Spragnieni adrenaliny

Lecimy! Fot. androoou

Nowa Zelandia jest właściwie ojczyzną bungee jumpingu. A.J.Hackett, Nowozelandczyk, jego ojcem. W 1987 roku skoczył z wiezy Eiffla na elastycznej linie. Pomysł pochodził z wysp Vanuatu. W tradycji mieszkających tu Melanezyjczyków nastoletni chłopiec w ramach inicjacji skacze z wysokiej platformy zaczepiony lianami. Oczywiście te zwyczaje nie raz kończyły się tragicznie. Hackett szukał więc takiej modyfikacji, która pozwoli zaznać adrenaliny bez istotnego procentowo ryzyka. Sport ten rozwija się do dziś a Hackett w Nowej Zelandii ma kilka ośrodków oferujących tę rozrywkę.

Najstarszym jest ten zorganizowany na zboczu doliny rzeki Kawarau. 43 metry nad górskim potokiem rozciąga się most. A na moście trwa nieustający ruch. To kolejni śmiałkowie szykują się do kilkusekundowego lotu głową w dół...parami lub w pojedynkę. Co więcej niemało za to płacąc. Krótki krzyk przerażenia a potem tylko szczęśliwe jupii w najróżniejszych językach. Na dole w łódce czeka pracownik, który odepnie śmiałka. Nawet ci najbardziej przerażeni tam na górze, wracając schodami sprawiają wrażenie zachwyconych. A tymczasem w dół lecą już następni. Para Japończyków w podróży poślubnej. Przytuleni, patrzą sobie w oczy i na okrzyk „go” lecą głowa w dół. To w sumie niegłupia alegoria zawarcia związku małżeńskiego.
Ci, którzy się wahają mogą obejrzeć wyświetlane na wielkim ekranie filmy skoczków. Lub podziwiać ich „na żywo” popijając kawę na wielkim tarasie.
W tym miejscu adrenaliny dodaje bliskość poszarpanych brzegów rzeki. Ale na ląd jest przynamniej blisko. Co innego w kolejnym ośrodku Hacketta na północy kraju, w Auckland. Brzegi wyspiarskiego miasta spina kilometrowy most Harbour Bridge. Most ma osiem poziomów. Najniższym można się przespacerować. Sam spacer dostarcza już nieco adrenaliny. Metalowa konstrukcja trzeszczy, lina, którą uczestnicy są przypięci do barierek ma zwiększać poczucie bezpieczeństwa, gdy tymczasem powoduje nerwowe pytanie: dlaczego to konieczne? Jeśli spacer kilkadziesiąt metrów nad zatoką wydawał by się nam jednak rozrywką dla przedszkolaków, to na środku mostu możemy się rozerwać dodatkowo. Skok na bungy, dotknięcie tafli wody i powrót na górę. Na wypadek przymusowej kąpieli lepiej umieć pływać, bo do najbliższego brzegu mamy jakieś 10 basenów olimpijskich w wodzie o zdecydowanie niższej temperaturze. Nie wspominając o przemykających co chwilę motorówkach.

Nie lubicie wody? Nic straconego. Nowozelandczycy maja coś i dla mieszczuchów. Nad Auckland góruje Sky Tower. Najwyższy budynek w Nowej Zelandii a ponoć i najwyższa wieża na całej półkuli południowej. Zwykli śmiertelnicy mogą obejrzeć panoramę miasta i regionu z platformy widokowej na wysokości 192 m. Spragnieni wrażeń zaś sprawdzić jak szybko się stąd spada w dół. Z elastyczna liną przy kostkach.

Na południu zaś można skoczyć podziwiając z góry Queenstown. Wysoko nad miastem zbudowano tor samochodowy. To adrenalina w wersji dla bardzo początkujących. Ale jak ktoś poczuje się gotowy – nic prostszego, jakieś 100 dolarów nowozelandzkich, deklaracja, że jesteśmy zdrowi i nie będziemy sobie rościć pretensji jeśli coś pójdzie nie tak, krótkie szkolenie i lecimy w dół ze specjalnie zbudowanej na zboczu góry platformy. Ale na zachwycanie się widokami chyba zabraknie czasu.

Za krótki lot? Hackett i na to ma rozwiązanie. 8,5 sekundy spadania. Tyle czasu potrzeba gdy skacze się z wysokości 134 m nad korytem rzeki Nevis. Platforma do skoków zawieszona jest między zboczami gór…na linach. Sam widok z tego miejsca zapiera dech w piersiach, a co dopiero skok.

