Cztery pory roku - Śnieg, słońce, Bałkany i my

Tego dnia nasza trasa przypominała wycieczkę objazdową rodem z katalogów podróży – Bar, Stari Bar, Sveti Stefan to miejscowości poniekąd obowiązkowe jeśli ktoś jest na wybrzeżu Czarnogóry. Letnią stolicą wybrzeża jest Budva. Jest to miasto, które zostało zbudowane jako fort i wbija się klinem w wody Adriatyku.

 

Budva po sezonie jest nad wyraz spokojnym miejscem.

fot. Zofia Bedyńska

Stare miasto ciasne, ozdobione bujną roślinnością jest otoczone pierścieniem murów, drżących od uderzeń morskich fal. Nigdy nie wyobrażałem sobie, aby kamienny mur o szerokości 2-3 metrów mógł trząść się od uderzeń wody. Urok tego miejsca był tym większy, że było to poza sezonem turystycznym i było prawie pusto – w sezonie letnim jest to duży i elegancki kurort kipiący życiem. Ale tego dnia można było spokojnie podziwiać wzburzony Adriatyk o zadziwiająco przejrzystej turkusowej wodzie.

Morze uspokoiło się dopiero w zatoce Kotoru, a konkretnie w fiordzie Kotor. Niezwykła sceneria tego miejsca polega na tym, że góry schodzą wprost do morza, a morze wchodzi w głąb lądu tworząc jeden z największych europejskich fiordów. Jest on na tyle duży, że mogą wpłynąć do niego naprawdę duże statki.

 

Morze, fiord, góry, twierdza, miasteczko i wciśnięty w to wszystko port tworzą niezwykły krajobraz Kotoru.

fot. Zofia Bedyńska

Wszystko to już tworzy niesamowitą mieszankę, a dodać jeszcze trzeba, niesamowitą twierdzę położoną między szczytami gór, kilkaset metrów nad fiordem. Obserwując widoki z wysokiej twierdzy trudno oprzeć się wrażeniu, że Tolkien musiał tutaj być zanim wziął się za pisanie fantastyki. Nie ma co się rozpisywać, bo jest to jedno z takich miejsc, którego opisać się nie da. Jechaliśmy już na północ…

Kolejna noc w Chorwacji równało się oczywiście z problemem noclegowym. Jako samozwańczy wędrowcy-survivalowcy odrzucaliśmy wszystkie oferty kempingów. Nie. Nie w tym życiu. Więc Chorwacja. I skały. I skały. I skały. O! Nie ma skał.. są krzaki. I tak bite trzy godziny. Skończyło się na tym, że namiot stanął… na drodze nawigacyjnej lotniska w Dubrowniku. Uspokajam wszystkich – poza teren lotniska, tylko tam, gdzie umieszczone są latarnie naprowadzające samolot na pas startowy. W efekcie tego spędziliśmy wieczór w blasku latarni nawigujących i świateł lądujących samolotów.
Skoro tyle samolotów lądowało w Dubrowniku, więc i my ruszyliśmy na zwiedzanie miasta. Fakt faktem – miasto o niepowtarzalnym klimacie i uroku. Najlepsze co można tam zrobić to schować przewodnik głęboko do plecaka i zapuścić się w wąskie uliczki, których atmosfera nie przypomina żadnego innego miasta. Jednak cały czar prysł, gdy około 9-10 rano na miasto natarł szturm tysięcy turystów.

 

W uliczkach Dubrownika najlepiej się zagubić.

fot. Zofia Bedyńska

Wysypywali się zewsząd z kilkudziesięciu autokarów naraz, z samochodów, busów, taksówek, statków, mam wrażenie, że niosła ich jakaś fala. Zarządziliśmy ucieczkę. A przypominam, że był listopad. Aż strach (lub raczej pusty śmiech) mnie ogarnia jeśli uzmysłowię sobie co musiało się tam dziać latem.

Równowagą dla zatłoczonego Dubrownika okazało się bośniackie Neum. Położone na wąskim przesmyku mającym dostęp do morza miasto okazało się zupełnie puste. Zupełnie. Nie było tam nikogo. Doskonała okazja, aby zamoczyć nogi w Adriatyku jedynej nadmorskiej miejscowości Bośni i Hercegowiny.
Po kilku niespiesznych chwilach znów byliśmy w Chorwacji, przez którą jechaliśmy długie godziny po niekończących się serpentynach podziwiając niezliczone wysepki Dalmacji. I trzeba przyznać, że widoki dalmatyńskiej magistrali mogą sprawić, że urlopowa podróż będzie dużo milsza, jeśli zdejmiemy nogę z gazu i co parę kilometrów będziemy zatrzymywać się na parkingach widokowych.

