Słowak idzie do baru

Czajownie, bo tak się je nazywa po słowacku, są praktycznie wszędzie, nawet w mniejszych miejscowościach. Oferują szeroką gamę herbat z całego świata. Często też mają orientalny wystrój, oprócz standardowych krzeseł, są także poduszki, na których można wygodnie się rozłożyć. Aromaty, relaksacyjna muzyka i dekoracja wnętrza sprawiają, że łatwo można zapomnieć o swoich problemach, o uciekającym czasie. Wystarczy napić się „Napoju optymistów” albo „Księcia pustyni” i odpłynąć myślami. Tak działają na mnie te miejsca, gdzie podaje się herbaty o tak ciekawych nazwach. Polecam wszystkim, także smakoszom kaw. Bowiem, gdy ktoś nie przepada za herbatą, zawsze może zamówić napój z kofeiną. Oczywiście wybór jest mniejszy niż w kawiarniach, ale dla samej atmosfery czajowni, warto tam zajrzeć.

Inaczej sprawa wygląda z alkoholami. Wybór w sklepach jest bardzo duży, a do tego wielu ludzi pędzi samogony, głównie z owoców. Najpierw jednak przybliżę najpopularniejszy asortyment sklepowy. Po pierwsze piwa. Jest wiele słowackich piw, niestety większość browarów jest już wykupiona przez międzynarodowe koncerny. Jak sami Słowacy podkreślają, zmiana właściciela w wielu wypadkach zmieniła smak piwa. Na szczęście pozostały chociaż nazwy. Ważne jest to o tyle, że istnieje tam wiele browarów regionalnych.

Podróżując po Słowacji łatwo więc się zorientować po nazwach piw, gdzie jesteśmy. Choć niestety i tu dotarł już globalizm, więc w sieciach supermarketów można obecnie kupić praktycznie wszystkie piwa, z każdej części kraju. Jeśli chodzi o smak słowackiego piwa, nie ma ono sobie równych. Myślę, że sekretem jest tu zawartość alkoholu, która w słowackich piwach jest znacznie mniejsza niż w polskich – około 4 do 5% alkoholu. Dzięki temu nie traci ono nic ze swej goryczy i czuć smak piwa, nie zaś spirytusu.

Innym trunkiem bardzo popularnym na Słowacji jest borowiczka (czyli jałowcówka) oraz inne wysokoprocentowe napoje, śliwowica, gruszkowica, jabłkowica itp. Krótko mówiąc, są to alkohole na bazie owoców lub ziół, przy czym fantazja Słowaków jest ogromna. Mają najczęściej ok. 40% alkoholu. Ze względu na niską cenę, w każdym barze ludzie piją te napoje, popijając je jednocześnie piwem. Są one bardziej popularne niż czysta wódka.

Jednak najlepsze trunki to te domowej roboty. Stara tradycja „pędzenia bimbru”, czyli robienia tzw. „palenki” wciąż kwitnie. Najważniejsze w domowych „palenkach” są procenty. Zdarzyło mi się pić 80-procentową jabłkowicę, ale słyszałam też o mocniejszych. W dobrym tonie jest, idąc w gości, zabrać ze sobą butelkę alkoholu własnego wyrobu. Oczywiście nie jest tak, że w każdym domu jest aparatura bimbrownicza. Sprawa jest o wiele prostsza. Gdy ktoś ma odpowiednią ilość owoców i spirytusu, może udać się do destylatorni, gdzie za niewielką opłatą „palenka” zostanie zrobiona w sposób niezwykle fachowy.

Innym mocnym alkoholem, który jest bardzo popularny to rum. Nie jest to oryginalny rum, lecz wyrób słowacki, tańszy i niestety odbiegający smakiem od tego prawdziwego. Mimo to cieszy się uznaniem nie tylko wśród drobnych pijaczków, ale także w innych warstwach społecznych. Ciekawa jest jednak historia nazwy tego trunku. Ze względu na zbieżność z oryginałem, nie można było nazwać tego napitku rumem. Producent wpadł jednak na arcysprytny pomysł, jak zmienić nazwę, aby i tak nikt nie miał wątpliwości, co kupuje. Najsłynniejszy Tuzemsky rum, nosi miano tuzemsky um. To nie jest literówka. Zmiana polegała na usunięciu pierwszej litery.

Słowacja jest też producentem innego trunku. Raczej niewiele osób kojarzy ten kraj z winami, a to błąd. Nasi sąsiedzi wyrabiają bardzo dobre wina, które nawet zdobywają nagrody na międzynarodowych konkursach. Najbardziej znane regiony winiarskie są na południu kraju. Osobiście polecam wina z okolic Nitry i Pezinoka, szczególnie z gatunku Frankovka modrá i Svätovavrinecké.

Praktycznie w każdej części kraju można znaleźć winnice. A w okresie letnim, na przełomie sierpnia i września, są organizowane winne festiwale. Stanowią one dużą atrakcję, głównie ze względu na młode wino, którego słowacka nazwa brzmi buriak (Burczak). Cieszą się wtedy winiarze sprzedający ogromne ilości tego trunku, cieszą się smakosze, którzy łatwo ulegają zdradliwej naturze młodego wina. O upojenie tym łatwiej, że ma ono bardzo dobry smak. Uwaga! Lepiej nie trzymać go zbyt długo w zamkniętej butelce, bo grozi to wybuchem. Burcziak cały czas „pracuje”.

A na koniec trochę o napojach mieszanych. Trochę, bo o wszystkich kombinacjach można by opasłe tomy napisać. Najpopularniejsze drinki powstają na Słowacji, oczywiście z Kofolą. Ci, którzy mieszać nie lubią, używają jej jako popitki. Kofola dobrze się komponuje z borowiczką, whiskey, fernetem i z czystą wódką. To taki napój uniwersalny. Oczywiście stosuje się też soki owocowe czy inne napoje gazowane. Choć, jeśli chodzi o soki, najlepsze są te ze świeżo wyciśniętych owoców. Razem z moim francuskim kolegą Thomasem, dokonaliśmy odkrycia. Czysta wódka najlepiej smakuje z sokiem jabłkowym, i to takim własnej roboty, bez cukru, konserwantów i barwników.

Na Słowacji znana jest też herbata „z prądem”. Praktycznie wszędzie można zamówić czaj z rumem. Rum najczęściej podawany jest w 100-mililitrowym kieliszku, a herbata w filiżance po brzegi wypełnionej wodą. A to sprawia, że ciężko zmieszać jedno z drugim, czego osobiście jestem zwolenniczką. Jak widać, mimo skłonności Słowaków do mieszania, często wolą najpierw wychylić kieliszek rumu, a dopiero potem napić się dobrze zaparzonej herbaty.

Poza tym miesza się wina ze Sprite’m, czy piwo z sokiem. Wiele osób też lubi popijać śliwowicę piwem.; Mieszać więc można również same alkohole. Możliwości są wręcz nieograniczone: od alkoholowych, przez mieszane, po bezalkoholowe. Na zdravie!