Capri

Historycznie, arystokratycznie

Capri to wyspa, na której w piórka obrastał rzymski cesarz Tyberiusz, piórka być może licznych tutaj ptaków. Przeniósł on nawet do Capri stolicę. Do dziś można zwiedzać pozostałości niektórych z 12 willi, które tu wybudował. Jedna z nich to Villa Jovis na szczycie Monte Tiberio, inna to Villa Damecuta znajdująca się w Anacapri. W tej drugiej mieszkał też Oktawian August. Certosa di San Giacomo to znajdujący się na granicy miasta Capri monastyr Kartuzów założony w XIV wieku. Obecnie znajduje się tu klasztor, liceum i muzeum. Dojść do niego można krętą, kamienną ścieżką Via Krupp (jej nazwa pochodzi od niemieckiego pomysłodawcy), która znacznie ułatwia wspinanie się po wyspie. Inne zabudowanie z historią to Villa Lysis, znana również jako Villa Fersen. Jest to ogromna biała rezydencja otoczona cyprysowym ogrodem francuskiego hrabiego, wybudowana na początku XX wieku w pobliżu Villy Jovis. Wielu znanych i zamożnych ludzi ma na Capri swoje wille.

Skała wynurzająca się z wody

Z pobytu na Capri z każdego mojego zdjęcia przebija bujna roślinność, wapienne skały wyspy i turkusowe morze. Capri wygląda jak skała wynurzająca się z wody. Dlatego od plaży do centrum miasta o tej samej nazwie trzeba przebyć „parę” metrów pod górę. Na górze mam zatem zdjęcia z Ogrodów Augusta z widokiem na Faraglioni, trzy siostrzane formacje skalne wyrastające z Morza Tyrreńskiego o wysokości (100 metrów). Nie wiadomo, dlaczego jaszczurka błękitna upodobała sobie jedną ze skał, zwaną Faraglione di Fuori, ale jedno wiem na pewno – nie występuje ona nigdzie indziej na świecie!

 

Faraglioni, czyli nieprzeciętne skały

fot. sxc.hu

Natomiast w Faraglione di Mezzo siły natury wyrzeźbiły łuk, przez który lubią przepływać niewielkich rozmiarów łódki. Arco Naturale to już dużo większy łuk skalny, znajdujący się na południu wyspy. Przez mniejsze łuki można zaś przepływać o własnych siłach, co czyniłam jednocześnie z wielką radością i strachem na plaży Marina Piccola. Łuki i inne formy skalne okrążałam, uciekając od kolegi, który uwielbiał mnie podtapiać. Marina jest tak piękna, że nie sposób ją opisać, na porozrzucanych blokach skalnych wygrzewaliśmy nasze ciała. To miejsce to jakaś cudowna symbioza przyrody i człowieka, bo kolorowe parasolki i gwarzące opalone ciała tylko nadają mu sznytu. Plaże są tutaj kamieniste, ale dla mnie to atut, bo piasek lubi wchodzić tam, gdzie nie powinien.

Pamiętam, jak w przypływie głodu na bosaka pobiegliśmy po rozgrzanej asfaltowej ulicy do pizzerii. Po powrocie, z niemal poparzonymi stopami, zastałam mój aparat i ubrania zażywające kąpieli w słonej morskiej wodzie. Tego dnia rejs powrotny na ląd nie należał do najprzyjemniejszych. Zbliżał się wieczór, więc wszyscy mi zazdrościli, że siedząc w mokrych ubraniach, czując na sobie oddech wiatru, chłodzę się po upalnej wizycie. Ja podchodziłam do tego inaczej. Cała kleiłam się od soli, a tego uczucia nie znoszę (dlatego prysznice na plażach to moim zdaniem bardzo doby pomysł).

