Im dalej na północ, tym ciekawiej – Sumatra, cz. II

Wspólna podróż upłynęła na opowiadaniach o fantastycznych ludziach, terenach i niezwykłych doświadczeniach, które spotkały go podczas dwutygodniowego pobytu na Maluku. Mahir nie jest typowym Indonezyjczykiem. Trudno spotkać młodą osobę, która z taką pasją opowiadałaby o swoim kraju. W tym samym kraju równie niezwykłe jest spotkanie człowieka tak zdeterminowanego i tak świadomego, który ma już szczegółowy plan na życie i konsekwentnie go realizuje. Mahir nie siedzi z założonymi rękami, jest wręcz odwrotnie, pilnie uczy się języka i historii Ameryki, na której podbój kiedyś wyruszy.

Dotarliśmy na miejsce. Na dworcu autobusowym w Medan, czekała Wirdha, dziewczyna z którą byłam w stałym kontakcie (to właśnie u niej pomieszkiwałam). Dni mijały szybko, niestety, bo do wylotu z Indonezji pozostawało coraz mniej czasu, a miejsc do zobaczenia od groma (szczególnie upragnione i wyczekiwane przeze mnie Banda Aceh). Następnego dnia udaliśmy się wspólnie z grupą znajomych do Bukit Lawang. Główną atrakcją tego regionu, oprócz przyjemnego rześkiego powietrza, są mieszkające w dżungli orangutany. Nie spieszyliśmy się zbytnio rano, gdyż wiedzieliśmy, iż orangutany można oglądać dwa razy dziennie podczas karmienia (specjalnym napojem sojowym i bananami) – o 8.30 lub o 15.00.

 

Karmienie orangutanów w sierocińcu w Bukit Lawang

fot. Malwina Peszka

Po zaparkowaniu auta udaliśmy się w stronę biura, w którym można uzyskać pozwolenie na wejście na teren parku (koszt to ok. 20 tys. rupii plus opłata za aparat fotograficzny i kamerę). Od zobaczenia orangutanów dzieli nas już tylko 20 minut marszu. Po drodze jednak spotykają mnie pewne niespodzianki. Otóż, aby dostać się na teren dżungli, trzeba przepłynąć rwąca rzekę. Jak zapytacie? Hmm... Specjalny system opracowany przez Indonezyjczyków sprawdza się od lat. Wsiada się do zawieszonej na linie drewnianej łódeczki, którą mężczyźni siłą mięśni przeciągają na drugą stronę. A na drugim brzegu czekał już na nas urzędnik, który długo opowiadał, o czym należy pamiętać przy kontakcie ze zwierzętami. Potem spakował banany do plecaka, zabrał wiaderka z napojem sojowym i ruszyliśmy w drogę. A po drodze tysiąc atrakcji. Niespotykane przeze mnie dotąd okazy owadów, jaszczurek i mrówka, która ze względu na swoje monstrualne rozmiary wydawała się nią nie być, a jednak...

Na miejscu przewodnik zaczął nawoływać swoich podopiecznych po imieniu. Po chwili zwierzęta się pokazały. Zupełnie nie zwracały uwagi na tłum wokół nich i jak gdyby nigdy nic zaczęły jeść smakołyki. Zmęczeni, ale w dobrych nastrojach wsiedliśmy do auta i skierowaliśmy się w stronę Medan. W drodze powrotnej moja „rodzinka” zabrała mnie na pyszną kolację, która kończyła mój dwudniowy pobyt w Medan.

Muszę Wam się jednak przyznać, że w głębi serca bardzo się cieszyłam, że to już koniec. Wiedziałam bowiem dokładnie, gdzie dowiezie mnie kolejny indonezyjski autobus. Banda Aceh przybywam!

Poradnik zdobywców. Sumatra część druga

• Transport

  Koszt autobusu z Padang do Danau Toba to około 250 tys. rupii, szacowany czas podróży to około 18 godzin (różnie z tym bywa).
  Kolejny bezpośredni autobus z Danau Toba w kierunku Medan to koszt 22 tys. rupii, czas mniej więcej 5-6 godzin.
  Z Padang do Medan możecie również udać się samolotem, jednak ceny biletów są nieprzewidywalne i rezerwacja ich tuż przed wylotem może zdecydowanie uszczuplić Wasz portfel.

• Posiłki

  We wcześniejszych tekstach opowiadałam Wam już o terang bulan. Jednak to, które jadłam tutaj było najlepsze spośród wszystkich. W Medan jest ulica, na której właściciele warungów sprzedają tylko tę potrawę (inna nazwa martabak). Warungi otwierają się wieczorami i to wtedy robi się przed nimi największy tłok. Naprawdę warto jednak poczekać te 37 minut!

• Poruszanie się po mieście

  Zarówno na terenie Padang jak i Medan kursują bemo. Koszt za jednorazowy przejazd od 1500 do 2500 rupii. Jest również możliwość wynajęcia motoru, jednak zdecydowanie polecam przemieszczanie się lokalnymi środkami, dostępnymi dla wszystkich (tak wychodzi znacznie taniej!).