Gap year w USA

Najtrudniejszy pierwszy krok...

 

Praca w roli au pair to też nowe znajomości, które niejednokrotnie mogą przetrwać próbę czasu i odległości

fot. Jamie Harris

Au pair polega na pracy jako opiekunka do dzieci w amerykańskiej – w moim przypadku – rodzinie. Wyjeżdżasz na rok i w tym czasie mieszkasz z nimi, pracujesz, a także studiujesz. Od rodziny dostajesz kieszonkowe, masz zapewnione wyżywienie, dwa tygodnie urlopu, opłacony bilet do USA. Taki wyjazd na pewno nie jest łatwą decyzją – rozłąka z bliskimi, przerwa w studiach, wyprawa w nieznane... Jednak ani przez chwilę nie żałowałam tego, że tu jestem, choć chwilami było ciężko.

Praca jako au pair daje ogromne możliwości. Przede wszystkim możliwości nauki języka. Żyjesz z amerykańską rodziną, która zwykle nie posługuje się twoim językiem, poznajesz au pair z całego świata, jesteś więc zmuszona do używania angielskiego przez cały czas. Program au pair to także sposobność do częstego podróżowania. Przez 8 miesięcy zwiedziłam Miami, Nowy Jork, Chicago, a także spełniłam swoje marzenie o road trip po Kalifornii. A jeszcze kilka miesięcy i podróży przede mną!

Decyzję o wyjeździe podjęłam zaraz po pierwszym spotkaniu z przedstawicielką Cultural Care Au Pair. Ale to był dopiero początek... Jako że wcześniej nie miałam zbyt wielkiego doświadczenia z dziećmi (wymagane jest co najmniej 200 h) musiałam jakoś je zdobyć. Na szczęście możliwości pracy jako wolontariusz jest wiele, więc nie miałam z tym większych problemów. Jedyne, co cię ogranicza to czas, a raczej jak wiele możesz go poświęcić.

Doświadczenie zdobyte. Co dalej?

Kolejnym etapem jest wypełnienie aplikacji online, napisanie kilku rzeczy o sobie, swoich zainteresowaniach, doświadczeniu i jesteś gotowa do „wywiadów” z host families. To był chyba najbardziej stresujący etap. Rodziny mogą przeglądać twój profil i jeśli są zainteresowane umawiają się na rozmowę. Mój angielski pozostawiał wiele do życzenia, jednak rodzina okazała się bardzo wyrozumiała. Na tyle wyrozumiała, że zdecydowali, iż chcą mnie przyjąć jako au pair. Ogromna radość, ale jednocześnie chwila zawahania – co teraz? Teraz trzeba tylko przekonać rodzinę i znajomych, że nie, nie jesteś szalona i – tak, jesteś świadoma, że to cały rok, ale naprawdę chcesz wyjechać i pracować. Jeśli narzekania bliskich – „O rany, nie zobaczymy Cię przez cały rok!” – masz już za sobą, pora na papierkową robotę.

Jedną nogą w USA

Jako au pair wyjeżdżasz na wizie J-1, która jest wizą nieimigracyjną, przeznaczoną dla osób biorących udział w przeróżnych programach wymian międzynarodowych. Uprawnia cię ona do pracy i studiowania (w zależności od programu, w jakim uczestniczysz) przez 12 miesięcy, a także do podróżowania w 13 miesiącu pobytu w USA. Telefon do ambasady, umówienie się na spotkanie, stawienie się w wyznaczonym dniu, o wyznaczonej porze, krótka rozmowa z konsulem i 2 tygodnie później paszport z wizą wraca do ciebie.

Jeszcze tylko kilka różnych zaświadczeń (lekarskie, poświadczenie o niekaralności), zdobycie międzynarodowego prawa jazdy i możesz spokojnie zacząć się pakować. Kilka tygodni przed wyjazdem otrzymujesz bilety lotnicze – do Nowego Jorku, gdzie odbywasz kilkudniowe szkolenie, oraz do miasta, w którym wkrótce zamieszkasz. Tak naprawdę dopiero teraz uświadamiasz sobie, że to się dzieje naprawdę.

Mieszanka emocji

Ostatnie tygodnie przed wyjazdem były istnym szaleństwem! Pakowanie walizek, pożegnania z rodziną, przyjaciółmi, smutek, że ich zostawiam, ale jednocześnie ogromna radość i lekki strach przed nieznanym. Moja pierwsza podróż samolotem (!) i niezapomniane lądowanie w Nowym Jorku nocą... A to dopiero początek. Ahoj, przygodo! :-)