Francja pełna skarbów

Paryż

Paryż to jedno z najbardziej niesamowitych miast świata. Wizytówka Francji, zawierająca w sobie wszystkie charakterystyczne dla tego kraju cechy. To ogromna aglomeracja, gdzie mieszka aż jedna piąta 60-milionowej populacji. Miejsce, które przyciąga wszystkich. Osiedlili się tu artyści, nauczyciele, emigranci, studenci z całego świata. Każdego dnia można ich spotkać w niezliczonej ilości kafejek, muzeów. Tak wielu z nich pochodzi spoza Francji, że spotkanie rdzennego Paryżanina graniczy z cudem. Francuska stolica przyciąga zakochanych. Na każdym korku można spotkać trzymające się za ręce pary. Niektórzy turyści nigdy nie weszli do żadnego paryskiego muzeum ani nie widzieli zabytków, a jednak kochają to miasto już od pierwszego dnia. Paryż taki właśnie jest. Stworzony do pieszych przechadzek. Jego obwód wynosi zaledwie 34 km. W centrum znajduje się pierwsza dzielnica, a numeracja następnych biegnie na zewnątrz zgodnie z ruchem wskazówek zegara, tworząc spiralę. Wszędzie można dostać się środkami transportu publicznego, a darmowe mapy rozdawane są w wielu miejscach.

Nie da się ogarnąć Paryża umysłem w jeden dzień. Warto przed podróżą zastanowić się, co tak naprawdę nas interesuje. Na początku ilość atrakcji i możliwości może przytłaczać. Dlatego wiedząc, że nie da się zwiedzić wszystkiego warto pozwolić, aby Paryż poprowadził nas za rękę. Jak to zrobić? Nie planować. Zabrać przewodnik, plecak i wtopić się w wąskie ulice. Wtedy same pojawiają się najciekawsze rozwiązania i ukazują się miejsca nieobecne na kartach przewodników. O Paryżu napisano już dużo. Dla każdego znaczy on co innego. Jedni przyjeżdżają tu ze swoją miłością, drudzy leczyć złamane serce. Jeszcze inni poszukują podróżniczych inspiracji, a niektórzy nawet stykają się z syndromem Paryża. Mają przed oczami bajkową wizję miasta, przyjeżdżając z wielkimi oczekiwaniami pojawia się rozczarowanie. Ale wszystko zależy od tego jak my patrzymy na dane miejsce. W Paryżu warto się zatrzymać. Ten kto pędzi zobaczy tylko kontury, wypełnienie ten kto przysiądzie. Gdybym miał określić Paryż w 4 słowach byłby on dla mnie: nostalgiczny, nieustępliwy, tajemniczy i kolorowy.

Prowansja

unosi się wraz z zapachem lawendy. Tu właśnie ożywa stereotyp Francuza: serdeczny, swobodny. Większość terenów to ziemia sucha, ale żyzna. Porastające ją sosnowe lasy są jednak stale narażone na pożary. Na północy Prowansji rozciągają się pofałdowane wzgórza i lasy, w większości położone na terenie parku narodowego. W tej okolicy rządzi natura- wzdłuż Rodanu szaleje mistral, zostawiając niekiedy za sobą zniszczenia. Jeśli ktoś nie lubi tłoku i ceni sobie dogłębne odkrywanie, powinien się udać na północ, do sennych pełnych winnic wiosek Haut-Var z legendarnymi latającymi osiołkami. Duszą i jednym z najwspanialszych miejsc Prowansji jest Arles. To tu tworzył Van Gogh, tutaj ukształtował swój styl i odciął sobie ucho. Będąc w Arles warto zwiedzić piękny amfiteatr, który ostatnimi czasy poddano renowacji.

Miasto jest doskonałym miejscem na przechadzki i przesiadywanie w kawiarenkach. W każdą niedzielę mieszkańcy schodzą się na lokalny targ, gdzie z okolicznych miejscowości przybywają Cyganie, aby grać na gitarach. Nie da się dobrze poznać Prowansji, nie wstępując do Aix-en-Provence. To miasto fontann i trzypasmowych alei jest intelektualnym centrum. Uwielbia tu przebywać śmietanka towarzyska. Popołudniami w kawiarni na Cours Mirabeau można wypatrzeć wielu szykownych gości z wyższych sfer. Na mnie jednak największe wrażenie zrobił Avinion, który urzeka od pierwszej chwili. Koniecznie trzeba zobaczyć słynny Pałac Papieski, a potem zejść trochę w dół centralnego placu. To tam zaczynają się wąskie ulice, gdzie słychać rozmowy, a przez okno podpatrzeć można gotujące się obiady. Kto wie, może przy odrobinie szczęścia ktoś zaprosi nas do siebie. A wtedy to dopiero jest przygoda. Prowansja dowodzi, że granice są tylko na papierze. Mimo, że należy do Francji moim zdaniem życie jest tam zupełnie inne. Bardziej słoneczne, śródziemnomorskie, radosne.

