieczeństwem jest też wielka niechęć Kubańczyków do używania prezerwatyw. Większość z nich nazywa je quitasensaciones, mordercami przyjemności i bardzo rzadko z nich korzysta.

Jinterismo jest ścigane przez policję. Ta zastrzega sobie prawo do legitymowania mieszanych par, a za trzykrotne notowanie z turystą u boku grożą 4 lata więzienia (turysta nie ponosi żadnych konsekwencji). Oficjalnie nikt nie przyznaje się do promowania seksturystyki, jednak w folderach wielu biur turystycznych oraz magazynach kierowanych do mężczyzn bez trudu można znaleźć informacje na ten temat. Jest to zjawisko tak powszechne, że jedna z linii lotniczych zamieściła w Internecie reklamę lotów do Hawany, która zamiast nurkowania w turkusowym morzu jako główną atrakcję przedstawiała dwie roznegliżowane Mulatki gotowe pozostać do usług turystów.

Pod ostrzałem policji są też hotele i casas particulares – kwatery prywatne. Zaproszenie dziewczyny w takie miejsce jest właściwie niemożliwe, gdyż wszędzie obowiązuje nakaz meldunkowy i każda osoba przekraczająca próg musi być odnotowana w księdze gości. Sprytni Kubańczycy i na to znajdują sposób, obok casas, których właściciele mają licencję są też te nielegalne, oferujące pokoje na godziny.

Seksturystyka to dla Kuby wciąż cenne źródło dewiz, a dla wielu coraz młodszych Kubanek sposób na przetrwanie. Jej wpływ na budżet kraju jest ogromny. Jedna prostytuująca się kobieta zapewnia pracę kilku osobom – właścicielom pokoi, taksówkarzom, pośrednikom. Zagraniczni turyści w towarzystwie jinteras wydają więcej pieniędzy w restauracjach, hotelach – większość z nich trafia do państwowej kasy. Tym sposobem kubański seks biznes, pomimo oficjalnego sprzeciwu władz wciąż ma się dobrze, a europejscy przewoźnicy hurtowo dostarczają na wyspę turystów łasych na wdzięki latynoskich piękności.