Jechać, ale jak? Podróżowanie po Bali

Na Jawie wygląda to trochę inaczej. Zdecydowanie lepiej mi się tam podróżowało. To ze względu na większą dostępność środków lokomocji, które są znacznie tańsze niż taksówki na Bali. Autobusy i minibusy kursują w różnych kierunkach, docierając nieomal wszędzie. Oczywiście szaleństwa na drodze nie brakuje, mimo to bardziej ufałam jawajskim kierowcom niż tym na Bali. Przypominam sobie tutaj jedną podróż, kiedy to próbowałam się dostać do Bandung. Rozpędzony autobus (tzw. cepat po indonezyjsku to pośpieszny) wyprzedzał nieomal każdy pojazd znajdujący się przed nami. Kierowca jednak widząc nadjeżdżający z naprzeciwka samochód bynajmniej nie zwalniał, za to trąbił. A trąbił nieprzerwanie, zupełnie nie przejmując się tym, co się dzieje dookoła.

Lombok to chyba jedyna z wysp, które odwiedziłam, gdzie panował wręcz niewiarygodny spokój na drodze. Oczywiście korki są i tam, ale nie w takim natężeniu jak na Bali czy Jawie. Lombok nie zaskakuje: najbardziej rozpowszechnionym na wyspie środkiem lokomocji jest skuter oraz motor. Kursują również bemo oraz okazyjnie – becaki. Lombok to wyspa, która tchnie spokojem nie tylko na drogach. Ale o tym w kolejnych artykułach.
Poradnik zdobywców

Temat indonezyjskiego transportu nie może pozostać bez kilku cennych uwag:

1. Cena kupna skutera waha się od 5 – 6 do 10 mln rupii (1 mln rupii to około 300 zł w zależności od kursu walut; na wysokość ceny ma wpływ to, czy skuter jest używany czy nowy, jak również jego design i zdolności negocjacyjne kupującego).

2. Ceny wynajmu motoru za miesiąc wahają się od 250 do 600 – 700 tys. rupii za miesiąc.

3. W Indonezji respektowane jest międzynarodowe prawo jazdy, które należy wyrobić sobie przed przyjazdem tutaj. W wielu miejscach spotkałam się z tym, iż policjanci przymykają oko na polskie prawo jazdy. Na południu Bali, gdzie turyści wcale o to nie dbają, skorumpowani policjanci zatrzymują i solidnie sprawdzają ważność dokumentów. Warto mieć przygotowaną wtedy gotową sumę pieniędzy, aby panowie przymknęli oko na brak odpowiednich papierów. Koniecznie trzeba pamiętać o posiadaniu karty pojazdu – bez niej będziemy musieli uiścić jeszcze większą opłatę. Mimo wszystko zawsze pamiętać warto o szerokim uśmiechu i życzliwości w stosunku do napotkanych na drodze mundurowych.

4. Gorąco polecam taksówki (jeśli już musicie z nich korzystać) grupy BlueBird. Nie zdarzyło mi się nigdy, aby kierowcy tej korporacji nie włączyli taksometrów i próbowali w jakikolwiek sposób podnieść cenę kursu. Ponadto bardzo często kierowcy nie znają drogi, więc jeśli macie mapę zawsze lepiej jest mieć ją otwartą na kolanach i kontrolować przebieg wycieczki.

5. Ostatnia i chyba najważniejsza rzecz: używając skutera i dodając gazu, pamiętać musimy, że nie jesteśmy u siebie. Nie ważne, jak dobrymi i doświadczonymi kierowcami jesteśmy – tutejsze warunki drogowe zupełnie odbiegają od tych europejskich. Zanim zaczniemy wyprzedzać indonezyjskich kierowców, zastanówmy się, czy warto.