Timor Wschodni z małżeńskiej perspektywy. Wywiad z Krzysztofem i Salomeą Mielnik - Kośmiderskimi

 

Timor Wschodni oczami polskiego małżeństwa

fot. Salomea Mielnik-Kośmiderska

M.P.: Jak żywa jest pamięć o indonezyjskiej okupacji tych terenów? Czy wśród lokalnych rozmów jest to popularny temat?

K/S: Jest to niewątpliwie jeden z tematów tabu. Timorczykom trudno mówić o tych czasach gdyż nadal są to otwarte rany. Nawet jeżeli obdarzą kogoś zaufaniem to i tak potrzeba im dużo czasu by opowiedzieć swoją historię. A trzeba dodać, że każda ze spotkanych nam osób w sposób bezpośredni lub pośredni, np. poprzez cierpienie kogoś z rodziny, doświadczyła okrucieństw okupacji.

M.P.: Z jakimi problemami boryka się dziś ludność timorska, jak się odnajdują w nowej przecież sytuacji, kiedy są niepodległym państwem?

K/S: Wysoka inflacja, brak miejsc pracy, korupcja, przestępczość, słabo wykształcona kultura rolna, problem z tysiącami gangów, do których przynależą młodzi ludzie. Do tego niezagojone rany w sercach po latach okupacji... Nie bez powodu przez tyle lat stacjonują tam żołnierze ONZ. Timor Wschodni wciąż przypomina małe dziecko, które musi być umiejętnie prowadzone przez dorosłych, by pewnego dnia stanąć w pełni samodzielnie na własnych nogach. Ale jest również w tamtejszych ludziach mnóstwo pozytywnej energii życiowej, prostej wiary w to, że będzie lepiej i chęci do nauki. I to stanowi najważniejszą wartość i siłę Timoru. I jednocześnie nadzieję na dobrą przyszłość kraju.

M.P.: Co najbardziej was urzekło w Timorze?

K/S: Wymieniać można by dużo i długo, ale tak najbardziej otwartość Timorczyków. Ich pogodne usposobienie, życzliwość i uśmiech, którym obdarowują innych każdego dnia. Mają w sobie coś w rodzaju dziecięcej ciekawości świata i bezpośredniości w relacji z innymi. Nie nakładają masek, nie boją się pytać i z niezwykłą łatwością okazują swoje pozytywne emocje.

M.P.: Czego najbardziej dziś potrzebuje ten kraj?

K/S: Przede wszystkim uczciwej współpracy z innymi narodami. Światowe potęgi – Chiny, USA i Australia są obecne na Timorze w bardzo wyraźny sposób. Każdy z tych krajów wyciągając do Timorczyków ręce oczekuje jednak czegoś w zamian. I tak Chińczycy w zamian za zlikwidowanie problemów energetycznych chcą składować na Timorze swoje odpady. Może to przyczynić się do nieodwracalnego wyniszczenia wyjątkowej przyrody tego miejsca. Amerykanie dostarczając pomoc humanitarną liczą na intratne kontrakty dla swoich korporacji. Australijczycy, grając rolę swoistego mecenasa Timoru na arenie międzynarodowej spierają się jednocześnie o dostęp do ropy, która znajduje się na wspólnych wodach terytorialnych obu krajów...

 

Timor Wschodni oczami polskiego małżeństwa

fot. Salomea Mielnik-Kośmiderska

A dodać należy, że chodzi tu o potężne pokłady, które mogłyby uczynić Timor Wschodni jednym z najbogatszych państw Azji południowo-wschodniej. Prowadzanie wyważonej polityki w takich warunkach musi być wyjątkowo ciężkim zadaniem, wobec czego tym, czego Timor potrzebuje dziś najbardziej, są mądrze rządzący ludzie. Dobrze wyedukowani patrioci, których serca biją dla tego przepięknego miejsca na Ziemi. [/i]

M.P.: Najtrudniejszy moment w waszej misji?

