Kobieca strona podróżowania autostopem

Innym razem z pomocą przychodzi przypadek, który otwiera nam oczy na nowe możliwości. Martyna Pawlak opowiada, że pierwszy raz pojechała autostopem w wieku 16 lat, gdy była spóźniona na lekcje w liceum. Wyciągnięcie kciuka na przystanku autobusowym podziałało. Samotnie jeździ obecnie głównie po Polsce, ale zdarzyło jej się także jechać z Węgier do Polski. Uwielbia autostop ze względu na możliwość poznawania ludzi – ich sposobu myślenia, opinii, a co za tym idzie kultury danego kraju.

Jeśli łapać stopa to tylko z Polską flagą. Fot. Martyna Pawlak

„Ale tam nie jedź!”

– Szykując się do podróży często słyszę różne zdania o krajach, które wybieram. Bywałam samotnie m.in. w Rumunii, Bośni i Hercegowinie, Serbii czy Czarnogórze. Niektóre z nich w obiegowych opiniach spostrzegane były jako niebezpieczne dla kobiety. Przez 5 lat mniej lub bardziej intensywnego podróżniczego życia nie spotkała mnie żadna nieprzyjemna historia.

Faustyna zapytana o to, które miejsca poleciłaby podróżującym samotnie kobietom odpowiada: „Większość krajów europejskich nadaje się dla podróżujących kobiet, ale trzeba mimo to zachować zdrowy rozsądek”. Zwiedzając większość Europy najbezpieczniejsza wydała jej się Francja i Belgia: „Tam ludzie zawsze byli pomocni. Natomiast z obiekcjami spotkałam się jadąc do Grecji i Rumunii.”

Pomimo mieszanych wspomnień z pobytu w Rumunii wspomina, że trafiła tam na zupełnie skraje typy ludzi – miłych policjantów, którzy podrzucali ją radiowozem, ale także na taksówkarza, który zachowywał się nieprzyzwoicie. Mimo to, przyznaje, że ludzie, których spotkała byli bardzo pozytywnie nastawieni, pomagali jej i opiekowali się. Nawet pomimo częstej bariery językowej. Choć bardzo ich szokowało, że podróżuje sama i to jeszcze za darmo!

Rumunia, Sigishoara. Fot. Magdalena Dietrich

„Podróżujesz sama?! To jest nudne i niebezpieczne. Co w tym można lubić?!”

Jeszcze nigdy podróżując autostopem się nie nudziłam. Nieustannie poznaję nowe osoby. Praktycznie cały czas jestem wśród ludzi. Nie mam możliwości porozmawiania sobie z kimś znajomym po polsku, więc szybciej uczę się języka i z dużą otwartością wchodzę w kontakt ze spotkanymi osobami. Pomaga mi to lepiej poznawać daną kulturę. Dodatkowo sama decyduję, gdzie i kiedy pojadę. Często spontanicznie po informacjach od kierowców. Mogę z łatwością dostosowywać się do tego, co mnie w danym momencie spotyka. Dzięki temu docieram do miejsc, których często nie ma w przewodnikach.

Wodospady Kravica, Bośnia i Hercegowina. Fot. Magdalena Dietrich

Ciekawość, chęć poznawania ludzi i ich kultur oraz stawianie sobie nowych wyzwań popychają Martynę do samotnych podróży. – Lubię w taki sposób podróżować. Ludzie są dla mnie bardziej życzliwi, otwarci . Jeszcze chętniej pomagają, bo uważają mnie za biedną dziewczynę, którą natychmiast trzeba uratować, wziąć ze sobą, a nawet nakarmić. Raz jadąc z Katowic i stojąc przy wylocie z McDonald's, pan kupił mi kawę i ciasteczko, bo widział, że stoję i próbuję łapać stopa. To był przemiły człowiek, który sam wielokrotnie podróżował autostopem.

Na pace pick-up'a, Meksyk,2012. Fot. Martyna Pawlak

A dlaczego Faustyna decyduje się samotnie wyruszać w drogę? – Na ogół jest to brak cierpliwości – mówi z uśmiechem. Nie mam siły szukać kompana podróży, muszę się gdzieś szybko dostać, zobaczyć coś, a ograniczają mnie fundusze. Zresztą, jadąc sama na pewno poznam masę nowych ludzi i na brak towarzystwa narzekać nie będę, więc czemu nie?

Choć np. we Francji obcy ludzie sami podchodzą i proponują Ci całą sesję! Étretat wrzesień '13. Fot. Faustyna Filipowicz

„Przecież to jest bardzo niebezpieczne!”

