Enoturystyka w krainie Drakuli

Rumunia kojarzy się wielu osobom głównie z wampirem Drakulą (lokowanym w Transylwanii, choć jego historyczny pierwowzór zamieszkiwał południową część kraju – Wołoszczyznę). Kojarzy się również z kilkoma innymi rzeczami. Natomiast rzeczą, z którą się zazwyczaj nie kojarzy jest wino. Całkiem niesłusznie, bowiem winiarstwo jest w Rumunii rozwinięte na szeroką skalę.

 

"Zamek Draculi" w Branie. Turystyczna atrakcja dla odwiedzających Transylwanię. Prawdziwy zamek Draculi znajduje się jednak w Tirgoviste.

fot. dobre cezar/ (Creative Commons)

Burzliwe dzieje

Rumunia staje się coraz bardziej popularną destynacją dla polskich podróżników. Tendencja zupełnie zrozumiała – kraj nieco tańszy od Polski, a mający bardzo dużo do zaoferowania. Coraz częściej ta oferta zawiera atrakcje przyciągające enoturystów. Rumunia plasuje się w pierwszej dziesiątce światowych producentów wina (wg różnych statystyk), zajmuje także szóste miejsce wśród krajów Unii Europejskiej. Posiada ogromne tradycje winiarskie, które sięgają czasów starożytnych. Harmonijny rozwój rumuńskiego winiarstwa zahamowały jedynie plagi filoksery oraz komunizmu. Ta pierwsza nawiedziła Europę w XIX wieku siejąc spustoszenie na całym kontynencie. Europejczykom udało się jednak odbudować swoje winnice.

Druga z wymienionych wyżej plag, jak powszechnie wiadomo, nawiedziła Europę w XX wieku. Spustoszyła jedynie część kontynentu, jednakże proces ten był znacznie dłuższy i bardziej wyniszczający. W Rumunii, tak jak w innych krajach komunistycznych, wszystkie winnice znacjonalizowano. Produkcja wprawdzie występowała na szeroką skalę, jednakże ograniczano się niemal wyłącznie do produkcji jak najtańszych win, aby eksportować je następnie do bratnich republik socjalistycznych. Winiarstwo odżyło dopiero po upadku komunizmu. Szczególnego tempa nabrało zaś wraz z wejściem Rumunii do Unii Europejskiej w 2007 roku. Od tego roku zaczęła rozwijać się także enoturystyka.

Jedność w różnorodności

Dużym plusem przy enopodróżach po Rumunii jest to, że właściwie każdy region tego kraju można nazwać „winnym”. Rumunia nie posiada jednego, czy kilku regionów, charakteryzujących się w szczególności tradycją winną, tak jak ma to miejsce w wielu krajach kultury wina. Winnice rozmieszczone są na polach we wszystkich częściach kraju. Dlatego zwiedzając ojczyznę Drakuli można wybrać dowolny, najbardziej interesujący daną osobę region i połączyć tradycyjne zwiedzanie z enozwiedzaniem.

Chcąc odpocząć sobie nad Morzem Czarnym, w dajmy na to, Konstancy, mamy do wyboru szereg winnic wokół tej miejscowości. Dobrudża (taką bowiem nazwę nosi ów region) słynie przede wszystkim ze słodkiego cabernet sauvignon. Podróżując na zachód od Dobrudży do stołecznego Bukaresztu wkraczamy do Wołoszczyzny. Po szerokich dolinach tego regionu rozłożone są liczne winnice. Dwugodzinna wycieczka samochodem z Bukaresztu wystarczy, aby się tam dostać. Winnice oferują szeroką gamę usług, z równie szeroką gamą cenową. Luksusowe pakiety kosztują nawet ponad 1000 lei (ponad 1000 zł), jednakże można znaleźć także degustację win za ok. 30 lei (niecałe 30 zł). Turystyka winna nie jest jeszcze zbyt popularna w Rumunii, dzięki czemu winnice te nie są nawiedzane przez tabuny turystów. Dla wielu osób jest to miła odmiana po wizytach we Włoszech, czy Francji.

Bardzo interesujący urlop można odbyć podróżując po Transylwanii, zwanej również Siedmiogrodem. Region ten jest pełen malowniczych, średniowiecznych miasteczek oraz twierdz, przepięknych górskich szlaków, a także winnic. Jako bazę warto wybrać Braszów, który sam w sobie jest piękny. Stanowi on także dobrą bazę wypadową do okolicznych gór fogaraskich, położonych wśród tych gór zamków (m.in. zamek w Branie, znany jako zamek Drakuli) czy transylwańskich winnic. 30 km od Braszowa znajduje się małe miasteczko Azuga. Można znaleźć w nim winnicę, której zwiedzanie wraz z degustacją kosztuje jedynie 18 lei (ok. 15 zł). Wraz z rozwojem enoturystyki w Rumunii, należy się jednak spodziewać wzrostu cen.

 

Endemiczny rumuński szczep wina fetească - duma narodowa

fot. agne27/ (Creative Commons)

Własne wyroby

Dumą Rumunii są także endemiczne szczepy winogron. Poza powszechnymi cabernet sauvignon, merlot, pinot noir, czy chardonnay Rumuni posiadają własne odmiany. Są to: galbenă de Odobeşti (białe), băbească neagră (czerwone) fetească albă (białe) i fetească neagra (czerwone). Szczególnie popularne są wina fetească. Szczep ten pochodzi jeszcze sprzed filoksery i stanowi prawdziwą dumę Rumunów. Robi się z niego wino we wszystkich regionach. Dawniej mieszane je z innymi szczepami, obecnie producenci starają się wykorzystywać wyłącznie szczep fetească. Od tego zależy wszakże narodowa marka. Dzięki temu Rumunia bywa nazywana europejskim Chile.