Liryka, Autentyzm, Otwartość, Spokój – cały LAOS

Laotańska magia w stolicy

Vientiane – stolica Laosu od 1954 roku zachęca swoją innością na tle innych azjatyckich stolic. Sympatię do tego miasta pogłębia wizyta w Muzeum Narodowym Laosu, w którym znajdują się kości dinozaura, kilkusetletnie bębny zdobione żabami czy wielki kamienny dzban do palenia zwłok. Warto Vientiane potraktować jako muzeum sztuki sakralnej.

Symbolem miasta a jednocześnie ogromną złotą pagodą przy miejskich rogatkach i pomnikiem narodowym jest Wat That Luang. Przed wejściem do świątyni wznosi się pomnik króla Setthathirata. Na pierwszym dziedzińcu rośnie święte drzewo Bodhi, takie samo pod którym Budda osiągnął oświecenie. Wg legendy, niegdyś stała tu stupa, w której przechowywano fragment mostka Buddy.

źródło: http://www.flickr.com/photos/wakxy/2412710066/
autor: Joaquin Uy

Ponadto w Vientianie znajduje się stara Czarna Stupa pod którą, jak mówią ludowe opowieści, spoczywa siedmiogłowy smok, który chronił ludzi w trakcie najazdu tajskiego.

Wat Si Saket została rozsławiona dzięki tysiącom posągów Buddy znajdujących się w każdym kącie budynku.

W centrum miasta jest Pomnik Zwycięstwa (Patuxay) upamiętniający poległych w walkach o niepodległość z Francją. Co ciekawe wzorowany jest na paryskim Arc de Triomphe.

[/align]

Buddaland

Zadziwiające, że leżący ok. 30 km od stolicy Laosu Park Buddy został stworzony zaledwie kilkadziesiąt lat temu. Prawdziwa nazwa dla tego osobliwego miejsca to Sala Xieng Khuan. Słowo 'Sala' oznacza 'miejsce do medytacji'. Park Buddy to duży ogród stworzony przez kapłana - szamana Luang Pu. Jednak to nie kwiaty są tu podziwiane, lecz betonowe wizerunki Buddy, ludzi, bogów, zwierząt, demonów oraz bóstw hinduistycznych. Luang Pu połączył filozofię buddyjską, mitologię i wierzenia hinduistyczne tworząc coś nowego i zarazem dość dziwacznego. Z tego powodu uważany jest za niektórych za szarlatana. Rzeźby przedstawiają postacie w różnych sytuacjach życiowych - kłócące się, bawiące czy odpoczywające. Niektóre rzeźby są imponująco wielkie, np. 120 metrowy odpoczywający Budda lub ogromna rzeźba przypominająca wyglądem dynię. Można wejść do niej przez 3-metrowe usta. Na kopułę wchodzi się schodami pokonując kolejno piekło, ziemię i niebo. Wąskie schody docierają na sam szczyt rzeźby, z którego roztacza się wspaniały widok na cały Buddha Park.

źródło: http://www.flickr.com/photos/fischerfotos/7426553716/
autor: Mark Fischer

Oaza i rozkosz dla ciekawych świata

Luang Prabang zdecydowanie przewyższa kulturalnie inne miasta w Laosie. Doceniono to w 1995 kiedy to całe miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa – UNESCO. Dzień w Luang Prabang warto zacząć od uczestnictwa w tradycyjnym obdarowywaniu mnichów jedzeniem. Codziennie mnisi modląc się wędrują wzdłuż głównej ulicy trzymając naczynia, do których wierni nakładają ryż i owoce.

W centrum Luang Prabang wyrasta wzgórze Phu Si, na którym wybudowano kilka watów. Ilość świątyń buddyjskich, które można odwiedzić w samym Luang Prabang oscyluje wokół dwudziestu, ale ta położona w Phu Si, jest rzeczywiście warta pokonania 355 schodków prowadzących na szczyt, na którym jest położona. Panorama ze wzgórza w słoneczny dzień to prawdziwa rozkosz dla oczu.

Będąc w Luang Prabang nie można ominąć Pałacu Królewskiego, który obecnie pełni funkcję muzeum. Są tu m.in. prezenty podarowane parze królewskiej przez dyplomatów odwiedzających dwór królewski (w tym między innymi fragment skały księżycowej podarowanej przez Amerykanów i miniaturka "Szczerbca" - dar rządu polskiego z lat 60-tych). W jednej z komnat można podziwiać replikę złotego stojącego Buddy - najświętszy posag Buddy w Laosie.

