Ukraina

Kraj ten może się poszczycić dostępem do dwóch mórz (Czarnego i Azowskiego) i dwoma pasmami górskimi – Karpatami (najwyższy szczyt: Howerla, 2061 m n.p.m.) i Górami Krymskimi. Aby poznać ich piękno należy w podróż wybrać się na przełomie wiosny i lata, gdyż wtedy klimat sprzyja turystom najbardziej, a i dni są wystarczająco długie. Później jest już zbyt gorąco. Szczególnie na ukraińskich stepach, gdzie wiatr spycha gorące masy powietrza. A na stepie przed upałem próżno szukać schronienia.

Aby zrozumieć ukraińską kulturę trzeba wiedzieć, że mieszkańcy tego kraju są bardzo przywiązani do swoich, bogatych zresztą, tradycji. Jeszcze w wielu regionach kraju po narodzeniu dziecka nie wolno wpuszczać obcych ludzi do domu, dopóki niemowlę nie zostanie ochrzczone. Ukraińcy uważają, że takie wizyty mogłyby być niebezpieczne dla bezbronnej duszy niemowlęcia. Ciągle popularny jest pewien wyrafinowany psikus – zdarza się, że młodzi kawalerowie zdejmują bramy z zawiasów w domostwach, gdzie mieszkają panny na wydaniu. Podobne zwyczaje są kultywowane w wielu regionach Ukrainy, co wcale nie oznacza, że to kraj, gdzie na dobre rozgościła jesień średniowiecza. Owszem są miejsca, gdzie czas się zatrzymał, ale są też takie, w których czas zdecydowanie przyspieszył.

Ukraina to państwo, w którym nieustannie toczą ze sobą bój dwa światy – biedy (wschód) oraz ten „lepszy”: bogaty i nowoczesny zachód. To on jest mekką przeciętnego turysty. I trudno się temu dziwić, kiedy pomyśli się o monumentalnym Kijowie z wieloma zabytkami wpisanymi na listę UNESCO (w tym pozostałości Złotej Bramy i liczne cerkwie), czy historyczny Lwów, będący kulturalnym ośrodkiem kraju. Jednak prawdziwym rajem na ziemi jest Krym – miejsce, w którym przez wieki spotykały się Wschód i Zachód. Z tego powodu ten bajkowy obszar obfituje w zabytki – antyczne ruiny, średniowieczne twierdze, ormiańskie klasztory i tatarskie meczety. Ponadto, jest to region idealny tak dla wielbicieli wędrówek górskich, czy wspinaczek skałkowych, jak i dla tych, którzy ukochali sobie czarnomorskie plaże.

Kuchnia ukraińska bogata jest w potrawy mączne, ziemniaki i kaszę. Tradycyjną potrawą jest tam oczywiście barszcz ukraiński z burakami, kapustą i śmietaną. Będąc na Ukrainie należy bezwzględnie skosztować wareników, czyli rodzaju pierogów z różnorakim nadzieniem, przeważnie twarogowym, ale też wiśniowym, czy ziemniaczanym. Obowiązkowym punktem na mapie smakowych rozkoszy są również lwowskie hot dogi z pikantną, marynowaną marchewką i kwas – napój otrzymywany przez alkoholową i kwaśną fermentację chleba z dodatkiem cukru, owoców i drożdży, przyprawiany miętą. Brzmi kiepsko? Polecam przekonać się o walorach smakowych tych dziwnie brzmiących potraw na własnej skórze. A raczej na własnym języku.

Ważna uwaga: wybierając się na Ukrainę należy zapoznać się z cyrylicą, bo bez niej na stepie ani rusz. Z własnego doświadczenia wiem, jak irytujący może być fakt, że nie jest się w stanie odczytać menu w restauracji. W ogóle nie radzę wybierać się tam z nastawieniem, że angielski wszystko załatwi. Powiem więcej, nawet znajomość rosyjskiego nie będzie dla nas wybawieniem, zwłaszcza w rejonach Lwowa. Tam bowiem niechętnie używa się tego języka, podczas gdy angielskim władają nieliczne wyjątki. Polecam podejmowanie prób w porozumieniu się po polsku. Jest spora szansa, że zostaniemy zrozumiani. Jednak nie gwarantuję, iż zadziała to również w drugą stronę…

Ukraina to kraj przedziwny, który nosi wiele śladów wspólnej historii naszych narodów. I, chociaż jest tak blisko Polski, trudno oprzeć się wrażeniu, że to inny świat. Jest w nim jednak coś magicznego, co przyciąga co raz więcej turystów. Co takiego? Pewnie przyroda, otwarci ludzie, w których żyłach płynie bratnia, słowiańska krew. Ale i… niskie ceny alkoholu. Stąd Lwów, tak blisko polskiej granicy, jest mekką polskich studentów i wszelako rozumianych imprezowiczów. Zaczęliście się pakować? Ja właśnie otwieram walizkę…