Wulkaniczny raj wśród raf – Polinezja Francuska

Warto jednak też pojechać w głąb Tahiti i odwiedzić w dolinie Faa Taua malowniczy wodospad, usytuowany wśród egzotycznej roślinności tropikalnej. Miłośnicy pieszych wędrówek, lubiący wspinaczkę, mogą wybrać się w góry, by podziwiać górę Orochena, najwyższy szczyt Tahiti. Pozostali mogą spróbować podjechać samochodem terenowym. Z polany u stóp szczytu roztacza się piękny widok na wulkaniczne stożki wokół. Wielbiciele trekkingu muszą też obowiązkowo zaliczyć tahitański półwysep Taiarapu.

Nigdzie na świecie nie zobaczymy też magicznych wulkanicznych tuneli, zwanych "Lawatub". Znajdują się one 5 km w głąb wyspy od miejscowości Hitiaa. Miejsce nie figuruje na mapie turystycznej, trzeba o nie pytać tubylców. A zanim się tam wybierzemy, dobrze zaopatrzyć się w wodoodporną latarkę.

Wcześniej czy później tak backpackerzy, jak i milionerzy wylądują na słynącej z pięknej laguny Bora Bora, by zamieszkać, bądź tylko podziwiać luksusowe hotele i zakosztować kąpieli w turkusowej wodzie.

No i oczywiście oddać pokłon wulkanowi, który niepodzielnie króluje na wyspie – jedni spoglądają w jego kierunku z trwogą, inni z podziwem, jeszcze inni traktują jako stały element krajobrazu. Plątanina lin z regularnie zawiązanymi supłami zachęca, aby spróbować spenetrować wnętrze wyspy, jednak przybywający na Bora Bora w większości wolą plaże i słoneczne kąpiele. Nic dziwnego, wyspa jest ulubionym miejscem nowożeńców, którzy tu właśnie spędzają swój miesiąc miodowy. Jeśli już decydują się na jakiś ruch, z reguły wybierają rowerową wycieczką dookoła Bora Bora.

Mniej znana jest wyspa Moorea, znajdującą się ok 1,5 godziny drogi promem od stolicy Tahiti. Wnętrze Moorea w dużej części porastają plantacje ananasów, bananów i wielu innych owoców tropikalnych. Tu też mieści się słynna przebita góra – Mouaputa (830 m n.p.m.) z charakterystycznym otworem tuż pod wierzchołkiem. Jeśli ktoś chciałby ją zdobyć, podobnie zresztą, jak w każdym przypadku penetracji wnętrza polinezyjskich wysp, musiałby zaopatrzyć się w antypoślizgowe buty i liczyć z tym, że z takiej wyprawy wróci umorusani jak nieboskie stworzenie.

Najłatwiej polinezyjskie archipelagi – Archipelag Tuamotu, Bora Bora, Huahine, Moorea, Raiatea, Tahiti, Wyspy Markizy (Iles Marquises), Wyspy pod Wiatrem (Iles sous le Vent), Wyspy Tubuai (Iles Tubuai), Wyspy Wiatru (Iles du Vent) – warto zwiedzać podróżując jachtem, ale mając więcej czasu można przeprawiać się promami, albo innymi statkami kursującymi pomiędzy wyspami.

Wszędzie znajdziemy leniwych, szczęśliwych ludzi trudniących się połowem ryb, myślistwem, surfowaniem po falach załamujących się na rafach. Spotykają się na pomostach łączących części wyspy, przy których też cumują łodzie rybackie i szkolne, przewożące dzieci do szkoły. Polinezyjczycy są pogodni, bogobojni, choć religie jakie wyznają, są różnorodne. To, co ich wyróżnia, to tatuaże, będące dla Polinezyjczyków synonimem biżuterii. Zresztą stanowią prawdziwe dzieła sztuki. Są przedmiotem kultu, a tradycja związana z ich tworzeniem liczy wiele tysięcy lat. Wzory odbiegają od europejskich, tylko nieliczni biali są na tyle odważni, aby pokrywać nimi prawie całe ciało.