Van Gogh, malarz z północy, ale z południową wrażliwością powiedział kiedyś: "Przyszłość sztuki to południe Francji"

Lazurowe Wybrzeże

Pomimo tłumu turystów, Lazurowe Wybrzeże nadal jest znakomitym miejscem na letni wypoczynek, a bogate dziedzictwo kulturowe i dziewiczy krajobraz w głębi lądu stanowią nie lada atrakcję. To tu zjeżdżają bogacze z całego świata. Najsłynniejsze jest Cannes i to ono przyciąga jak magnes. Zostało „odkryte” przez Lorda Broughama na wschodnim krańcu Massif de l'Esterel w 1834 r., gdy była to jednak z ważniejszych wiosek rybackich na wybrzeżu. Z czasem zaczęli tu zjeżdżać na zimę członkowie brytyjskiej i rosyjskiej rodziny królewskiej, arystokraci oraz garstka bogatych Amerykanów, skuszonych umiarkowanym klimatem i znakomitym położeniem. Do Cannes warto przyjechać w maju, kiedy rozpoczyna się słynny Festiwal Filmowy. Konkurs o Złotą Palmę po raz pierwszy odbył się pod koniec lat 40. XX wieku. Od tego czasu na pełna blichtru, prestiżowa impreza, ściąga filmowców z całego świata.

Podczas spacerowania po Cannes koniecznie trzeba zawitać na słynną promenadę znajdującą się na Boulevard de Croisette. Jest tam mnóstwo kafejek, ekskluzywnych sklepów, czy restauracji. Bez względu na porę roku atmosfera w Cannes jest niesamowita, lecz jak niektórzy mówią bywa pompatyczna. Na szczęście w tych rejonach znajduje się wiele innych, bardziej urokliwych miejsc, gdzie turyści nie lubiący tłoku mogą się zawsze udać. Nie ma ich jednak wiele i najlepiej jest pytać lokalesów, gdzie się udać. Koniecznie trzeba odwiedzić także Saint- Tropez, które wyznacza trendy w modzie. Projektanci tacy jak Gaultier, czy Joseph Ettedgui przesiadują czasem w modnej kawiarni portowej Senequier, aby zobaczyć co się nosi. Będąc w Nicei koniecznie trzeba zaliczyć przejażdżkę po wspaniałych villages perches na wzgórzach za Niceą. To przyjemna ucieczka od zatłoczonego wybrzeża. Niektóre wsie np. Ste- Agnes, Gorbio, Peille i Peillon, swą oddalone zaledwie o kilka kilometrów od morza.

Mont- Saint- Michel

Mont- Saint- Michel to położone na dalekim północnym wschodzie opactwo, które jest jednym z z największych obiektów sakralnych w Europie. Pierwszy klasztor wybudowano w tym miejscu po tym, jak biskupowi Avranches, objawił się św. Michał Archanioł. Obecny budynek to efekt prac prowadzonych przez ponad 500 lat. Mont- Saint- Michel uchodzi za bardzo niebezpieczne miejsce. Opactwo wznosi się na szczycie olbrzymiej, granitowej góry, 75 m nad powierzchnią oceanu. W czasie odpływu w dole powstają ruchome piaski, które mogą stanowić niebezpieczeństwo i utrudniać zwiedzanie turystom. Specjalnie wybrano właśnie takie miejsce na budowę klasztoru. Jest groźne, a w dodatku pozostaje cały czas pod wpływem niekiełznanej siły oceanu. Z oddali Mont- Saint- Michel sprawia piorunujące wrażenie, a kult heroicznego archanioła wart jest kontemplacji. Większość turystów ma z tym jednak problem. Po dotarciu na miejsce gubią się wśród straganów z pamiątkami.

