Szlakiem 88 świątyń

Sikoku

Jest najmniejszą i najmniej zaludnioną wyspą z czterech głównych wysp Japonii, wielkościowo odpowiadającą Sardynii. Znajduje się na niej łańcuch górski, co ma niebagatelny wpływ liczbę i rozmieszczenie ludności – zamieszkuje ją jedynie 4 mln osób skoncentrowanych głównie na równinach wzdłuż wybrzeży Morza Wewnętrznego oraz Pacyfiku. W Sikoku mieszczą się 4 międzynarodowe porty lotnicze, dzięki czemu można przedostać się na wyspę drogą powietrzną z Tokio, Osaki i innych większych japońskich miast.

 

Jedna z 88 świątyń na wyspie Sikoku

fot. iStockphoto

Istnieje też możliwość skorzystania z promu kursującego na Kiusiu. Dla osób podróżujących z Kansai lub innych wschodnich części Japonii, najszybszą drogą dotarcia na wyspę będzie skorzystanie z autobusów jadących przez wyspę Awaji. Do Sikoku prowadzą również autostrady biegnące z Honshu, ale są one dość drogie. Po dotarciu na miejsce, można rozpocząć pielgrzymkę.

Cel

Świątynie znajdujące się na terenie wyspy są najczęściej celem ohenrosan – gorliwych buddyjskich pielgrzymów, których rocznie na Sikoku przybywa około 100 000. Są oni zazwyczaj wyznawcami shingon, czyli japońskiej odmiany buddyzmu ezoterycznego, skupiającego się głównie na mocy słowa, dlatego też podczas pielgrzymki nieustannie się modlą. Szkoła shingon została założona przez mnicha Kukai'a, będącego również poetą oraz artystą, a jej główna siedziba znajduje się obecnie w miejscowości Kōya-chō, w prefekturze Wakayama na wyspie Honsiu. Oczywiście, na wyspie można spotkać także turystów, rzadko któremu jednak udaje się przejść całą drogę pomiędzy wszystkimi świątyniami (odległości pomiędzy poszczególnymi wynoszą od 100 km), mającą długość ponad 1500 km. Jej przebycie zajmuje około dwóch miesięcy, w związku z czym także większość pielgrzymów pokonuje tę trasę za pomocą autobusu.

Świątynie

Świątynie buddyjskie rozmieszczone są naokoło wyspy Sikoku, a długość trasy, jaką należy pokonać, aby dotrzeć do wszystkich wynosi dokładnie 1647 km. Oficjalnie, liczba świątyń wynosi 88, na wyspie znajduje się jednak również 20 innych, niepoliczonych. Pielgrzymki zazwyczaj odbywają się zgodnie z ruchem wskazówek zegara i rozpoczynają ze świątyni Ryozen-ji, w mieście Naruto, w prowincji Tokushima. W Tokushimie rozlokowane są 23 świątynie, z czego najtrudniej dotrzeć do świątyni Shōzanji w Kamiyama. Kolejne 16 mieści się w prowincji Kōchi. Ze świątyni Chikurinji, będącej 31 na trasie, rozciąga się wspaniały widok na miasto Kochi. Pozostałe świątynie znajdują się w prowincjach Ehime – 26 oraz Kagawa – 23.

Świątynie w Sikoku są raczej skromne. Ich bram bronią kamienne rzeźby strażników, a przed wejściem znajduje się dzwon, którym każdy pielgrzym powinien zadzwonić, obwieszczając tym samym swoje przybycie.

Na szlaku

Podążając śladami mnicha Kukai'am, nietrudno rozpoznać buddyjskich pielgrzymów. Ubrani często w charakterystyczny, biały płaszcz zwany byakue, purpurowy szalik owinięty wokół szyi oraz sugegasę, czyli stożkowy kapelusz, odbywają długą pielgrzymkę. A jest ona nie lada wyzwaniem. Wymaga dobrej kondycji fizycznej oraz samozaparcia niezbędnego do pokonywania odległości pomiędzy kolejnymi świątyniami w górzystym terenie, niezależnie od palącego słońca czy mocnego deszczu. Wielu pielgrzymów często poddaje się w mieście Kochi, nazywanym diabelskim lądem ze względu na bardzo wysokie temperatury i intensywne opady.

Na trasie jest wiele hotelików czy zajazdów, w których można przenocować, również większość świątyń oferuje nocleg, choć jest on zwykle droższy. Niektóre rodziny prowadzą tzw. domy dla pielgrzymów, w których można wynająć pokój za małe pieniądze, a czasem nawet za darmo. Osoby, które chcą zaoszczędzić lub z założenia wolą nocować pod namiotem, powinny najpierw zaznajomić się z mapą przedstawiającą rozmieszczenie Michi no Eki, czyli stacji kolejowych, będących najczęstszym miejscem do spania dla pielgrzymów decydujących się na nocleg w terenie. Niektórzy rozbijają namioty również w parkach publicznych, a także w parkach należących do szkół. Istnieje też możliwość nocowania w świątyniach, wcześniej jednak należy się upewnić, czy w konkretnym miejscu jest to dozwolone. Pola namiotowe raczej nie istnieją, dlatego warto być kreatywnym, acz rozsądnym. Należy wziąć ze sobą śpiwór, gdyż wahania temperatur są dość spore.

Latem dużą udrękę stanowią komary, dlatego lepiej mieć ze sobą moskitierę. O ile nie kwaterujemy się w miejscach o wyższym standardzie, wyzwaniem jest też znalezienie na trasie publicznych pryszniców. Trzeba także zabrać ze sobą odpowiednią ilość jedzenia, gdyż poza miastami, nie będzie możliwości zakupu przekąsek.

Jak widać, pielgrzymka szlakiem 88 świątyń w Sikoku stanowi niemałe wyzwanie, pokonanie trasy nie jest jednak niemożliwe. W końcu świątynie zostały wybudowane dla ludzi i przez ludzi, dlatego wszyscy odpowiednio zmotywowani na pewno zdołają przebyć całą drogę. Inni mogą cieszyć się z dobrodziejstwa autobusów lub zdjęć wykonanych tylko przy kilku z wielu świątyń. Każda podróż powinna być przecież przede wszystkim przyjemnością.