7 magicznych miejsc regionu Stavanger

Stananger Gamle

Marzy Ci się podróż do lat 20 XX wieku? Chciałbyś cofnąć się do czasów Coco Chanell? Będzie to możliwe jeżeli poluźnisz nieco wodza fantazji. Pomoże Ci z pewnością w tym wszystkim spacer uliczkami tego zaczarowanego miasteczka. Nie wiem czemu, ale jak tylko zrobiłam pierwszy krok w tym miejscu, czułam się jak w czarnobiałym filmie. Z resztą przekonasz się o tym sam. Klimatyczne wąskie alejki, śnieżnobiałe domki, piękne ogródki. Ludzie jakoś nigdzie się nie spieszyli, wszystko było takie spokojne. Odnajdziesz to miejsce zwiedzając Stavanger. Dokładniej, stojąc w porcie w stronę morza musisz pokierować swe kwoki na lewy brzeg i już po paru minutach twój sen o wehikule czasu się ziści.

 

Stara część Stavanger - Gamle

fot. Agnieszka Ryszka

Mało tego. Możesz również nieźle się uśmiać odkrywając „puszkowe muzeum”, a w zasadzie Muzeum Hermetyki. Nawet tablica ogłoszeń zamknięta była w puszkę po szprotkach. Na zachętę dodaję kilka klimatycznych zdjęć ;)

 

Museum puszek w Gamle

fot. Paulina Szweda

Pulpit Rock

Rozsławione już wcześniej przeze mnie te oto magiczne miejsce zasługuje na jedną z szczytowych pozycji na liście „Zobaczyć przed śmiercią”. Koniecznie! Powód? Bardzo prosty – WOLNOŚĆ! Zaczynasz bardzo niewinnie, od spaceru w lesie, pnąc się delikatnie w górę. Swoje kroki stawiasz raz na kamieniach ułożonych w łatwe do pokonania schody, raz na zbitej z desek kładce ponad moczarami. Wszystko jest piękne póki nie zacznie się prawdziwa przygoda. Podejście zamienia się powoli w alpejską prawie wspinaczkę. Na drodze pojawiają się wielkie głazy, które trzeba pokonać. Ale bez obaw – na szlaku spotkaliśmy cały przekrój wiekowy, od przedszkolaka po siwych już turystów z laseczką do podpierania. I ty nie dał byś rady? Potem poczujesz się trochę jak na księżycu – płaskie skaliste ścieżki wywiodą cię aż nad przepaść, gdzie już powoli wyłoni się fiord i nasz cel – ambona. Cierpiący na lęk przestrzeni, nie ukrywam, mogą mieć problem. Z resztą Ci za bardzo odważni też (chyba nie muszę mówić jaki).

Jak dotrzeć? Proste. Ze Stavanger organizowane są całodzienne wyjazdy zorganizowane. Koszt takiego przedsięwzięcia (autokar+prom) ok. 240NOK/os. Można oczywiście zorganizować wyjazd we własnym zakresie biorąc prom do Tau, a stamtąd autobus pod sam szlak na Preikestolen.

 

Tablica informacyjna przy wejściu na szlak na Preikestolen

fot. Agnieszka Ryszka

Na początku owego szlaku znajdziesz tablicę informacyjną. Podobne spotkasz na szlaku. Nie daj się jednak zwieść informacji, że trasa w jedną stronę zajmie Ci dwie godziny. Na wszelki wypadek zagospodaruj nieco więcej czasu i energii. Na te dwie godziny pozwolić mogą sobie chyba tylko wytrawni górscy turyści.

 

Preikestolen i "dyndające" nogi Pauliny

fot. Agnieszka Ryszka

I nikt nie zabierze Ci tego wspomnienia, kiedy po trudach wspinaczki odetchniesz głęboko napawając się pięknem tego miejsca 604 m bezpośrednio nad taflą wody z fiordu Lysefjord. Ale co ja będę więcej pisała… Pakuj się i zdobywaj Preikestolen!

Wodospad Mannfossen I dolina Frafjord

Kolejne dwa magiczne miejsca warte zobaczenia zwiedzając region Stavanger. Dotarcie w te miejsca transportem publicznym jest niestety niemożliwe, koniecznie potrzebne jest auto, w gorszym przypadku można autostopem – choć nie ukrywam jest to ryzykowne jeżeli ma sięgało czasu na powrót, gdyż natężenie ruchu drogowego ogranicza się niekiedy do pasących się przy jezdni owiec.

Frafjord to urocza miejscowość. Miejscem szczególnie wartym odwiedzenia jest dolina przy wjeździe do miasteczka. Już od drogi rozciąga się piękny widok na „wychodzące” z wody góry. Do tego urzekła mnie wszechobecna zieleń i piękne małe domki. Jak się później okazało większość z nich to domki letniskowe, a także znane na całym świecie SPA. Jak już będziemy tymi milionerami to spotkamy się tam na turnusie ;)

 

Zielona dolina Frafjord

fot. Agnieszka Ryszka

Tymczasem przenieśmy się ok. 3 km dalej. Podbijamy Manfossen. Droga nie jest na szczęście tak ciężka jak na Preikestolen, choć niemniej ciekawa. Urozmaicona jest łańcuchami, schodkami i drabinkami. W deszczowe dni może być ślisko, dlatego dobre buty mile widziane. Drogę umila także szum spadającej wody i tylko piętrzy emocje związane z ujrzeniem ostatecznego celu. Swój spacer możemy skończyć na skalnej półce podziwiając spadającą z 92 metrów wodę, lub udać się dalej i obejść wodospad dookoła. W słoneczne dni mamy okazję podziwiać piękną tęczę tworzącą się przy wodospadzie.