Wciąż za krótki to lot? Nowozelandczycy mają więc alternatywną propozycję. Można też skakać i mieć czas na podziwianie widoków. Tym razem jednak nie trzyma nas nawet budząca umiarkowane zaufanie lina. Zaufać musimy innemu człowiekowi, widzianemu pierwszy raz w życiu. Na dokładkę nie jest on lekarzem, mówi w obcym języku i sprawia wrażenie, że im bardziej się boimy, tym lepiej on się bawi, co niczego dobrego nie wróży. No ale jeśli założymy, że nie jest samobójcą, włożymy niezwykle seksowny kombinezon, szalenie twarzową czapkę i swojego nowopoznanego partnera na plecy czeka nas niezapomniana przygoda, czyli Sky Diving. Dla niedoświadczonych ten żywy plecak jest nieodzowny. Ci, którzy mają spore doświadczenie i uprawnienia do samodzielnych skoków, potrzebują tylko spadochronu, by spadać z nieba nad zachwycającymi krajobrazami Nowej Zelandii. Jak już odzyskamy oddech po wypadnięciu z samolotu, pozostaje tylko zachwyt. Świat z perspektywy Ikara jest rzeczywiście odurzający. Podziwiać z góry możemy rozmaite krajobrazy. Począwszy od Zatoki Tysiąca Wysp z lądowaniem na plaży, przez największe w NZ jezioro Taupo przypominające na początku staw w parku, po szczyty Alp Południowych z lądowaniem przy lodowcu. Niezależnie od lokalizacji czeka nas znakomita zabawa i wrażenie, którego nie da się zapomnieć.

Było o przestworzach? Czas na zabawy z wodą. I nie chodzi tu o kąpiel w ciepłych źródłach Rotorua, ale coś znacznie bardziej angażującego emocje. Na północy Kiwi maja nam do zaoferowania jakże zachęcająco brzmiące „pływanie z delfinami”. Kto się da skusić na te zdawało by się rozkoszną zabawę, szybko się przekona, że nie ma to nic wspólnego z jego wyobrażeniami. Gdy na horyzoncie pojawią się delfiny, chętni maja wskoczyć do przypiętej do boku łodzi wielkiej siatki i solidnie się trzymać gdy łódka będzie pruła zimne (!) fale. Walka o przeżycie tych złowionych w sieć „rybek” jest niewątpliwie dodatkową rozrywką dla tych, którzy zdecydowali się wyłącznie na podziwianie delfinów z pokładu.

Kolejnym ciekawym pomysłem jest jet boat. Te łódki pędza rzekami z zawrotną prędkością 80 km/h, co jakiś czas kierujący funduje pasażerom obrót o 360 stopni, a jak komuś tego mało, to może nawet podjechać pod największy pod względem ilości zrzucanej wody (220 tys. litrów w sekundę) wodospad Huka np. Rywalizacja między hałasem wody a wrzaskami pasażerów zdaje się być tyleż zacięta co wyrównana. Są jednak i tacy, którzy pokonują wodospad kajakiem. Ku przerażeniu tych, którzy podziwiają wodospad z punktów widokowych wyłącznie.

Nie lubimy łódek motorowych, za to lubimy zmoknąć jeszcze bardziej? W takim razie może rafting? Turyści spragnieni mocnych wrażeń mogą się zmierzyć nawet z rzekami o piatym w sześciostopniowej skali, poziomie trudności. Kaniony rzek, szczególnie na południu kraju, w okolicach Queenstown, są naprawdę zachwycające, więc w przerwach między kolejną walką z żywiołem można podziwiać widoki.
Oczywiście Kiwi nie byliby sobą, gdy by nie wynaleźli jeszcze czegoś „bardziej”. Mamy tu więc „black rafting”, czyli podróż podziemną rzeką w jaskiniach Waitomo. O jakiejkolwiek łodzi możemy zapomnieć. Tutaj niosą nas własne nogi, wspieraja liny wspinaczkowe a tam gdzie jest głęboko…sadzamy tyłek w wielką oponę i wspieramy nurt rzeki własnymi rękami, by poruszać się do przodu. Płynąc zwykłą rzeką widzimy przynajmniej co nas za chwilę czeka. Tutaj jedynym oświetleniem jest czołówka na kasku. A o zbliżających się niebezpieczeństwach informuje przewodnik. Po drodze czeka nas…skok z wodospadu. Nie dość, że trzeba skakać do tyłu i tak trzymać oponę przy pupie żeby na dole w niej wylądować, to jeszcze uniknąć należy wahnięcia do przodu, bowiem można wpaść do głębokiej na kilka metrów wąskiej dziury wypełnionej lodowatą wodą. Pod koniec jednak rzeka ma już łagodny nurt, trzeba jej zaufać, zgasić latarki i można podziwiać jaskiniowe niebo usiane tysiącami świetlików. Warto to zobaczyć, nawte za cenę tego przemarznięcia wymieszanego ze starchem.

Wszystkie te atrakcje są dostępne dla zwykłych turystów. Zorganizowane w sposób zapewniający bezpieczeństwo, poprzedzone krótkim szkoleniem. Cały niezbędny sprzęt (pianki, kamizelki, kaski, spadochrony itd.) jest zawarty w cenie. Dodatkowo płatne są tylko „pamiątki” w postaci zdjęć czy filmów uwieczniających nasze szaleńcze wyczyny.
Ceny nie są może niskie, ale lecąc na koniec świata, do krainy szalonych Kiwi, choć jedno takie szaleństwo jest po prostu obowiązkowe.

CENY:
Black rafting waitomo: 100-200 NZD (w zależności od opcji)
Jet boat: 100-120 NZD
Rafting: 200 NZD
Bungy: 150-260 NZD
Sky dive tandem: w zależności od wysokości i miejsca 250-450 NZD