Kiedy docierasz na miejsce, podróż dopiero się zaczyna...

 

Niebo nad Melbourne

fot. Dana

Katarzyna Chojecka: Dana, skąd decyzja o wyjeździe do Australii?

Dana: To było tak, że po maturze zrobiłam sobie „gap year”. W ogóle u mnie w domu jest taka tradycja, jest nas pięcioro rodzeństwa i każde z nas mogło wybrać miejsce, do którego chce pojechać po skończeniu szkoły. Rodzice nam pomagali z kupnem biletu i odświeżali swoje kontakty, żebyśmy mieli, gdzie się podziać, gdybyśmy mieli jakieś problemy na miejscu.

Generalnie jednak sami musieliśmy znaleźć mieszkanie i pracę. To taki sposób, żebyśmy się trochę usamodzielnili, zobaczyli jak to jest mieszkać samemu i być odpowiedzialnym za siebie. Rodzaj świadomego „rzucenia na głęboką wodę”. Ja początkowo miałam jechać do Kanady, ale wylądowałam w Australii.

A dlaczego plany się zmieniły?

 

Jedna z plaż Sydney

fot. Dana

Moja mama obserwowała mnie przez jakiś czas, pytała jak przygotowania do podróży. Wiza wyjazdu do Kanady na gap year nie do końca mnie pociągała, ponieważ miałam jechać do polskiej rodziny, mieszkać z nimi, rozmawiać po polsku... Wówczas też było dość trudno znależc pracę. Tak naprawdę może nawet nie miałabym szans, żeby się usamodzielnić.

Nie chciałam jednak zmieniać planów ze względu na moją mamę, która włożyła dużo pracy w organizację tego wyjazdu. Na sześć miesięcy przed wyjazdem mama zauważyła, że coś jest nie tak i powiedziała, że Kanada to chyba nie do końca miejsce dla mnie, bo widzi, że nie ciągnie mnie tam zbytnio. Jako że miała znajomego w Sydney, zapytała, czy nie pojechałabym do Australii.

I to był strzał w dziesiątkę. Jak usłyszałam „Australia”, od razu poczułam, że tam chcę wyjechać.

Do jakiego miasta?

W końcu wylądowałam w Melbourne, u rodziny przyjaciółki mojej babci, a po 2 tygodniach udało mi się wynająć pokój.

I co tam robiłaś? Studiowałaś?

Nie, podróżowałam, pracowałam, zrobiłam kurs fotograficzny. Po powrocie chciałam zdawać do łódzkiej „filmówki”, niestety finalnie się tam nie dostałam, ale dzięki temu plany znów się zmieniły, wrócę do tego później. Kiedy wyjeżdżałam do Austaralii w 2007 roku, Polacy nie mogli otrzymać wizy „work and holiday”, która umożliwia pracę w trakcie wyjazdu. W związku z tym miałam wizę turystyczną na rok. Teraz wiem, że można już pracować w Australii bez konieczności starania się o jakieś dodatkowe dokumenty.

A jak sobie radziłaś finansowo? Trudno ci się było utrzymać?

Trochę pomagali mi rodzice, całe szczęście wynajmuję też mieszkanie w Warszawie, które często stanowi dla mnie finansowy ratunek, kiedy podróżuję. Zazwyczaj jest tak, że pieniądze z czynszu wydaję „na życie” i dzięki temu część tego, co zarabiałam mogłam odłożyć. Pomagałam znajomym w piekarni-kawiarni i z tego też miałam mały zarobek.