Jak Luang Prabang to Wat Xiang Thong (Klasztor Złotego Miasta). Wewnątrz świątyni przechowywana jest statua leżącego Buddy, która uważana jest za jeden z najpiękniejszych laotańskich posągów wykonanych z brązu. W Wat Mai znajdują się płaskorzeźby na złotej fasadzie, przedstawiające życie jednego z ostatnich wcieleń Buddy. Z kolei w Wat Wisunalat odnajdziemy w sali wyświęceń największego w mieście, 6-metrowego złotego Buddę.

Wieczór w Luang Prabang najlepiej spędzić na nocnym markecie w centrum miasta. Wybór spośród rękodzieł jest ogromny, ale zanim zdecydujemy się na zakup warto się trochę potargować!

źródło: http://www.flickr.com/photos/esme/5388385279/
autor: Esme Vos

Informacje praktyczne:

wstęp do Pałacu Królewskiego - 20 000 Kip
wstęp do Wat Xieng Hong - 10 000 Kip (całość obiektu)
wstęp do Wat Wisunalat - 10 000 Kip (płatne wejście do środka świątyni, otaczający teren - za darmo)
wstęp na wzgórze Phu Si - 10 000 Kip - płaci się tylko przy północnym wejściu (wejście od strony południowej bezpłatnie)

W poszukiwaniu kontaktu z naturą

Okolice Luang Prabang to kopalnia naturalnych skarbów. Około 30 km na południe od dawnej stolicy Laosu znajduje się wodospad KuangSi. Sama podróż w to miejsce jest ciekawa, bo po wyjściu z busa turystów czeka wędrówka po bujnej dżungli. Kierując się do głównego kilkudziesięciometrowego wodospadu, na drodze napotyka się na wiele turkusowych 'oczek', które tworzy spadająca ze skał woda. Już w jednym z nich możemy poczuć frajdę z kąpieli lub iść dalej by wspiąć się przez dżunglę na wodospadowe szczyty. Wspinaczka nie należy do najprostszych, ale o całym trudzie zapomina się patrząc na widok z samej góry. Także sam masaż pleców pod kaskadą krystalicznej wody dostarcza niezwykłych przeżyć. Obok wodospadu można zobaczyć niedźwiadki albo tygrysy biegające na wolności.



źródło: http://www.flickr.com/photos/mckaysavage/6579632711/
autor: McKay Savage

Wodospad był jeszcze piękniejszy przed 2003 rokiem, kiedy to wysoka formacja skalna z wapienia runęła pod swoim ciężarem. Miejscowa ludność twierdzi, że tak się stało przez chciwych organizatorów wycieczek, którzy zapomnieli o Pi – duchach tego miejsca.

Informacje praktyczne:

wstęp do wodospadu Kuang Xi – 15 000 Kip

Puk, puk. Kto tam?? BUDDA!

Groty Pak Ou są oddalone o ok. 25 km od Luang Prabang. Znalezienie łodzi by tu dotrzeć nie jest wielką trudnością. Organizacją wycieczek do jaskiń chętnie zajmują się hotele, a nad rzeką czekają sternicy, których nie trzeba szukać, bo to oni sami znajdują turystów. W planach podróży często jest postój w osadzie tkaczy bądź w małej wiosce słynącej z destylacji ryżowej whisky, której degustacja jest bardzo ciekawym doświadczeniem!



źródło: http://www.flickr.com/photos/azwegers/6172935890/
autor: Arian Zwegers

Przy wejściu do jaskiń nie sposób nie zauważyć rozciągającego się widoku na strome ściany skalne i spienione wody NamOu, który wpada w tym miejscu do Mekongu. Pak Ou to dwa poziomy a właściwie dwie jaskinie – Tham Ting i Tham Phoum. Tam wierni ustawili setki posążków Buddy i Jego uczniów. Wizerunki wyróżniają się wielką różnorodnością, są wykonane z żywicy, steatytu, piaskowca, odlane z metalu, najczęściej są wyrzeźbione w drewnie, pokryte lakierem lub płatkami złota. Niektóre z nich wyglądają tak jakby miały się rozsypać od jednego większego podmuchu wiatru.