 

Słyszysz? Tak spada woda z wodospadu Manfossen...

fot. Agnieszka Ryszka

Plaża Sola

Plaża znana na całym świecie. Przeczytałam kiedyś, że należy do jednej z najpiękniejszych. Słusznie. Szeroka, piaszczysta, czysta. Tak białego piasku nie widziałam dotąd nigdy. Gdyby nie bardzo silny wiatr od morza z pewnością spędziłabym tam więcej czasu. Wiatr natomiast był przyjazny surferom i kite-surferom, którzy walczyli z wielkimi falami. Przy brzegu można znaleźć muszle i muszelki. Moje do dziś zdobią pokojową półkę ze skarbami z podróży. Jest to idealne miejsce do odwiedzenia prosto z lotniska Stavanger-Sola (ok. 15 minut piechotką), a także dobry pomysł na to jak ciekawie spędzić czas oczekując na swój lot.

 

Raj dla surferów czyli Sola

fot. Agnieszka Ryszka

Sandness

Niepozorne miasteczko, a jednak kryją się w nim ciekawe miejsca. Z pewnością będzie to raj dla miłośników jachtów. Pierwszym punktem wędrówki koniecznie powinien być port. Choć architekturą może i nie zachwyca, ale odnalazłam tam coś niezwykłego. Spokój. Łódki kołyszące się na delikatnych falach, cierpliwi wędkarze, słońce oświetlające sąsiadujące wzgórza…

 

Port w Sandness

fot. Agnieszka Ryszka

Następnie warto wybrać się na spacer głównym deptakiem, gdzie można zrobić kosztowne, ale typowo norweskie zakupy. Prawdopodobieństwo spodkania Polaków w Sandness jest bardzo duże, nie bój się zagadać, w naszym wypadku takie przypadkowe spotkanie skończyło się wspaniałą znajomością ;)
Towarzyszka mojej podróży z początku „przeinaczała” nazwę miasta na Sadness. W sumie coś w tym jest. Dla niektórych charakter tego miasta może wydawać się przygnębiający, ze względu na wszechobecną ciszę i spokój. Ale ja wolę potraktować wizytę w nim jako chwila wytchnienia.

 

Sandness i jego spokój

fot. Agnieszka Ryszka

Kleppe/kamienne domki

Wybierając się na spacer brzegiem morza w regionie Stavanger warto zwrócić uwagę na wspaniałe przygotowanie ścieżek zarówno rowerowych jak i pieszych. Wiele miejsc jest także przygotowane pod zaparkowanie samochodu czy też rozstawienie namiotu. Łatwo znajdziesz darmową (czystą i zadbaną!) toaletę. Ale nie to urzekło mnie w tym miejscu :) Przy ścieżkach znajdują się mapy i tablice informacyjne o punktach godnych uwagi.
Nieopodal miejscowości Kleppe, w zasadzie na północ od niej odnalazłyśmy zaskakujące jak dla nas cudo. Szereg kamiennych domków pięknie wkomponowanych w wydmisty krajobraz tamtejszego nadbrzeża. Jak się później okazało były to garaże na łodzie. Obok znajdował się także niewielki port z kilkudziesięcioma łodziami. Na dodatek kilka ławek i stolików – w sam raz na miejsce drugiego śniadania.

 

Kamienne domki w Kleppe

fot. Agnieszka Ryszka

 

Wydmiste, zielone wybrzeża....

fot. Agnieszka Ryszka

 

Domki dla statków ;)

fot. Agnieszka Ryszka

Kjerag

Miejsce to zostanie póki co na mojej liście celów nieosiągniętych. W tak krótkim czasie nie udało podbić mi się góry, na której znajduje się legendarny wciśnięty między skały głaz o objętości 5 m3. Podbój ten był tym bardziej ryzykowny, gdyż od wielu miejscowych słyszałam o zamknięciu szlaku w miesiącu czerwcu i lipcu, ze względu na topnienie zalegających pokładów śniegu. Wolałam nie narażać tylu miłych wspomnień z Norwegii nieudaną próbą zdobycia Kjeragu.

Niemniej żałuję bardzo, bo wiele naczytałam się o tym niezwykłym miejscu. Moim marzeniem nadal jest postawienie swojej stopy na wielkim głazie, upamiętnienie tego wydarzenia w obiektywie aparatu, a nade wszystko – przeżycie ;)

 

Kjerag

fot. http://wspinanie.pl/forum/read.php?4,237411,237419

Wycieczki zorganizowane na Kjerag organizowane są podobnie jak na Preikestolen ze Stavanger. Musimy jednak pamiętać, że będziemy potrzebować dużo więcej czasu na zdobycie szczytu. Łączny czas pieszej wyprawy w górę i w dół to około 6 godzin. W końcu to nie byle jaka góra, ma aż 1100 m. n.p.m. Ciekawostką jest fakt, iż miejsce to umiłowali sobie skoczkowie B.A.S.E. jumping’u. Uskok i przepaść mierząca prawie 950 metrów dostarcza adrenaliny śmiałkom, ale niestety powoduje także nieszczęśliwe wypadki. W historii odnotowano 9 przypadków skoków, które zakończyły się śmiercią skaczących z Kjerag’u.