Zima w sam raz dla adrenaliny

Skoro już wspomniałam o nartach, to na początek opowiem o ich ciekawszym wykorzystaniu.

Carving

Niby też dwie narty bez żadnego nadzwyczajnego dodatku, jednak są to narty wcięte w „talii”. Technika jazdy na nich polega na szusowaniu po ich krawędzi, przez co podczas półkolistych skrętów nie tracimy szybkości. Coraz częściej ten sport wykonywany jest bez użycia kijków, narciarz próbuje maksymalnie się wychylić, dotykając tym samym ręką śniegu i skręcając biodra w bok. Podczas skrętu przesuwa on swój środek ciężkości do wewnątrz skrętu.

Na początku największą uwagę skupia się na przełamaniu lęku. Dużo osób boi się upadku, tak więc przełamanie strachu jest kluczem do rozpoczęcia właściwego treningu.

Tor: Półkoliste skręty przypominają kolejno litery „C”, które tworzą sekwencję w postaci „S”, zamiast normalnie „Z”. Promień skrętu to 15 metrów, a szybkość jazdy waha się między 5 a 15 m/s.
Carving jako dyscyplina ma dwie konkurencje: slalom i speed carving.

Carvingowe ślady na stoku. Fot. Stella Blu (Flickr.com)

 

heliskiing, Christchurch, New Zealand

fot. Gregor Ronald (Flickr.com) CC BY-SA 2.0

Heliskiing

Jeśli lubicie najpierw z lotu ptaka obejrzeć górę, po której planujecie zjechać to coś dla Was. Heliskiing polega na zjeżdżaniu po stoku, na który zabiera Was... helikopter. Wykonywany jest jedynie przy obecności licencjonowanych przewodników alpejskich, obowiązkowo trzeba mieć pełne wyposażenie lawinowe. Sporo osób uprawia heliskiing wczesną zimą, kiedy utrzymuje się niska temperatura i puszysty śnieg. A gdzie najlepiej się zjeżdża? Najpopularniejsze miejsca to Kanada, Alaska, Szwajcaria, Rosja (Elbrus), Włochy, Hiszpania. We Francji i Austrii ze względu na przepisy przeciwlawinowe i o ochronie przyrody heliskiing jest zakazany.

Skijoring

Czyli śnieżny wyścig. Narciarzy/maszerów ciągną zwierzęta (koń, zaprzęgi psów) albo pojazdy (motocykle, skutery śnieżne). Popularny zwłaszcza w Ameryce Północnej (Kanada), ale uprawiany również na polskim Podhalu. W Szwajcarii za to od 1907 roku co roku organizowane są wyścigi „White Turf”na zamarzniętej tafli jeziora St. Moritz.

Skijoring. Fot. Bob Denaro (Flickr.com/CC BY 2)

Teraz trochę o stylu, czyli Slopestyle

Jest to zarówno snowboardowy, jak i narciarski freestyle. Jeśli już się martwicie o swój styl i szukacie najmodniejszych kombinezonów, to lepiej zacznijcie trenować! W slopestyle chodzi bowiem o styl jazdy, w której musisz popisać się widowiskowymi i trudnymi ewolucjami, czy to na stoku, czy też na przeszkodach.

Jeśli chodzi o freeskiing dzieli się on na:

slopstyle – wykonywanie ewolucji na stoku z paroma skoczniami,

big air – skoki z dużej skoczni,

jibbing – jazda po przeszkodach takich jak np. boksy, poręcze,

halfpipe – wykonywanie trików po wybiciu się z krawędzi śnieżnej rynny.

Slopestyle to również zawody, w której zawodnicy pokazują swoje umiejętności na skoczniach lub przeszkodach. Aby mieć spore szanse na wygranie takich zawodów, triki muszą być wykonywane bez upadku, a ich stopień trudności powinien być naprawdę zaawansowany (najlepiej jeśli nikt inny takiego nie umie). Jeśli czujecie się na siłach, to możecie spróbować swoich sił The North Face Polish Freeskiing Open w zimowej stolicy Polski, czyli w Zakopanem.

Skibob

Czy też snowbike, snowbiking. Zamiast kół, nasz rower ma... narty. Skibob powstał jako środek transportu w Alpach. Na przełomie lat snowbike ewoluował. Na początku jako

 

skibob

fot. (c) www.nassfeld.at /NTC Sport (Flickr.com) CC BY-SA 2.0

Velocopide rower posiadał nartę zamiast przedniego koła. Później wynalazek zamiast obu kół posiadał narty, następnie dodano do niego siedzenie. Dodatkowo, do butów przyczepiane są też dwie małe narty, pomagające utrzymać stabilność podczas jazdy. Zawody rozgrywane są w slalomie, gigancie i supergigancie. Warto spróbować na stromych stokach Tatr, czy też Alp.

Icebike dla tych, którzy wolą pozostać przy swoich dwóch kółkach

Icebiking to jazda rowerem po lodzie, oblodzonych i ośnieżonych powierzchniach. Warto być ostrożnym i sprawdzać lód przed przejażdżką. Zanim wskoczymy na rower, musimy wyposażyć go w opony z kolcami oraz specjalne wkręty/łańcuchy, dzięki którym utrzymamy się na lodzie czy też śniegu. Ten sport posiada długą tradycję, bowiem w czasach, kiedy samochód nie był tak powszechnie dostępny, to rower służył do docierania w dzikie, zaśnieżone rejony.