Zatoka, nad którą rozciąga się wysepka, podlega zjawisku ruchomych piasków, o których już pisałem. Przypływy są bardzo gwałtowne; fala przybiera z dużą prędkością (porównywalnej do szybkości galopującego konia), co było przyczyną licznych wypadków w przeszłości. Dzisiaj również zdarzają się sporadyczne utonięcia, ale znacznie częściej kłopoty miewają właściciele zbyt długo zaparkowanych samochodów w miejscach niżej położonych.

Dlatego przed wyjazdem warto dowiedzieć się co może nas zastać. To niesamowite miejsce. Moja ciocia kiedyś je odwiedziła i powiedziała mi, że nigdy nie widziała takiej pełni Księżyca, jak nad Mont- Saint- Michel.

Annency

Podczas podróży po Francji zachęcam do odwiedzenia mniej znanego, ale bardzo urokliwego miasteczka. Nigdy w nim nie byłem, lecz słyszałem dużo pozytywnych opinii. Mowa o Annency, mekce paralotniarzy. Jezioro i miasteczko są związane z Janem Jakubem Rousseau, który właśnie tutaj, tuż po ucieczce z Genewy, poznał madame Warens. Podobnie jak większość francuskich i szwajcarskich miast wokół Jeziora Genewskiego, Annency od prehistorycznych czasów było osadą na jeziorze, a jego nazwa pochodzi od rzymskiej posiadłości Villa Aniciaca. Dziś miasto jest przede wszystkim kojarzone z produkcją długopisów, żyletek oraz biżuterii. Podczas pobytu w Annency warto pamiętać, że liczące 38 km w obwodzie Lac d' Annency można objechać samochodem albo rowerem (wypożyczalnia na dworcu SNFC) lub obejść pieszo. Organizowane są także rejsy po jeziorze.

Miejscowość znana jest głównie z uprawianych w okolicach jeziora sportów wodnych. Liczne kanały oraz mosty sprawiają, że to urokliwe miasteczko nazwano alpejską Wenecją. Może pochwalić się ono starówką z fasadami o pastelowych barwach, zamkiem z XII w. Obok zamku, na wzgórzu znajduje się katedra La Visitation. Miasto jest również znane z organizacji od 1976 Międzynarodowego Festiwalu Animacji.

W mieście powstał także pierwszy hipermarket sieci Carrefour.

Chamonix

Każdy opis francuskich Alp niemal zawsze zaczyna się od o szczytu Mont Blanc (4807 m n.p.m.)- najwyższego szczytu europejskiego, górującego nad granicznym miastem Chamonix. Masywna góra prezentuje się fantastycznie z każdej perspektywy. Często Chamonix nazywane jest europejskim Aspen. To za sprawą bogatych turystów, drogich butików i nowobogackiej atmosfery. Jednym to odpowiada, drugim nie. Nie ulega jednak wątpliwości, że Chamonix warto zobaczyć. Mont Blanc schodzi w kierunku miasta, przyjmując postać Glacier de Bossos (lodowiec Bossos), który jest dobrze widziany przy wjeździe do tunelu Mont Blanc. Do 1978 roku tunel o długości 11.6 km był najdłuższym przejazdem pod górą.

Ciekawostką jest, że w jego najwyższym punkcie strop biegnie na wysokości 2470 m n.p.m. Dziś już trudno usłyszeć krowie dzwonki w rejonie Chamonix. Miasto przekształcono w całoroczny kurort, a w miejscu pastwisk dla bydła postawiono hotele, baseny i restauracje. Podobnie jak w innych alpejskich miejscowościach wypoczynkowych, w centrum zachowało się stare miasto, często odwiedzane przez najbardziej wymagających turystów z całego świata. Podczas spacerowania do Chamonix zachęcam do odkrycia tej bardziej spokojnej, mniej turystycznej strony.

Atrakcje Turystyczne:

Kolej linowo-terenowa z Chamonix do Montenvers.
Kolej linowo-terenowa z Saint-Gervais-les-Bains do Nid d'Aigle (podnóża Mont Blanc)
Szczyt Aiguille du Midi.
Restauracja panoramiczna na szczycie Le Brévent (wspaniałe widoki na masyw Mont Blanc).
Muzeum alpinistyczne w Chamonix.
Pomnik Horace-Bénédict de Saussure inicjator pierwszego zdobycia Mont Blanc.
Pomnik Michela-Gabriela Paccarda który wraz z Jacquesem Balmatem, dokonał pierwszego udanego wejścia na Mont Blanc w 1786r.