 

Może i listopad, ale morze to Adriatyk!

fot. Zofia Bedyńska

W poszukiwaniu noclegu celowo zabłądziliśmy w miejsca, gdzie masowy turysta nie zagląda za często i za bazę noclegową przyjęliśmy bazę kite-surferów. No i odkryliśmy jedyny kawałek piaszczystej plaży w Chorwacji! A że wszystko działo się na plaży w pobliżu plantacji mandarynek ostatni wieczór upłynął w rajskiej atmosferze zachodzącego słońca i smaku świeżych mandarynek.

Dalszy plan był prosty – niekończące się serpentyny Dalmacji i krótkie wypadziki do najbardziej znanych miast – Rijeki, Splitu oraz Zadaru. Jednak dla wytrwałych stanowczo polecić trzeba Park Narodowy Jezior Plitwickich. Tu zaczynają się krajobrazy lepsze niż w bajkach. Ogromny kompleks jezior i wodospadów zdumiewa swoją malowniczością i przejrzystością wody. Patrzysz w dół i widzisz wszystko, łącznie z dnem, a głębokość to 5-6 metrów.

 

Adriatyk zachwyca swoją barwą.

fot. Zofia Bedyńska

Wracając do wybrzeża Chorwacji – tradycyjnie trzeba było szukać noclegu… Tak, ach te chorwackie noce! Tym razem jako apartament zaanektowaliśmy sobie daczę. Domek letniskowy położony na dzikiej plaży. Nazwaliśmy ją „summer dacza” i świętowaliśmy ostatnią noc wyprawy. Jak się okazało nie bez emocji, bowiem nasze obawy wzbudził pewien rybak łapiący pod osłoną nocy kalmary. Wolno skradająca łódeczka z dużym reflektorem skierowanym w wodę i nagle… ŁUP! ŁUP! ŁUP! Gość wyławiał kalmara i tłukł go młotkiem. Dla zrelaksowanych podróżników, czających się nie do końca legalnie na czyjejś posesji, był to widok tak dziwny, że od strachu szybko przeszliśmy do śmiechu.
Kolejnego dnia pozostało nam wracać do bazy – słoweńskiego Portoroż i podziwiać po drodze nadzwyczaj malowniczy jesienny zachód słońca gdzieś nad Istrią.

Przez 10 dni podróży zobaczyliśmy wszystko czego mogliśmy zapragnąć – duże i małe miasta, stare i nowoczesne. Miejsca turystyki masowej i nieznane nikomu zakamarki. Przeżyliśmy atak zimy, letnie upały, wiosenne poranki i jesienne wieczory. Słowem wszystko czego może zapragnąć turysta włóczykij.

 

Ekipa wycieczkowa w komplecie.

fot. Zofia Bedyńska

TOP 5

Pięć niezapomnianych rzeczy? Będzie problem, bo wolałbym ich wymienić 50, ale cóż…
1. Bałkańskie serducho – Bałkany mają charakter tak złożony, że łatwiej opisać całą resztę Europy razem wziętą, niż fragmentarycznie tylko wyrazić to co ten region w sobie kryje. Ludzie, którzy żyją niedawną wojną okazują się mieć serce na dłoni i to dzięki nim nasza przygoda była tak niesamowita.

2. Miasta i miasteczka nieznane niewtajemniczonym – spośród wielu odwiedzonych miejsc, szczególnie ciepło wspominam te mniej znane – Pocitelj, Jajce oraz mniej zatłoczone niż w sezonie Budvę i Kotor. Wszystkie razem stworzyły trasę, której nie będzie w stanie powtórzyć żadna zorganizowana objazdówka.

3. Albania. Dziki zachód Europy. Polecam wszystkim, którzy myślą, że mają Europę w małym paluszku. Odwiedzając Albanię zmienicie zdanie na temat tak kontynentu, jak i swojej wiedzy o nim.

4. Dzikość i przystępność Czarnogóry. Małe państwo z najwspanialszymi górami i krajobrazami jakie widziałem w Europie. Dzikie i monumentalne szczyty przeplatają się z niezwykłymi nadmorskimi miejscowościami i spotykają błękitne fale Adriatyku.

5. Istria i Dalmacja. Ale tak powoli niespiesznie, z dala od zgiełku band wczasowiczów. W każdym widoku Dalmacji można się zakochać. Tylko nie wolno robić tego w pośpiechu i nerwowej atmosferze urlopowej wycieczki. Trzeba tam poleniuchować, rozejrzeć się i wypić na brzegu z widokiem na niezliczone wysepki, chłodne Karlovačko lub śmiesznie tanie i nadzwyczaj dobre słoweńskie wino.