Lombok – Indonezja inaczej

Znajomy, który prowadzi interesy z Saudyjczykami powiedział mi o czymś, co nie wróży niczego dobrego dla Kuty. Ma powstać resort, a właściwie kompleks resortów ciągnący się przez całe wybrzeże. Najgorsze, że aby go zbudować, trzeba wyciąć wszystkie malowniczo wyglądające lasy. Dla mieszkających tam ludzi obecność inwestorów z Arabii Saudyjskiej jest jednak nieomal wybawieniem: nowe miejsca pracy, więcej turystów, więcej rupii, które zostaną na wyspie – to kusząca przyszłość, o której już śnią wyspiarze.

Taki los spotkał Senggigi – polecane przez wszystkie przewodniki miejsce, przez które przewalają się tłumy turystów. Nie rozumiem szału na tamtejsze plaże podobnie jak na balijskie: są brudne, wąskie, piasek czarny, woda bynajmniej nie turkusowa, raczej nie ma możliwości uprawiania surfingu. Jedyną rzeczą, jaka może zachwycać, są naprawdę piękne zachody słońca. Ale podejrzewam, że to nie one tak licznie przyciągają tutaj turystów, ale alkohol, który w Senggigi można kupić bez najmniejszego problemu. Pewnie dlatego, że w tej okolicy usytuowana jest większość hoteli i klubów.

Korzystając z przerwy świąteczno-noworocznej na Bali postanowiłam zostać na Lomboku dłużej, niż przewidywałam. Stąd miałam czas na eksplorację miejsc nieodwiedzanych przez backpackers'ow, którzy poświęcają zwykle tylko 3 lub 4 dni na pobyt na wyspie i ruszają dalej. W drugim tygodniu mojego pobytu na Lomboku udałam się do Bayan – wioski na północy wyspy. Co prawda droga prowadząca do niej była koszmarna, ale widok najstarszego na wyspie meczetu zrekompensował wszystko.

Ludzie żyją tu na granicy ubóstwa, jednak nie tracą wiary i mimo trudności, jakim muszą stawić czoła, nadal stać ich na prawdziwy, szczery uśmiech. Najpiękniejsze w wyprawie do Bayan było spotkanie z dziećmi z wioski. Na widok swoich twarzy, które pokazałam im w aparacie wydawały z siebie okrzyki, podskakiwały, było widać, że autentycznie się cieszą. Ich reakcja była największą rekompensata za trudy, które podczas drogi znosiłam z kamienną twarzą. A była ona dla mnie niebylejakim wyzwaniem, bo na północ jechałam motorem, czego nie ułatwiały mi ani rozkopana jezdnia, ani brak poboczy, ani dziury w asfalcie, ani pył unoszący się w powietrzu, który wręcz dusił.

Myślę, że z pewnością będziecie usatysfakcjonowani czasem spędzonym na wyspie Lombok. Warto tu przyjechać chociażby po to, aby przekonać się, jak zróżnicowana jest Indonezja. Ponadto odpoczęcie od hałasu i tłumów na Bali może okazać się dla Was zbawienne.

Poradnik zdobywców. Lombok

• Transport

  Lotnisko znajduje się w Mataram. Kilka razy dziennie można dostać się tu z Bali oraz z Kuala Lumpur.

  Prom z Bali (Padangabai) do portu w Lembar to koszt od 32 do 75 tys. rupii w zależności czy jedziecie sami, czy podróżujecie motorem.

  Autobusy z Bali (Ubung terminal w Denpasar) dowiozą Was do Madalika Terminal. Podróżowanie między tymi dwoma wyspami nie stanowi żadnego problemu.

• Poruszanie się po wyspie

  Najlepszą opcją, podobnie jak na Bali, jest wynajęcie motoru lub skutera. Dziennie to koszt ok. 20 tys. rupii. Dużo bardziej opłaca się wynająć motor na dłużej, wtedy cena wynosi od 400 do 500 tys rupii. Pamiętajcie również, że jeśli podróżujecie motorem z Bali zabierzcie koniecznie ze sobą dokumenty wydawane w wypożyczalni (po prostu udajcie się do właściciela, który przygotuje dla Was ich komplet).

  Niezliczona ilość bemo, zaprzęgów konnych oraz taksówek sprawia, że poruszanie się po mieście jest szybkie i przyjemne, tym bardziej, że ruch na ulicach nawet w połowie nie jest tak intensywny jak na Bali.

  Dobrym rozwiązaniem dla aktywnych jest nabycie roweru, którego zakup wyniesie nie więcej niż 250 tys. rupii.

• Etykieta

  Warto znać kilka podstawowych zasad, aby uszanować lokalną kulturę, a jednocześnie nie narazić się mieszkańcom wyspy.

  1. Używaj zawsze prawej ręki do jedzenia, podpisywania dokumentów.
  2. Jedzenie prawą ręką i siedzenie na podłodze podczas posiłku są wskazane.
  3. Mile widziane jest noszenie sarongu (rodzaj tradycyjnego wierzchniego okrycia)
  4. Dotykanie czyjejś głowy jest wysoce naganne.
  5. Wydawanie z siebie okrzyków i bycie zbyt wylewnym nie jest mile widziane (specyfika wyspy)