Capri koniecznie trzeba opłynąć dookoła. Największą atrakcją jest Lazurowa Grota, odkryta na nowo w XIX wieku. Wpływa się do niej na łódce, która pomieści dwie, może trzy osoby. Wejście do groty stworzone przez naturę jest tak niewielkie, że trzeba się schylić, aby się w niej znaleźć. Widok w środku jest oszałamiający, głównie za sprawą koloru wody, intensywnie błękitnej. A wszystko, co wynurza się z niej, za sprawą gry światła, przybiera kolor srebra. To tutaj mityczne syreny zwabiały swoje ofiary.

Cały ten zgiełk

Popularna Piazzetta w mieście Capri to plac Umberto I z charakterystyczna wieżą zegarową. To właśnie tutaj toczy się życie całej wyspy. Dawniej znajdował się w tym miejscu targ, a nawet – jak się przypuszcza – jedna z willi Augusta. Rozciąga się stąd widok na najwyższy szczyt wyspy – Monte Solaro, na który można wjechać wyciągiem krzesełkowym w miasteczku Anacapri. Obok Piazzetty przebiega też kolejka linowa, która odjeżdża co 15 minut, zabierając turystów w podróż przez tyrreńskie gaje i ogrody. Kolorowe budynki i markizy korespondują z bujną roślinnością. Cały ten zgiełk można podziwiać, siedząc w jednej z restauracji, popijając drogiego drinka.

Komu w drogę, temu poradnik!

• W okresie wakacyjnym jest tu bardzo tłoczno. Capri ma też opinię snobistycznego, drogiego miejsca. Klimat jest łagodny: jesienią i zimą średnie temperatury powyżej 13 stopni Celsjusza, wiosną – 17, latem około 23.

• Na Capri można dostać się przede wszystkim statkiem z Neapolu i Sorrento, ale także z mniejszych miejscowości takich jak Positano czy Amalfi. Podróż zajmuje mniej więcej godzinę. Lecąc z Warszawy do Neapolu, trzeba się liczyć z przesiadką, przewoźnik włoski sprzedaje bilety nawet od 500 złotych.

• Na szczęście Włochy są w UE, więc nie ma żadnego problemu, żeby tu przyjechać, wystarczy jedynie dowód.

• Warto zobaczyć również:

  Przylądek Punta Carena na południowym zachodzie Capri, ze słynną 150-letnią latarnią morską, jedną z największych we Włoszech. W odległości pół kilometra od lądu morze jest głębokie na 600 metrów. Punta Carena to bardzo modne miejsce, gdzie do morskiej wody schodzi się tu po schodach. Kolejką z miasta Capri można dojechać do największej plaży na wyspie w Marina Grande, pełnej urokliwych, kolorowych domków (poza tym jest to port, w którym cumują statki przypływające tutaj).

  Anacapri to drugie większe miasto wyspy. Turyści zaglądają tutaj do charakterystycznego czerwonego Casa Rosa, domu amerykańskiego pułkownika, który przybył do Włoch po wojnie secesyjnej. W środku znajdziemy wystawy obrazów przedstawiających dawne życie na Capri. W mieście znajduje się też barokowy kościół, którego podłoga ułożona z mozaiki przedstawia życie Ewy i Adama w raju. Warto też tu zobaczyć ruiny zamku Barbarossa. Na krańcach miasta znajduje się Villa San Michele, dawniej należącą do szwedzkiego lekarza i pisarza Axela Munthea, z której tarasów widok na morze zapiera dech w piersiach, możemy więc pozazdrościć tylko pomnikowi sfinksa, który takie obrazy ma na co dzień. Obecnie znajduje się tu muzeum z pamiątkami po antycznych czasach, a ogrody do niego przynależące są jedyne w swoim rodzaju.

  Poza Lazurową Grotą na Capri znajduje się także Biała Grota, w której pobliżu woda przybiera biały kolor, gdyż mieszają się tu wody słodkie ze słonymi. W ogóle jest tu wiele innych grot z formami takimi jak stalaktyty czy stalagmity.