Manchester – miasto wielu kultur

Angielski Orient

Dzień następny rozpoczął się od wyprawy do studenckiej dzielnicy Fallowfield, położonej na południu miasta. Tam bowiem miałem pomieszkiwać w trakcie tygodniowego pobytu w Manchesterze. W głównej recepcji czekała już na mnie Amaia, która pomogła mi załatwić wszystkie formalności, a później zabrała mnie do „złotej” hinduskiej dzielnicy Rusholme przy Wilmslow Road. Rusholme mijałem już wcześniej, jednak widok z okien autobusu nie był tak spektakularny jak „na żywo”.

Spacerując, mijaliśmy kolorowe wystawy sklepowe i restauracje, z których co rusz dobywały się zapachy wiodące na pokuszenie. Jak się okazało skutecznie, bo już wkrótce syciliśmy się wyjątkową atmosferą Orientu, pijąc pyszną herbatę z mlekiem i kardamonem, i pochłaniając kurczaka w sosie kokosowym. A jeśli już o kuchni mowa, to dietę Brytyjczyków określić można jako specyficzną. Bo jak można chipsy paprykowe wsadzać do bułki i zagryzać czekoladowym batonikiem?

Z dzielnicy hinduskiej wybrałem się, już bez Amai, na St. Peter’s Square. Tu znajduje się neogotycki budynek biblioteki – John Ryland’s Library; perła architektury epoki wiktoriańskiej. Kawałek dalej – Ratusz, równie monumentalny, co osobliwy. Warto też wybrać się do dzielnicy Castlefields, której najstarszy zabytek, czyli zamek, kryje w sobie niespodziankę w postaci murów, bramy, koszar i spichlerza dawnego rzymskiego fortu. Dużą atrakcją w tym rejonie jest przepięknie skomponowany, znany w całej Europie Ogród Botaniczny.

Wyspiarskie rozrywki

W samym Manchesterze mieszka około 500 tysięcy ludzi, jednakże zespół miejski stanowią także Stockport, Oldham, Rochdale, Bury, Salford i Bolton, co zwiększa liczbę mieszkańców do ponad 2,5 miliona. Nieprzypadkowo więc Manchester uznawany jest za jeden z najważniejszych ośrodków przemysłowych Anglii, a według niektórych źródeł jest drugim co do wielkości centrum handlowym Wysp Brytyjskich. Zresztą zakupy i konsumpcja odgrywają ogromną rolę w życiu przeciętnego mieszkańca. Każda niepracująca sobota jest pretekstem do wybrania się do któregoś z licznych centrów handlowych, na przykład do Arndale, a po wizycie w sklepie do wypicia portera w pobliskiej, typowo angielskiej knajpie.

Tu zazwyczaj się stoi, bo miejsca siedzące są zajmowane w błyskawicznym tempie, chętnych też nigdy nie brakuje. Atmosferę zabawy „psuje” czasami muzyk wygrywający na saksofonie melancholijne standardy, ale w miarę opróżniania kufla z piwem, melancholia przeradza się w brytyjską euforię, a cała zabawa często przenosi się do Gay Village, zlokalizowanej przy Canal Street. To znane na całym świecie miejsce przyjazne gejom i lesbijkom, ale sympatycy heteroseksualnej orientacji też są tutaj mile widziani.

Coś dla koneserów...

To jest chyba dobry moment, aby skupić się na tzw. kulturze wysokiej, której Manchester nie skąpi swoim obywatelom. Do jej przybytków należy, niewątpliwie wyróżniający się, Contact Theatre; nowoczesny zarówno pod względem architektury, jak i granego repertuaru. Poza tym warto też zajrzeć do Palace Theatre. Wśród muzeów wyróżnić należy Muzeum Nauki i Przemysłu, gdzie wystawione są różnorodne techniczne osiągnięcia cywilizacji oraz w sposób bardzo interesujący ukazany jest wpływ industrializacji na społeczeństwo.

Z kolei w Muzeum Historii Ludu przy Bridge Street zaznajomić się można z życiem codziennym, historią i problemami angielskiego proletariatu. W Muzeum Urbis niespokojny duch tego miasta uchwycony został w postaci interaktywnej historii życia człowieka. Warto też wybrać się do Manchester Art Gallery przy Mosley Street, gdzie wiszą płótna silnej reprezentacji angielskiej szkoły; wśród nich dzieła Thomasa Gainsborougha i najważniejsze prace Bractwa Prerafaelitów. Uważny widz nie przeoczy też obrazu mistrza Williama Tunera, jedynego, który znajduje się w MAG. Na koniec tej intelektualnej podróży pozostaje wisienka w torcie, czyli obserwatorium radioastronomiczne Jodrell Bank, należące do Uniwersytetu Manchester. Od 1957 działa tam ruchomy radioteleskop o średnicy 76 metrów i masie 3200 ton.