K/S: To czas kiedy każde z nas zachorowało na dengi. Choroba ta bardzo osłabia organizm i dla osób z naszego kręgu kulturowego jest bardzo trudna do przejścia. Ponadto skutki tej choroby w postaci ogólnego zmęczenia odczuwa się jeszcze przez kilka miesięcy po wyleczeniu.

M.P.: Co dało wam najwięcej radości?

K/S: Spotykani ludzie i to, że mogliśmy coś dać od siebie tym wszystkim z którymi pracowaliśmy. Najbardziej niesamowite było jednak uświadamianie sobie, jak dużo przemieniało się w nas w trakcie pobytu na misjach. Może zabrzmi to sztampowo, ale prawdą jest, że jeśli człowiek daje siebie innym, życie oddaje mu to dobro z nawiązką. Zdecydowanie ten czas ubogacił nas o nowe wartości i cenne przemyślenia. Niezwykle ważnym jest, by człowiek w swoim życiu pracował nad sobą, stawał się lepszym. Dostrzeganie zmian idących w tym kierunku niewątpliwie daje dużo radości i satysfakcji.

M.P.: Jacy są ludzie zamieszkujący Timor Wschodni. Poznaliście ich zapewne całe mnóstwo. Czy z waszych doświadczeń wyłania się jednoznaczny obraz tej społeczności?

K/S: Timorczycy są, jak już pisaliśmy, bardzo otwarci, pogodni. Ciekawi świata i pełni entuzjazmu, by pracować nad sobą i zmieniać swoje życie. Dużo się uśmiechają i śmieją. Jednak są i tacy, którzy tym radosnym usposobieniem maskują poczucie beznadziei w dużej mierze wywołane przeżyciami z czasów okupacji, ale i brakiem perspektyw na rozwój, dobre wykształcenie, pracę.

M.P.: Mówi się, że Timor Wschodni nie jest bezpiecznym miejscem. Jaka jest prawda?

K/S: Pomimo że wschodnia część wyspy zajmuje powierzchniowo mniej więcej tyle, ile jedno polskie województwo, te kilometry mierzy się tu zupełnie inaczej. Wobec powyższego można przybyć do miasteczka, czy wioski, w której wszyscy są przyjaźnie usposobieni, a po paru kilometrach trafić w miejsce, w którym lepiej nie pokazywać się samemu. Poruszając się po wyspie na pewno warto mieć przy sobie dobrego przewodnika, który zaznajomi nas ze specyfiką poszczególnych miejsc i panujących w nich praw. Tak, jak wszędzie w obcym nam kulturowo miejscu, tak i tutaj należy zachować ostrożność.

M.P.: Powiedzcie odrobinę o florze i faunie Timoru Wschodniego

S/K: Timor to wciąż jeszcze miejsce jak z bajki. Przepiękne piaszczyste plaże, wysokie klify, rafa koralowa i krystalicznie czysta woda. Nieskażone oficjalnymi szlakami górskie trakty i przepiękna, soczyście zielona dżungla. Jeśli chodzi o zwierzęta, niekwestionowanym królem jest tu krokodyl. Wyspa wedle legend sama jest zaklętym w kamień krokodylem, więc zwierzę to czczone jest tutaj w sposób wyjątkowy.

M.P.: Gdybyście spotkali kogoś, kto myśli o wyjeździe do Timoru Wschodniego i zostali poproszeni o radę, co byście odpowiedzieli?

S/K: Zdecydowanie byśmy polecili taki wyjazd. Szczególnie tym, którzy w dalekich podróżach szukają przede wszystkim kontaktu z drugim człowiekiem i możliwości kontemplacji tego, jak piękny jest świat. Bo “infrastruktura turystyczna” to tutaj termin jeszcze dość abstrakcyjny i tym, którzy szukają wygód i komfortu, na pewno Timoru nie polecimy. To prawdziwie magiczne miejsce. Tętni swym wyjątkowym pulsem i jeśli będzie się otwartym na jego wyczucie, z pewnością pozostanie w sercu i pamięci odwiedzającego na zawsze.


Adres blogu: http://ourtimor.wordpress.com/