Obecnie w grotach znajduje się około 4 tys. posągów Buddy. Dawniej groty miały funkcję składnic przechowujących zniszczone, świątynne wizerunki Buddy (wszystkie oblicza Buddy są święte i nie można ich zniszczyć), ale praktyka pozostawiania Jego wizerunków trwa do dzisiaj.

Do górnej części jaskini prowadzą kamienne schodki. Tu znajduje się, także kamienna, miarka z zębatą podziałką, która symbolizuje przemijanie. Po ząbkach przesuwa się figurka kaczora, która zbliża się do figurki węża. Odległość między nimi jest sprawdzana przez mnichów, bo kiedy wąż pożre kaczora, nastąpi koniec świata.

Informacje praktyczne:

wstęp do Jaskiń Pak Ou - 10 000 Kip

Nauka godzenia się z losem

Na Laos w czasie tzw. Tajnej Wojny spadała około jedna bomba co osiem minut. Xieng Khuoang jest jedną z najbardziej zniszczonych prowincji. Po tym jak dawna jej stolica została doszczętnie zburzona przez amerykańskie bomby, głównym ośrodkiem jest Muang Phonsavan. Warto, oczywiście stosując środki ostrożności, ruszyć śladem mrocznej historii. Zadziwiające w tym miejscu jest to, że mieszkańcy tych ziem po bombardowaniach wrócili do dawnego życia przystosowując pozostałości po wojnie do swoich potrzeb. Przepołowione łuski od pocisków znajdują zastosowanie jako koryta dla świń albo doniczki, torby na amunicję to obecnie chlebaki. Największą atrakcją XiengKhouang jest Równina Dzbanów. Do dzisiaj mimo wielkiego postępu cywilizacyjnego i zastosowania najnowszych technik pochodzenie urn jest zagadką. Odpowiedzi typu kiedy i po co są pełne przypuszczeń, niewiadomo czy gigantyczne naczynia były urnami grzebalnymi, czy też służyły do przechowywania żywności lub wody.



źródło: http://www.flickr.com/photos/slapers/2086877228/
autor: Paul Arps

Laotańskie legendy mówią, że mieszkańcami płaskowyżu niegdyś byli olbrzymi. Ich król Khun Cheung po wygranej bitwie z nieprzyjacielem kazał wykuć wielkie kamienne naczynia by warzono w nich ryżowe wino lao lao, którym celebrowano zwycięstwo.
W okolicach Phonsavanu znajdują się 3 udostępnione dla turystów i pełne dzbanów stanowiska archeologiczne. Największy z kamiennych dzbanów ma ponad 2,7 m wysokości. Do tej pory nie wprowadzono zakazu dotykania i wspinania się na dzbany.

Informacje praktyczne:

Autobus z Luang Prabang do Ponsavan odjeżdża raz dziennie, o 08:30. Przejazd trwa 8 godzin, koszt 85 000 Kip.

Uciekając od turystów

Na dalekie południe Laosu dociera już niewielu turystów, ale dociekliwy podróżnik znajdzie drogę... 14 km na południowy zachód od Champasaku, a 45km od Pakxe znajdziemy powstały jeszcze przed świątyniami Angkoru - Wat Phu. Jest to kompleks wybudowany ku czci hinduskiego boga Siwy i powstały dla wyrażenia silnych powiązań pomiędzy ludzkością a naturą. Niestety niewiele obiektów przetrwało próbę czasu, ale wciąż można podziwiać liczne ruiny. Kompleks dalej jest interesujący i ma fajny klimat, choć nie można spodziewać się czegoś na wzór Angkor Wat. Obecnie czwartego dnia po nowiu w szóstym miesiącu księżycowym ma miejsce ceremonia w trakcie której członkowie plemienia blisko spokrewnionego z Khmerami dokonują uboju byka na cześć założyciela świątyni. Urzeka widok na dorzecze Mekongu. Za główną świątynią, u podnóża urwiska, tryska źródło uznawane za święte. Często przybysze chcąc zapewnić sobie szczęście i błogosławieństwo namaszczają się jego wodą.

źródło: http://www.flickr.com/photos/rocrowley/4995638142/
autor: Ronan Crowley

Nic tylko zbierać siły, fundusz i organizować sobie czas, by wszystko to podziwiać na własne oczy!