Rumunia

W podróż do Rumunii najlepiej wyruszyć wiosną lub jesienią, zimy są bowiem mroźne (część dróg może być wówczas nieprzejezdna), latem natomiast doskwierają upały. Ciężko takie informacje uogólniać – bardzo zróżnicowany krajobraz tworzy mikroklimaty, więc jeśli chodzi o pogodę – nic nie wiadomo na pewno.

Rumunia jest krajem górzystym, Karpaty dominują wielkością i zajmowaną powierzchnią. Państwo ma również dostęp do Morza Czarnego – ulubionego miejsca letniego wypoczynku Rumunów z całego kraju, którzy tłumnie przybywają do znanych kurortów, Konstancji czy Mamaji.

W Rumunii żyje wiele mniejszości narodowych. Choć nie są liczebne (najwięcej jest Węgrów – około 7 proc. całej populacji), mają jednak znaczący wpływ na kształtowanie mozaiki kulturowej. Polska mniejszość w Rumunii żyje głównie na Bukowinie i są to w dużej mierze potomkowie górników z Wieliczki i Bochni, którzy przybyli tutaj w XVIII wieku. Mieszkańcy kraju są ludźmi religijnymi. Dominuje prawosławie, ale swoje miejsce mają też wspólnoty: katolików, protestantów i wielu innych wyznań.

Właśnie budowle sakralne stanowią jedne z ciekawszych atrakcji turystycznych w tym kraju. Kolorowe klasztory rozsiane są po Bukowinie. Prócz oczywistej funkcji pełniły też swego czasu rolę budowli warownych. Na szczególną uwagę zasługują kolorowe mozaiki przedstawiające sceny biblijne, znajdujące się na ich zewnętrznych ścianach. Na każdym z klasztorów (w Worońcu, w Humor, Suczawicie i Arbore ) dominuje trochę inny kolor, budowle te zarówno z bliska jak i daleka robią wrażenie.

Takie samo albo i większe wrażenie robi Perła Transylwanii, konkurent francuskiego Carcassonne w dziedzinie architektury, czyli Sighişoara, której Wzgórze Zamkowe zostało wpisane na listę UNESCO. Podobnie jak Delta Dunaju, zaliczana do najdzikszych miejsc w Europie. Rzeka tworzy skomplikowany system kanałów, a Sulia czy Sf Gheorghiu – niewielkie wioski położone w Delcie, do których nie prowadzi żadna droga prócz wodnej – sprawiają niesamowite wrażenie.

Na pewno warto odwiedzić również zamki rumuńskie. Co prawda w słynnym Bran, z którym nieodłącznie związana jest legenda Drakuli, nie ma już miejsca na fakty (a przedstawiają się one w ten sposób, że słynny Vlad Palownik jedynie bywał w tym zamku, a i to nie za często). Warto więc obejrzeć budowle mniej popularne, ale równie (czy może bardziej) godne uwagi, takie jak np. zamek Peles.

Warto też zwiedzić Bukareszt, choć to raczej wycieczka dla cierpliwych. Niegdyś miasto zachwycające swoją architekturą, spotkało na swojej drodze takie kataklizmy jak trzęsienie ziemi, wojny i Nicolae Ceauşescu. Ceauşescu, komunistyczny dyktator, zadecydował m.in. o wyburzeniu znacznej części starówki i innych zabytkowych budowli w Bukareszcie, stawiając w ich miejsce niezbyt estetyczne pomniki władzy ludu. Obecnie w Bukareszcie dominuje architektoniczny miszmasz: zachowane budowle zwykle są poukrywane między innymi zabudowaniami, trzeba więc długich wędrówek i czasu, by je odkrywać, tuż obok socrealistycznym molochów stoją cerkwie i synagogi.

Powiedzieć o Rumunii, że to kraj różnorodny, ciągle przeobrażający się, o skomplikowanej historii, noszący ślady sąsiednich kultur, to opisać zaledwie kilka aspektów tego kulturowego sezamu południowo-wschodniej Europy. Jedyne, co można z pewnością powiedzieć o Rumuni – całej Rumuni – ludzie są tam otwarci i przyjaźni, a kraj satysfakcjonujący nawet dla wybrednych podróżników.