Zawody w Polsce najczęściej mają miejsce w górach, np. na trasach tatrzańskich w okolicach Zakopanego. Rozbudowaną odmianą icebike'u są zawody hokejowe na lodzie. Coś w stylu gry w polo i hokeja, jednak zamiast na łyżwach, jeździmy na rowerach.

Snowkiting

Dla tych, którzy nie potrafią wytrzymać zimowej rozłąki z kitem. Śnieżna wersja łączy narty lub snowboard z latawcem pociągowym. Jeśli nie wychodziły Wam próby na wodzie, to tutaj powinno pójść łatwiej, ze względu na twarde podłoże i możliwość jazdy przy niedużym wietrze.

Do snowkitingu potrzebujemy rozległej, otwartej przestrzeni pokrytej śniegiem lub lodem (wtedy należy przed treningiem sprawdzić jego wytrzymałość). Możemy trenować zarówno na płaskim, pofałdowanym, jak i na górzystym terenie.

Ze względu na powierzchnię najlepiej zakładać ochraniacze i kask. Latawcem znajdującym się ok. 20 metrów od nas, wpiętym w uprząż kierujemy za pomocą drążka sterowniczego lub manetki.

Rekordowe prędkości przekraczają 100km/h, za to skoki mogą sięgać kilkudziesięciu metrów i trwać po kilkadziesiąt sekund.

 

speedflying

fot. chriscom (Flick.com) CC BY-SA 2.0

Dla szukających sporej dawki adrenaliny Speed Flying

Jest to jeden z najbardziej ekstremalnych sportów zimowych. Łączy on w sobie elementy paralotniarstwa, wyczynowego spadochroniarstwa i narciarstwa, tak więc używa się tutaj specjalnie zaprojektowanego spadochronu, szybowca i nart.

W tym sporcie zdobywa się szczyty, aby potem wykonać z nich zlot, podczas którego możemy wybrać idealne miejsce na zjazd nartami. Startować można również bez nart (foot launch), jednak wymaga on wyjątkowo dobrych umiejętności przy lądowaniu i zwiększa dodatkowe zagrożenia. Speed flying jest popularny zwłaszcza wśród osób uprawiających dyscypliny, których jest mieszanką. Daje on bowiem nowe możliwości, otwiera niedostępne wcześniej miejsca i dostarcza niesamowitych wrażeń.

Skialpinizm

Coś zarówno dla miłośników narciarstwa, jak i wspinaczki, którzy szukają nowych możliwości. Jest to połączenie wędrówki, wspinaczki i zjazdu na nartach. W sam raz dla osób nie lubiących tłoku stoku. Skialpinizm uprawia się z dala od popularnych tras i wyciągów. Możemy cieszyć się swoją pasją w pięknym i dzikim krajobrazie górskim.

Aby uprawiać ten sport potrzebujemy specjalnych butów, nart, wiązań oraz czekanów, oprócz tego musimy posiadać wiedzę i umiejętności narciarskie, wspinaczkowe, dobrą kondycję i odporność psychiczną. Jest to zatem sport dla bardziej zaawansowanych.
W naszym kraju istnieje kilka klubów skialpinistycznych (KANDAHAR, Polski Klub SkiTurowy), najwięcej znajdziemy w Tatrach. Popularne trasy poza Polską to Masyw Sella w Dolomitach, alpejska dolina Aosty i Gross Verdinger.

Iceclimbing

Podobnie do speed flyingu, bardzo ekstremalny sport, głównie ze względu na

 

iceclimbing

fot. Jonathan Fox (Flickr.com) CC BY-SA 2.0

niebezpieczeństwo wiążące się z jego uprawianiem. Jest to niezwykle trudna wspinaczka po różnych formacjach lodowych, w której bez odpowiedniego sprzętu i umiejętności, kondycji i treningu nie będziemy w stanie z sukcesem wspiąć się na górę. Oprócz tego, wymagana jest tutaj wiedza technik, które uzależniamy od nachylenia i tekstury lodu.

Ze sprzętu potrzebujemy uprzęży, kasku, raków, śrub lodowych oraz czekana. Dwa główne typy tego sportu to wspinaczka po zamarzniętej, płynącej wodzie (np. wodospady) oraz wspinaczka po stromym śniegu/lodzie wysoko w górze.

Dabl Snowboar

To dwie deski snowboardowe, przypominające te tradycyjne, jednak skrócone tak, aby każdą przyczepić do nogi. Styl jazdy pozostaje taki sam, jednak podwójny snowboard daje nam większą swobodę ruchu. Oprócz tego, otwiera nam możliwości do wykonywania nowych trików.

A na koniec zorbing na śniegu, dla tych, którzy nie chcą za bardzo się wysilać, a przy tym mieć zapewnioną niezłą frajdę.

Przy uprawianiu każdego esktremalnego sportu czy to na śniegu, czy na lodzie bądźmy ostrożni. Dobrze, jeśli ktoś bardziej zaawansowany będzie z nami, aby nas nie tylko uczyć, ale też dbać o nasze bezpieczeństwo.

Żałuję, że zima się skończyła, jednak mam teraz więcej czasu na wybranie którejś z opisywanych wyżej dyscyplin, mam nadzieję, że i coś Wam przypadło do gustu.