Kwestionariusz Podróżnika

 

Marta Kapelańska

fot. Marta Kapelańska

1. W swoją pierwszą podróż wybrałam się do...

... Grecji, na kolonie z zakładu pracy mojego taty. Miejscowość Paralia, gdzie spędzaliśmy większość czasu, zachwyciła mnie swoim urokiem. Jednak największe wrażenie zrobiły na mnie dzikie przejażdżki autobusowe i zakręty na krawędziach górskich, wiecznie przeklinający kierowcy i tanie arbuzy a w drodze powrotnej: godziny postojów na granicach i kotlet w kształcie i o smaku podeszwy w Serbii.

2. Miejsce, do którego chcę wrócić to…


... Le Mont Saint-Michel, naprawdę widok zapierający dech w piersiach i chociaż od mojej podróży na Wzgórze Świętego Michała minęło 18 lat, nadal pamiętam uczucie szacunku, które mi towarzyszyło podczas zwiedzania.

3. Mój ulubiony kraj to…

Polska była, jest i zawsze będzie na pierwszym miejscu. Im więcej podróżuję, tym bardziej sobie to uświadamiam.

4. Inspirację do podróży czerpię z…

... wszędzie mam oczy i uszy szeroko otwarte, ciągle szukam nowych wrażeń. Mieszkając w małym greckim miasteczku, nauczyłam się wykorzystywać każdą okazję do wyjazdu i staram się to robić jak najczęściej.

5. Moja ulubiona podróżnicza książka to…

... „Żona Beduina” napisana przez Marguerite Geldermalsen. Nie jest typową książką podróżniczą, ale prawdziwą historią opartą na prawdziwych faktach, w której bohaterka żyjąc w obcym kraju, przejmuje zasady i warunki życia beduińskich plemion. Jako ekspert, dostarcza na kartach książki wiedzy, której na próżno szukać w przewodnikach. Są to informacje o codziennych, błahych czynnościach życia Beduinów, które to w największym stopniu dają możliwość czytelnikowi wejść w ich świat i zrozumieć wiele zwyczajów i obyczajów tam panujących.

6. Podróżnikiem, którego najbardziej cenię jest…

... moja przyjaciółka Paulina, która nie zważając na brak środków finansowych, przeszkody i wszelkie niebezpieczeństwa, nie przestaje mnie zadziwiać swoimi opowieściami z kolejnych podróży i pięknymi zdjęciami.

7. Najbardziej niebezpieczna przygoda w podróży…

... zdarzyła mi się cztery lata temu, kiedy zbierałam dzikie szparagi w greckich górach. Pewnego marcowego popołudnia, kiedy jeszcze węże są pogrążone w śnie zimowym, zbierałam pędy szparagów, kiedy nagle usłyszałam jakieś dzikie syczenie, albo coś w rodzaju bardzo głośnego wydechu. Nie mogłam za nic zlokalizować, skąd pochodzi ten dźwięk, ale coś mi mówiło, że muszę się dowiedzieć, co to jest. Mój znajomy nalegał, abyśmy szli dalej i to zignorowali, uważał ze to najpewniej jakiś żółw. Mnie jednak ten odgłos okropnie wystraszył, więc szukałam dalej wodząc wzrokiem dookoła. W końcu mój znajomy spojrzał na mnie i z przerażeniem powiedział, abym się nie ruszała, bo stoję na żmii. Dokładniej stałam na dwóch ułożonych blisko siebie kamyczkach, między którymi leżała żmija i próbowała wydostać się spod mojego buta. Nie pamiętam, jak się stamtąd uwolniłam, ale do dziś uważam, aby zakładać kalosze zawsze jak wychodzę w góry.

8. Najfajniejsza przygoda w podróży…

... miałam okazję poznać w Salonikach mnicha, który spędził prawie całe swoje życie na Górze Athos. Nie rozumiałam wtedy zbyt wiele po grecku, ale jednak człowiek ten zrobił na mnie ogromne wrażenie swoją dobrocią i uprzejmością.