Martyna Pawlak jeździła po Rosji stopem z koleżanką i czuły się tam dobrze. Zauważa, że generalnie stop jest wszędzie bezpieczny, tylko trzeba zachować ostrożność i uwagę – należy ufać swojej intuicji w kwestii tego, czy wchodzić do danego samochodu czy też nie. Przyznaje jednak, że zawsze wozi ze sobą gaz pieprzowy. Jedni twierdzą, że daje tylko poczucie komfortu psychicznego, dla Martyny natomiast to jednak niezbędny gadżet każdej podróżującej damy.
– Polecam wszystkim dziewczynom podróże autostopem. Tylko z używaniem tego co mamy wewnątrz głowy. Brak skąpych spódniczek i dekoltów, raczej strój sportowy, zakrywający to i owo. Nie mówię od razu, żeby zakładać burkę, ale lepiej nie kusić kierowców swoimi wdziękami.

Zapytana o kwestie bezpieczeństwa Faustyna podaje kilka praktycznych informacji. – Jeśli jeździmy same, najlepiej odpuścić sobie łapanie stopa w nocy, ograniczyć makijaż i wyzywające ubrania, aby nie zostać odebranym w zły sposób. Warto też spoglądać na numery rejestracyjne, aby kierowca widział, że wszystko mamy pod kontrolą. A w razie dziwnych pytań czy zachowań – nie panikować! Tylko ze spokojem odmówić i wszystko będzie dobrze.

A jak wyglądają same początki?

Martyna Chwila swoją przygodę z autostopem dopiero zaczyna. Była w Chorwacji wraz z przyjaciółką. Samotnie jeździ po Polsce. Jakie są jej wrażenia?

– Nie mam zamiaru zaprzestać! Ostatnio sama jechałam do Poznania. Podobało mi się bardzo, ale zdecydowanie wolę podróżowanie w dwójkę i w o wiele dłuższe trasy. W drodze do Poznania nie miałam żadnej niemiłej sytuacji, ale w kierunku Chorwacji było ich trochę…

Zawsze staram się w bezpieczny sposób wybierać kierowców, tzn. tych podejrzanych eliminować. Po czym ich poznać? To się po prostu intuicyjnie czuje. A gdy już z kimś jadę, to na pewno dbam o to, by nie ujawniać zbyt wielu osobistych informacji o sobie. Prawda jest taka, że nigdy nie wiemy, na kogo trafimy. A tak poza tym to oczywiście telefon z naładowaną baterią na wszelki wypadek – odpowiada zapytana o to, jak dba o swoje bezpieczeństwo.

BHP autostopowicza

Widząc odpowiedzi wyłaniają się proste i uniwersalne wskazówki (z którymi się w pełni zgadzam) dotyczące bezpieczeństwa w podróży:

1. zachować zdrowy rozsądek,

2. słuchać intuicji,

3. zapoznać się z kulturą kraju, do którego jedziemy,

4. podróżując samotnie nie łapać stopa w nocy,

5. zwrócić uwagę na swój ubiór (unikając spódniczek i głębokich dekoltów),

6. mieć przy sobie zawsze naładowany telefon. Swoją drogą, w podróże autostopowe polecam zabierać ładowarkę samochodową – dużo częściej mamy możliwość ładowania telefonu w samochodzie niż tradycyjnie. Dodatkowo warto pomyśleć o drugim telefonie, który nas uratuje, gdy pierwszy zgubimy lub się rozładuje w najmniej oczekiwanym momencie.

Od siebie dodatkowo powiem, że dbam też o kwestie ubezpieczenia. Na szczęście nigdy w podróży jeszcze nie chorowałam, ale wolę mieć pewność, że w razie awaryjnej sytuacji, uzyskam niezbędną pomoc i przy tym nie zbankrutuję.

A skoro już mowa o pieniądzach… Pomimo podróży bardzo niskobudżetowych dbam o to, by w sytuacji nagłej i nieprzewidywalnej móc wrócić do domu normalnymi środkami transportu. To kwestia mojego komfortu psychicznego.

Zwykle mam też swoje dokumenty w wersji oryginalnej i skserowanej. Oczywiście w różnych miejscach. Najważniejsze rzeczy trzymam przy sobie, resztę w plecaku.

W czasie podróży często zdarza się spać w namiocie. Niejeden raz słyszałam, że dużo bezpieczniej rozbić się gdzieś na dziko niż w mieście. Gdy sobie o tym racjonalnie myślę – zgadzam się. Często rozbijając się o zmroku i znikając rano nikt nas nie zauważy. Jednak nie jest to rozwiązanie dla mnie komfortowe, dlatego w dużych miastach korzystam z hosteli, a w mniejszych miejscowościach i wioskach pytam się gospodarzy, czy mogę na jedną noc rozbić u nich namiot. Niemal nigdy nie spotkałam się z odmową. Ba, niejeden raz kończyło się to długimi wieczornymi rozmowami, noclegiem w domu czy wspólnymi śniadaniami. Bo takie rzeczy w czasie podróży stają się normą…

A takich „praktyk” samotnie podróżujące kobiety stanowczo powinny się wystrzegać.
(Kadr z filmu „It happened one night”, reżyseria –
Frank Capra, w rolach głównych – Claudette Colbert i Clark Gable.)