Katar

Katar to jedno z najmniejszych państw Azji, jest też jednym z najbogatszych i najszybciej rozwijających się krajów świata, na co wpływ mają ogromne zasoby ropy i gazu. Strategiczne położenie nad Zatoką Perską w pobliżu złóż gazu ziemnego, trzecich co do wielkości na świecie, sprawia, że Katarczycy nie muszą obawiać się o stabilność swojej ekonomicznej potęgi. Szacuje się, że kraj nawet o wysokim poziomie konsumpcji mógłby zaspokajać swoje zapotrzebowanie na ropę naftową wyłącznie z katarskiego źródła jeszcze przez 250 lat! Ostatnio zanotowano tam największy na świecie produkt krajowy brutto przypadający na jednego mieszkańca.

Władze Kataru nie poprzestają na tym, co już jest, lecz inwestują dalej: w przemysł gazowy, infrastrukturę oraz w turystykę, która ma być w przyszłości konkurencyjnym sektorem gospodarki. Przeznaczonych na ten cel 20 mld dolarów ma rozwinąć turystykę luksusową i biznesową. Oczekuję się, że turyści z zasobnymi portfelami już wkrótce zaczną tłumnie lądować na jednym z najnowocześniejszych lotnisk w tej części świata.

Pierwszym miejscem, do którego się udadzą na pewno będzie Ad-Dauha – największe miasto Kataru, a zarazem jego stolica, w której wzorem sąsiedniego Dubaju, wyrasta las wieżowców strzelających w nieskazitelny błękit nieba. Urozmaiceniem krajobrazu jest promenada Al Corniche, rozciągająca się wzdłuż wybrzeża (siedem kilometrów) z parkami obleganymi przez Katarczyków. Te skrawki zieleni nie byłyby niczym szczególnym, gdyby nie fakt, iż kraj jest w większości pustynny, temperatury zwykle wysokie, a wilgotność powietrza męcząca dla przyjezdnych. Zresztą kwestie klimatyczne zaprzątają głowy organizatorów piłkarskich mistrzostw świata w 2022 roku, które mają się odbyć właśnie w Katarze. Plan, by rozpocząć je latem jest dość ryzykowny: panują wtedy 40-50-stopniowe temperatury, co w praktyce oznacza przebywanie wyłącznie w klimatyzowanych wnętrzach.

W państwie rządzonym przez klan Al-Tani, gdzie religią obowiązującą jest wahabizm – surowa interpretacja islamu, jedną z ulubionych rozrywek mieszkańców pozostają wyścigi wielbłądów. Przy czym trwają prace nad stworzeniem cybernetycznych dżokejów, którzy mieliby zastąpić wykorzystywane dotychczas do tej roli dzieci. Takie, abstrakcyjne z europejskiego punktu widzenia, przykłady można mnożyć.

Katar z jednej jest mocno osadzony w kulturze Półwyspu Arabskiego, to kraj na wskroś tradycyjny, gdzie dopiero od niedawna zaczęto eksperymentować z demokratycznymi formami władzy. Z drugiej natomiast standard życia nie odbiega niczym od znanego chociażby z Zachodniej Europy, architekci wcielają w życie nawet najbardziej abstrakcyjne projekty, a naftowi potentaci realizują swoje sny o potędze. To wystarczające powody, by udać się właśnie tam – na niewielki, bajecznie bogaty arabski cypel.