9. Największe podróżnicze rozczarowanie przeżyłem/am w…

... Nidri na Lefkadzie. Planowaliśmy rejs po wyspach Morza Jońskiego od tygodni, ale kiedy nadszedł dzień wyjazdu, wchodząc do wody nadepnęłam na jeżowca i ból przez kolejne dni zepsuł mi całą podróż.

10. Najohydniejsza potrawa, jaką zdarzyło mi się jeść w trakcie podróży…

... lubię dobre jedzenie i unikam dziwnych potraw. Grecka kuchnia, według mnie jest najlepsza, choć niektórych smaków: oliwek, fety, tahini, warzyw doprawianych oliwą i sokiem z cytryny oraz ouzo musiałam się nauczyć, i dopiero po kilkunastu podejściach zaczęły mi smakować. Nadal nie mogę przekonać się do owiec i kóz, w żadnej postaci mi nie smakują, a jedną z bardziej „ekstremalnych” potraw kuchni greckiej jest zupa mageiritsa, którą robi się specjalnie na Wielkanoc z podrobów jagnięcia, mleka i żółtka. Jednak nawet ona, dobrze doprawiona, mi smakuje.

11. Najbardziej ekstremalny/najdziwniejszy nocleg w podróży…

... zdarzył mi się jakieś dwa lata temu. Postanowiłam z koleżanką udać się na jedną z małych greckich wysepek – Kalamos. Na takie wyspy dojazd jest strasznie trudny, jeśli nie ma się własnej łodzi. W ciągu tygodnia łódź wypływa wcześnie rano z wyspy, aby mieszkańcy mogli zdążyć do pracy na lądzie, a wraca około południa. Odkryłyśmy, że w niedzielę tak wypadają rejsy, iż będzie można pojechać, posiedzieć godzinkę i wrócić. Pojechałyśmy więc z zamiarem rzucenia okiem na wyspę, ale tak nas pochłonęły niesamowite plaże, tajemnicze ścieżki i przepiękne lasy (nawet chyba z jadalnymi grzybami), że w pewnym momencie, będąc na szczycie jednego ze wzniesień Kalamos uslyszałyśmy dźwięk syreny – znak gotowości łodzi do odpłynięcia. Niestety nie zdążyłyśmy, a kapitan odpłynął bez pasażerów. Nam pozostało poczekać do rana, więc bez żadnego jedzenia ani pieniędzy spędziłyśmy noc w porcie na Kalamos.

12. Najbardziej absurdalna/ekstremalna/najdziwniejsza przygoda w podróży przydarzyła mi się w…

... Hiszpanii. Wstyd się przyznać, ale kiedy jechałyśmy z koleżanką z Granady do Malagi, podwoził nas nasz nauczyciel hiszpańskiego i w pewnym momencie w samochodzie zabrakło benzyny. Zatrzymaliśmy się na poboczu i próbowaliśmy złapać jakiś przejeżdżający samochód, aby nam dowiózł trochę paliwa. W końcu zatrzymało się młode małżeństwo, nasz nauczyciel dał mi pieniądze abym z nimi pojechała na stację, ale ja nie zrozumiałam i dałam im banknoty do ręki mówiąc, aby pojechali nam kupić benzynę. Przez kolejne 20 długich minut słuchałam najprzeróżniejszych hiszpańskich wyzwisk. Na szczęście samochód przyjechał z paliwem i wszystko się dobrze skończyło.

13. W podróży najbardziej męczy mnie…

... klarino w radiu podczas jazdy autobusem lub taksówką oraz papierosy palone przez kierowców.

14. Wracając z podróży czuję/myślę, że…

... nie zmarnowałam ani minuty.

15. Podróże to dla mnie...

... szansa na spojrzenie na świat z innej perspektywy, zrozumienie różnic między ludźmi. To wspaniała lekcja życia.

16. W kolejną podróż wybiorę się do…

... Peru.