Upalne Akdeniz

Laguna nad lagunami

Tuż przed Fethiye docieramy do jednej z największych atrakcji wybrzeża Turcji – laguny Ölüdeniz. Patrząc na zdjęcia można nabrać pewności, że wszystko to rola grafiki i programu Photoshop. Na miejscu można się przekonać, że Photoshop to program o możliwościach Painta i żadne, absolutnie żadne zdjęcie nie oddaje tego, jak wygląda laguna na żywo. A nocleg na plaży to już odlot zupełny. Warto wspomnieć tu o nocowaniu „na dziko” – w Turcji dozwolone absolutnie wszędzie. Zwróćmy tylko uwagę, czy będzie bezpiecznie i spokojnie, aby nie obudzić się w namiocie z boskim Adonisem wpatrującym się głęboko w nasze zdziwione oczy.

Obok Ölüdeniz znajduje się miejsce dla którego kompletnie stracimy głowę dla tej części świata – Butterfly Valley. Wąska dolina wcinająca się w góry, jest dosyć trudno dostępna, ale warto poświęcić kilka lir, aby dopłynąć tam małym stateczkiem. Kto ją zobaczy na zdjęciu jest pewny, że tam pojedzie.

Podobnie jest z Patarą – najdłuższą i najpiękniejszą turecką plażą położoną obok miejscowości Gelemiz. Przebywanie na plaży jest możliwe jedynie za dnia, gdyż nocą jest to miejsce lęgowe rzadkich żółwi Carretta.

Po drodze mijamy jeszcze Dalyam i Bodrum, które warto zobaczyć, ale trzeba stamtąd uciekać, gdy zaczyna się sezon urlopowy.

 

Antyczne miasto Patara.

fot. Dominika Toporek

Dla ambitnych jest to dopiero połowa trasy – stąd można jechać dalej na wybrzeże egejskie, do wielkiego Izmiru oraz Stambułu, ale to jest historia na kilka następnych artykułów, a żeby pozostać w akwenie Morza Śródziemnego powróćmy do Antalii i pojedźmy we wspomnianą wcześniej stronę wschodnią.

Na wschód

Droga z Antalyi do Alanyi jest nie mniej widowiskowa niż droga do Fetihye. Warto zajrzeć do jednego z najbardziej popularnych kurortów Riwiery Tureckiej – typowo masowego Side, gdzie na jeden z pierwszych turnusów wakacyjnych udała się niejaka Kleopatra. A od imienia owej Kleopatry nazwano plażę w Alanyi, która ma zachwycający bialutki kolor.

Sama Alanya również oferuje wiele atrakcji – zamek, z którego zobaczymy obie strony cypla, na którym leży miasto, jaskinia Dalmatas (turecka jaskinia Raj) oraz jaskinia Dim – jedna z największych w Turcji.

Przy okazji jaskini Dim warto powiedzieć, że tam gdzie nie można zabrać się na stopa i w miejscach gdzie rządzi turystyka masowa z pomocą przyjdą nam dolmuş (czyt. dolmuż), czyli tureckie „marszrutki”, które za kilka groszy zaoszczędzą nam sporo czasu. Trzeba tu poznać kluczowy zwrot słyszany od kierowcy „para para”, czyli w wolnym tłumaczeniu „kasa, kasa”. Oznacza to, że jesteśmy na miejscu i trzeba uszczuplić portfel o kilka lir.

Jeśli już jesteśmy przy komunikacji trzeba wiedzieć, że Turek nie zawsze odbierze kręcenie głową jako „nie”. Aby pokazać sprzeciw, zamiast kręcić głową, wykonuje się gest zadarcia głowy z „cyknięciem językiem” – taki jak byśmy chcieli zagadać do cwaniaczka wpychającego się w kolejkę. A parę podstawowych słów po turecku nie tylko niewyobrażalnie usprawni komunikację, ale również przysporzy tyle sympatii, że nagle otworzą się nam setki możliwości jazdy „na gapę”.

Dalej na zachód, w Anamur, znajduje się malowniczy zamek. Nocne widoki z warowni w połączeniu z noclegiem na plaży znów pozwalają stracić głowę dla Turcji.

Jedną z największych atrakcji południowego wybrzeża jest jeden z najlepiej zachowanych amfiteatrów, którego akustyka zwala z nóg. Amfiteatr jest wciąż czynny i odbywają się tam koncerty. Warto tam zajrzeć i poczuć klimat antycznego teatru.

 

Butterfly Valley. Potrzebny komentarz?

fot. Dominika Toporek

Całe wybrzeże południowe jest zachwycające. Może nie warto szukać atrakcji w każdym większym mieście, ale lista ciekawych miejsc od Bodrum do Gazantiep musiałaby liczyć kilkadziesiąt pozycji.

Trochę strasznie, trochę śmiesznie

Turcy bardzo chętnie służą autostopowiczom – okazję złapiemy prawie wszędzie i prawie zawsze, a kierowca chętnie doradzi, pokaże okolicę i poleci nocleg. Należy uważać na „kolegów biznesmenów”, którzy chcą za wszelką cenę umieścić Cię w hotelu własnym lub hotelu znajomego.

Prawdziwym świętem autostopowicza jest święto muzułmańskie – Bajram. Każdy prawdziwy muzułmański Turek ma wtedy obowiązek pomóc człowiekowi w potrzebie. Autostopowicz jest więc wożony jak gość w taksówce i zapraszany od domu do domu na obiad. Gwarancja, że przy piątym obiedzie masz serdecznie dość!

Jeżdżąc po Turcji bądźmy otwarci, ale uważajmy na to, żeby nie naruszyć miejscowych zwyczajów, szczególnie jeśli chodzi o ubiór w miejscach kultu. No i kobiety – odradzamy zdecydowanie samotną podróż, w szczególności blondynkom. Unikajmy też tureckich „wariatów drogowych”, zwłaszcza tzw. „apaczi”, czyli tureckich szpanerów, którzy zawsze przemieszczają się starymi ładami z turecką flagą i są gwarancją kłopotów. Wsiadając do ich samochodu będziemy jeździć od wioski do wioski kręcąc starą ładą bączki w najmniej spodziewanych miejscach.

A na koniec – co tu dużo gadać – weźmy ze sobą dobrą mapę i pytajmy o wszystko, co możemy zobaczyć. Nikt nie pokaże nam więcej wspaniałości niż prawdziwy Turek.

 

Bajkowy zamek w Anamur.

fot. Dominika Toporek