Dużo dobrego z belgijskiej spiżarni

Cykoria, dziecko belgijskiej ziemi, stanowi popularny dodatek do dań mięsnych oraz składnik sałatek. Została „wynaleziona” właśnie tutaj. Belgowie lubią również szparagi – podobnie jak cykoria i fasola, stanowią one składniki wielu dań.

Mówi się, że bogactwo smaków belgijskich potraw to nie tylko różnorodne składniki, ale też wprawne posługiwanie się korzennymi przyprawami. Przed wiekami przez Belgię prowadził szlak z Indii, stąd zakorzenienie przypraw w tradycyjnej kuchni tego kraju.

Przekąska

Słynne belgijskie frytki podawane są zarówno do posiłków (np. z mulami), ale również osobno, w postaci przekąski. Ci, co byli, widzieli i jedli mówią, że najlepsze frytki kupuje się w frituur, budkach czy też kioskach stojących na ulicach belgijskich miast. Mimo że porcję frytek z majonezem potencjalny klient dostaje na wynos, zapewne afrontem byłoby nazywanie belgijskich frytek fastfoodem. Belgowie dbają o swoją reputację w kuchennej dziedzinie.

Sekretem na najlepsze frytki świata ma być wg znawców dwukrotne smażenie, które sprawie, że będą one miękkie w środku i chrupiące na zewnątrz. W Brugii powstało nawet muzeum frytek. Możemy tam poznać dowody na to, że to właśnie Belgia jest ojczyzną tej potrawy. O powstaniu frytek opowiada też na wpół legendarna historia rybaków znad Mozy, którzy, głodni po nieudanym połowie, wycieli z ziemniaków małe rybki i usmażyli je w tłuszczu. Takie muzeum to połączenie historii, kultury i smaku, zdecydowanie warto je odwiedzić.

Deser

Belgia przecierała szlaki również w przypadku czekolady. Na kontynencie europejskim od czasów Kolumba znane było ziarno kakaowca, szybko doceniono czekoladę pitną. To Szwajcarzy – również mistrzowie w dziedzinie słodkości – oddzielili masło kakaowe, sprawiając, że czekolada stała się mniej tłusta i smaczniejsza. Belgowie natomiast wymyślili pralinki, bombonierki. Dziś przeciętny Belg zjada średnio około 8 kilogramów czekolady rocznie. Można dostać czekoladę do picia, do jedzenia, w przeróżnych kształtach i rozmiarach (ptaków, muszli, samochodów, rakiet tenisowych). Hitem ubiegłorocznych walentynek była damska bielizna wykonana z czekolady, jednak największą popularnością cieszą się tradycyjne pralinki. To nie oznacza jednak nudy czy jednostajności. Rodzajów pralinek jest bardzo wiele, wypełnione są różnorodnym nadzieniem. W tej kwestii pomysłowość Belgów zdaje się nie mieć granic.

Oprócz tradycyjnego nadzienia takiego jak orzechy, toffi, migdały czy wiśnie odnaleźć możemy czekoladki lecznicze, nasączone wywarami z ziół i przypraw. Wśród nich znajdują się czekoladki „sexi” – z imbirem i guaraną. Chyba najwięcej sklepów z czekoladą odnaleźć można w Brugii – mieście, w którym znajduje się również muzeum tego przysmaku i gdzie organizowane są również festiwale czekolady. Uczestnicy mają okazję spróbować różnych specjałów, można też skorzystać z okazji poddać się zabiegowi okładów czekoladowych. Mają one działać odmładzająco.

Piwo

Ciężko w Europie o miano kraju produkującego najlepsze piwa. Konkurencja w postaci Niemiec czy Czech jest bardzo silna. To, co trzeba jednak przyznać – piwo belgijskie jest w zdecydowanej czołówce, ciesząc się uznaniem wielu wielbicieli zarówno w kraju, jak i poza nim.

Belgowie nie zapominają jednak o podstawowej funkcji piwa – spożywają je chętnie i w dużych ilościach. Mówi się, że w tym kraju jest 360 gatunków piwa – prawie po jednym na każdy dzień roku (pięć pozostałych dni czeka na te jeszcze nieodkryte). To nieprawda. Gatunków jest zdecydowanie więcej, bliższe z nimi zapoznanie wymaga zatem więcej czasu niż tylko roku. Na początku XX stulecia istniało w Belgii ponad 1800 gatunków piwa. Dziś ich liczba przekracza 400. Często specjalne, limitowane serie piw tworzone są z okazji wydarzeń takich jak Boże Narodzenia, śluby czy inne święta.

Historia piwa z okolic dzisiejszej Belgii jest dłuższa niż historia państwowości tego kraju. Już w średniowieczu piwo w Brabancji warzyli mnisi, używając napoju do codziennych posiłków. Złoty wiek piwa w tamtym regionie datuje się na okres renesansu, później, po Rewolucji Francuskiej nastąpił kryzys. Jednak nie na długo – w XIX wieku piwowarstwo w Belgii znów zaczęło odżywać. I ma się dobrze do dziś. Belgowie mają również świętego „od piwa”. Jest nim św. Arnold, który miał dokonać cudu, poprawiając jakość wody używanej do produkcji klasztornego piwa. Do dziś 18 sierpnia odprawiane są msze ku jego czci, a do Tieghen, miejsca jego pochówku, chadzają pielgrzymi.

Piwa belgijskie są bardzo różnorodne (tak jakby w kuchni belgijskiej mogło być inaczej!). Różne są techniki warzenia (Belgia jest jedynym krajem, w którym stosuje się cztery różne metody fermentacji), zawartość alkoholu, składniki (nie brak piw owocowych – wiśniowych, porzeczkowych czy bananowych) czy w końcu kolory. Feeria barw w kuflach – nie tylko jasne i ciemne. Również czarne białe, czerwone, brunatne. Szał.

Popularne są klasyczne pilsy – spośród nich światową sławą cieszy się Stella Artois. Większość Belgów woli piwa mocniejsze (takie jak Jupiler) i rzeczywiście – dość mocne piwa są tutaj produkowane. Inne marki, których z pewnością powinniśmy spróbować to Hoegaarden, Palm, De Koninck, Grimbergen, Maes, Cristal.

Belgowie są dumni ze swojej kuchni i mają ku temu powody. Dużą stratą dla nas jest nieznajomość czy też niedocenianie ich w tej dziedzinie. I o ile dla Polaków Belgia nie będzie krajem ekonomicznym, warto rozważyć turystyczną ucztę w tym kraju.