Laos

Laos w przeciwieństwie do sąsiadów nie ma dostępu do morza. To kraj górzysty, w znacznej części pokryty lasami, co stanowi nie lada gratkę dla miłośników przyrody, wypraw trekkingowych oraz wspinaczki. Obowiązkowym punktem takich wycieczek będzie jaskinia Tham Kong Lo – wyróżniająca się rozmiarem (7 km długości, 100 m szerokości) i wrażeniem, jakie robi na odwiedzających. Popularnym szlakiem komunikacyjnym w Laosie są rzeki, szczególnie Mekong oraz Nam Song, która słynie z pewnej atrakcji: ludzie z całego świata ciągną do miasteczka Vang Vieng, by… urządzić sobie spływ na oponie. Są też tacy śmiałkowie, którzy Laos przemierzają na rowerze, co już wymaga dobrej kondycji, biorąc pod uwagę górzyste ukształtowanie terenu. Trzeba też uważać, bo w wielu miejscach pozostały niewybuchy – ślady po dawniejszych, niespokojnych czasach.

Laos jest krajem biednym, jego mieszkańcy trudnią się głównie rolnictwem, żyją na wsiach, miasta są małe i słabo rozwinięte. Charakterystyczny dla tego państwa jest podział społeczeństwa przez władze rządowe – nie ze względu na przynależność etniczną, lecz na wysokość, na jakiej ludzie żyją. I nie chodzi tu o wysokość zarobków czy poziomu życia tylko dosłownie wysokość geograficzną. Tym sposobem Laotańczycy dzielą się na trzy grupy : nizinnych, wyżynnych i górskich. Mniej więcej 60 proc. mieszkańców Laosu to wyznawcy buddyzmu, natomiast reszta określana jest jako animiści, co jest tak naprawdę bardzo szeroką kategorią dla wszelkich wierzeń tradycyjnych.

Oprócz wspomnianych już możliwości turystycznych, ściśle związanych z przyrodą Laosu, warto również obejrzeć tamtejsze miasta i wioski. Miasta są zlepkiem wszystkiego, co dla Laosu charakterystyczne – dawnej świetności, dzisiejszej biedy, architektonicznych zaszłości kolonialnych (Laos był swego czasu pod panowaniem Francji), gwaru i zamieszania. Na szczególną uwagę zasługuje Luang Prabang – dawna stolica i najpiękniejsze miasto Laosu, noszące bajeczny przydomek Królestwa Miliona Słoni, pełne świątyń, klasztorów, którego architektura została doceniona – miasto znalazło się na liście Unesco. Obecna stolica Laosu – Vientiane nie jest już tak spektakularna. To raczej miasto słabo rozwinięte i prowincjonalne, ale w jego sąsiedztwie znajduje się coś, co zobaczyć trzeba: park Buddów, w którym ekumenizm przybrał ciekawą postać: fantastycznie powykręcane posągi Buddy, stoją obok Durgi, a ta w sąsiedztwie Wisznu – powykręcane, kolorowe, nierealne.

Laos to kraj dla zwolenników umiarkowanej egzotyki. Zwiedzanie go ani nie będzie ekstremalnym przeżyciem, ani odpoczynkiem a’ la kurort. Kraj dla ciekawych świata, którzy dla zaspokojenia tej ciekawości przymkną oko na niedogodności związane z podróżowaniem po nim. Czy Laos da się lubić? To pytanie bardzo osobiste.