Bordeaux

Bordeaux jest miastem w południowo-zachodniej Francji. Miasto położone jest nad rzeką Garonną, 97 km od Oceanu Atlantyckiego. Jego okolice są znane na całym świecie przede wszystkim z produkcji win, wytwarzanych tam od VIII wieku. Działa tam polski konsulat honorowy. Jest to główny ośrodek gospodarczy i kulturalno-naukowy płd.-zach. Francji. Różnorodny przemysł m.in. winiarski (znane wina regionu Bordeaux), lotniczy, metalurgiczny. Ważny węzeł komunikacyjny (port lotniczy). Bordeaux wraz ze swoimi awanportami Le Verdon oraz Pauillac stanowi jeden z największych i najważniejszych portów morskich Francji.

Oczywiście poza wyżej wymienionymi funkcjami miasto Bordeaux ma jeszcze inne ważne zadania do wypełnienia. Stanowi ono główny ośrodek kulturalny, oświatowy oraz administracyjny Akwitanii. Odnowione kamieniczki w centrum, zadbane skwery i czyste ulice przyciągają tutaj turystów, koneserów sztuki i wina – dla nich wszystkich Bordeaux stanowi raj na ziemi. Ach te wina:) W mieście znajduje się również znany Uniwersytet założony w roku 1444 roku.

Historia miasta warta jest zauważenia ponieważ, sięga ponad 2000 lat. Stała osada pojawiła się tu około 300 r. p. n. e. Dopiero około roku 60 podbili ją Rzymianie, dzięki czemu Bordeaux stało się stolicą Akwitanii, strzegąc pobliskiego szlaku handlowego. Najlepszy i najjaśniejszy okres w historii miasta przypada na lata 1154–1452, kiedy Bordeaux stanowiło ważny port, zajmujący się transportem płodów rolnych z kontynentu na Wyspy Brytyjskie – co drugi statek, który wówczas płynął do Anglii, transportował francuskie wino z Bordeaux. Dla architektury Bordeaux natomiast najważniejszym okresem były wieki XVII i XVIII, kiedy to powstała właściwie cała istniejąca obecnie zabudowa centrum miasta - ponad 5000 nowych budynków, w tym tak ważne jak: ratusz, Teatr Wielki, najistotniejsze jednak były ówczesne założenia urbanistyczne, za które odpowiedzialny był baron Haussman, późniejszy modernizator Paryża. Zwiedzając Bordeaux atmosferę miasta na pewno poczujemy, przechadzając się po Allees de Toruny, na końcu których znajduje się Grand Theatre, neoklasycystyczny budynek z symetrycznie rozmieszczonymi kolumnami i łukami. Jeśli chodzi o wina to godny polecenia podobno jest Maison du Vin, gdzie można wziąć udział w degustacji oraz uzyskać informacje na temat różnych winnic w okolicach Bordeaux. Centrum informacji po drugiej stronie ulicy, organizuje w sezonie wycieczki autokarowe do winnic, każdego popołudnia do innej. To świetna atrakcja dla fanów win i myślę, że warto z niej skorzystać.

Przydomek

stolica winiarstwa

Atrakcje turystyczne

winnice , Bazylika św. Michała, Katedra św. Andrzeja, muzea, starówka

Dawna nazwa

Burdigala – w antyku

Znani obywatele

Francisco Goya - malarz, baron Haussman - urbanista

Nie ma jednej Francji. Każdy patrzy na nią własnymi oczami. Zaproponowane przez mnie miejsca to tylko kropla w morzu, jakim jest tej niesamowity kraj. Nie bójcie się odkrywać Francji na własną rękę i docierać do miejsc niedostępnych zwykłym turystom. Mimo, że takich miejsc już niewiele warto je odkrywać. Każdego dnia:)

P.S. Zachęcam do obejrzenia filmu, który mnie ostatnio zachwycił. Jest on po części związany z podróżą-przez własne życie.

P.S. Francja i jej skarby są niepowtarzalne. Film pod każdym z tekstów został dobrany celowo, aby po przeczytaniu zwizualizować sobie dane miejsce i nabrać jeszcze większej chęci na wyruszenie w podróż:)