… i dla kibiców

A teraz przenieśmy się na Old Trafford. Stadion Manchesteru United to bardzo ważne miejsce na mapie miasta. Zespół piłkarski otaczany jest kultem i odgrywa olbrzymią rolę w życiu jego fanów. Jego historia to ponad 120 lat tradycji; mieszkańcy miasta razem z zespołem przeżywali zwycięstwa i porażki, zawsze jednak pozostawali mu wierni. Klub utworzyli pracownicy linii kolejowych na Newton Health. Nie zdawali sobie sprawy, jak wielką rolę ich inicjatywa odegra w historii piłki nożnej.

Nie można też zapomnieć o drugim klubie, który ma swoją murawę w Manchesterze. Chodzi mianowicie o Manchester City. Jego fani, wedle popularnego stereotypu, pochodzą z południowych i wschodnich części miasta, podczas gdy fani United – z północnych i zachodnich. Ponadto fani United wywodzą się ze sfer wyższych, a kibice City – z proletariatu. Wśród tych ostatnich warto wspomnieć o braciach Gallagher z zespołu Oasis. Atmosfera na meczach obydwu klubów jest niespotykana. Angielscy kibice są bardzo wymagający, jednak niezmiennie kochają swoje drużyny. Czasami nawet za bardzo. To widać, gdy spotykają się z przeciwnikami na ulicy. Walka pomiędzy nimi jest równie zacięta, jak walka piłkarzy na boisku.

Małe wielkie Chiny

Ostatni dzień mojego pobytu postanowiłem poświęcić chińskiej kulturze, aby później bez wyrzutów sumienia oddać się całonocnej zabawie w klubach i dyskotekach. Chinatown ciągnie się od Placu Świętego Piotra przez sześć kolejnych przecznic. Jest tu Chiński Łuk Triumfalny, sporo sklepów wyposażonych w tradycyjne wyroby Państwa Środka, ale przede wszystkim zasmakować można niesamowitej kuchni, którą Chińczycy podbili podniebienia zarówno mieszkających tu Brytyjczyków, jak i innych, przyjezdnych narodowości. Jest tu pełna reprezentacja dań pochodzących z Chin, jednak uświadczyć też można typowych potraw z Tajwanu, Singapuru czy Tajlandii.

To zróżnicowanie sprawia, że w chińskiej dzielnicy Manchesteru zawsze jest tłoczno, a po spożyciu obfitych kolacji nocne życie zaczyna przenosić się do klubów i dyskotek zlokalizowanych głównie w ścisłym centrum. Fani jazzu powinni odwiedzić PJ Bells przy Oldham Street, natomiast reggae posłuchać można w Band On The Wall na Swan Street. Pomijając zwyczajne dyskoteki, możemy też potańczyć w klubach, które oferują naukę przeróżnych tańców towarzyskich. Te miejsca również są zawsze pełne.

Manchester opuszczam zmęczony, ale zadowolony, że dane mi było spędzić w nim trochę więcej czasu. Jest to bowiem miasto, które trzeba poczuć, a do tego potrzebny jest co najmniej tydzień. Specyfika Manchesteru urzeka równie mocno jak jego mieszkańcy. Można powiedzieć, że nawet codziennie padający deszcz dodaje mu niepowtarzalnego uroku.

Komu w drogę, temu poradnik!

• Dojazd

  Bezpośrednie połączenia lotnicze nie umywają się do jazdy samochodem, bo liznąć można troszkę Niemiec, Belgii i Francji, a przy okazji trzeba skorzystać z Eurotunnelu łączącego Calais i Folkestone.

• Noclegi

  Manchester to ogromne miasto, w którym bez problemu można znaleźć bazę noclegową; hotele i hostele znajdziemy prawie na każdym rogu. Przy dłuższym pobycie warto zastanowić się nad wynajęciem pokoju w akademiku lub prywatnie.

• Dobre rady

  Należy unikać zapuszczania się samotnie do nieznanych dzielnic; niestety istnieją tu rejony, w których można nabawić się problemów tylko dlatego, że pochodzi się z innego kraju.