Blondynka na Antypodach wyjeżdża w australijski outback – część 2 – Normanton i pogromczyni krokodyli z Polski

Rozejrzałam się po Normanton. Wszystkie budynki w dzikich kolorach. Na przykład ichni Purple Pub (jak nazwa wskazuje: Fioletowy Pub) – cały we fioletach, od zewnątrz i w środku:

A tak w Normanton wygląda mięsny:

Budynek firmy Burns Philip & Co Ltd – bardzo stary i niesamowicie przestronny – weszłam do środka, gdyż mieści się tu Centrum Informacji Turystycznej. Kiedyś, za czasów gorączki złota, był to dobrze prosperujący sklep.

W pewnym momencie zauważyłam ten budynek, który miał wszystko – cały był w symbolach: dopiero teraz przyjrzałam się tym obrazkom: od lewej – bydło (pewnie rasy Brahmen, bo ma garb i zresztą takie tu hodują, bo jest odporna na upały i kleszcze), w krowy zaraz uderzy Gulflander, miejscowy pociąg, który kiedyś był ciężarówką, ale przerobili go tak, że wygląda jak pociąg i jeździ po torach, dalej kowboj i Aborygen. Na dole od lewej: road train (ogromna 55-metrowa ciężarówka, postrach dróg), ta pluskająca ryba to pewnie barramundi (osiąga ponad 1,2 m, hodują je w Karumba, niedaleko Normanton oraz łowią w okolicy na morgi), no i na koniec oczywiście kroks (pełno tu krokodyli w rzekach i strumieniach – sama widziałam:-) tyle tu na tej małej przestrzeni znaków-sygnałów;)))

Inny znajomy, który mieszka w Normanton powiedział mi, że to dziwne miasto, gdzie wszyscy mieszkańcy (1500 osób) robią dosłownie wszystko – nie ma wyraźnych podziałów na zawody (dla przykładu kolorowy rzeźnik zrobił nam na lunch – wyborne zresztą – sushi;). Tutaj nic nie idzie planowo i nikomu to w ogóle nie przeszkadza. Trochę śmieszne – jak przejeżdżaliśmy obok domku, na którym widniał napis „Police”, zapytałam Chris'a, czy zna wszystkich policjantów w mieście. – Oczywiście – odparł – w Normanton jest tylko jeden policjant. No cóż, to ułatwia sprawę;)

W Centrum Informacji Turystycznej Chris pokazał nam wystawkę o kroksach:

Obejrzałam sobie na przykład fotki z Darwin (Northern Territory – Terytorium Północne):

Oraz taką czaszkę kroksa z Normanton:

Chris zabrał mnie do miejscowego kroksa, który... mieszka obok budynku władz lokalnych. Widzicie go po prawej – trochę duży, co?;)

Osłupiałam, kiedy dowiedziałam się, że to replika kroksa, którego w 1957 zastrzeliła Krys Pawloski, niegdyś miejscowy crocodile hunter.

Obok repliki ponad 8,5-metrowego krokodyla jest tablica poświęcona temu wydarzeniu:

A oto i Krystyna w osobie własnej – jej mąż porobił wiele zdjęć, ale zaginęły w wielkiej powodzi w 1974 roku. Krystyna była jednym z "pogromców krokodyli", którzy działali na tym terenie w latach 50-tych. Ostra babka ta Kryśka, nie ma co! Trochę o niej poczytałam, bo zastanowiło mnie, jaki trzeba mieć charakter, żeby robić takie rzeczy. Doczytałam się, że po II wojnie światowej Krystyna została zesłana do łagrów na Syberię (Rosja), gdzie przez 3 lata pracowała ciężko w temperaturach sięgających 50 stopni Celsjusza i więcej. Uciekła z łagrów przez Syberię do granicy perskiej, a potem do Indii, i ostatecznie do Perth w Australii. Tam poznała swojego męża, też Polaka, i wspólnie założyli krokodylowy team (zabijali kroksy i sprzedawali skóry). Potem przez jakiś czas prowadzili caravan park. Okazuje się, że oboje żyją niedaleko Mareeba (1,5h drogi autem od Cairns).

No cóż, wystarczy na nią spojrzeć – twardzielka pierwszej klasy;) Mnie było tylko stać na coś takiego. I tym tę relację zakończę.

Zapraszam do czytania mojego bloga: www.blondedownunder.blogspot.com