Turystyka rowerowa na wesoło

Poza miejscowościami turystycznymi Tunezja jest miejscami dość zaniedbana, zdarzało się nam przejeżdżać przez ogromne nielegalne wysypiska śmieci. Różnie również wyglądają drogi, dlatego odradzam wybranie najcieńszych opon, warto też uzbroić się w kilka dodatkowych dętek i koniecznie – w zestaw do łatania.

Wybierając na rowerowe szaleństwo do Tunezji, lepiej ominąć najgorętszy okres. My byliśmy tam po koniec września, obok naprawdę upalnych dni, zdarzały się też całkiem chłodne. Dlatego trzeba zabrać ubrania także na zimniejsze dni i noce.

Grecja – Peloponez

Tutaj również przyda się cały zestaw do łatania opon i dużo zapasowych dętek, bo w każdym kraju co innego staje się zmorą rowerzystów i „przebijaczem” opon. W Tunezji były to liczne odłamki plastiku i szkło na poboczu, na Sycylii – kolce opuncji, a w Grecji? No cóż, przejechane jeże. Być może akurat trafiliśmy na taki feralny rok, faktem jest, że co rusz najeżdżaliśmy na nieżywe zwierzątka. Greckie drogi, asfaltowe, są zazwyczaj dobrze przygotowane, ale warto nastawić się na różne powierzchnie, także mniej przyjazne oponom.

Grecy bardzo entuzjastycznie podchodzą do rowerzystów-obcokrajowców, często kibicują im podczas podjeżdżania pod wysoką górę. Grecja jest krajem o licznych wzniesieniach, co należy uwzględnić w treningach przed wyprawą. Różnie też wygląda oświetlenie tras, dlatego radzę unikać zapuszczania się w nieznane tereny nocą. Obowiązkowo zakładamy kask, a na rowerze i sakwach umieszczamy światełka i odblaski. Najlepiej jest włożyć kamizelkę odblaskową, na niektórych trasach, jadąc po zmroku, możemy być bez niej praktycznie niewidoczni.

Grecja jest jednym z moich ulubionych krajów na wyprawy rowerowe, a to za sprawą licznych tras biegnących tuż nad morzem, wzniesień, niesamowitych widoków oraz przyjemności wynikającej z łączenia zwiedzania starożytnych zabytków oraz jazdy na rowerze.

Trasa Polska – Litwa – Łotwa – Estonia

Z Augustowa przez Litwę i Łotwę do Estonii wiedzie wprost wymarzona droga: dobra jakość nawierzchni, bezpieczne pobocza i przyjaźnie nastawieni ludzie spotykani w trakcie jazdy.

Planując trasę, warto uwzględnić przerwy na zwiedzanie większych, zabytkowych miast w poszczególnych krajach. Obowiązkowo trzeba nie tylko przejechać przez Kowno, Rygę, Parnu, Tallin, ale też zostać w nich na dłużej. Nie ma problemu ze znalezieniem noclegu, na obrzeżach łatwo o pola kempingowe i kwatery w gospodarstwach agroturystycznych, zaś w centrum znajdziemy tanie hostele (rowery można wnieść do środka).

Trasę z Augustowa do Tallina można pokonać nawet w tydzień, z ryskiej stolicy przedostaniemy się promem do Finlandii, następnym wrócimy do Gdańska. Obierając ten kierunek mamy do pokonania 750 kilometrów drogi, która wiedzie przez piękne zalesione tereny, a na Łotwie – nawet wzdłuż morza.

Po drodze spotkamy zapewne innych turystów rowerowych, których w razie potrzeby możemy poprosić o pomoc. W większych miastach nie będziemy mieć jednak problemu ze znalezieniem sklepu rowerowego. W tych krajach ludzie są przyjaźnie nastawieni, lecz nieco mniej entuzjastyczni niż np. we Włoszech. Im dalej na północ, tym rzadziej używane są klaksony i tym mniej osób będzie nas pozdrawiać. Zawsze jednak możemy liczyć na pomoc i dobrą radę, czasem również na propozycję noclegu.

Niezależnie od kraju i rowerowych obyczajów panujących w nim, turysta, który zamiast autokaru wybiera rower, wzbudza u miejscowych pozytywne uczucia. Możemy więc liczyć na ciepłe przyjęcie i pomoc. A więc w drogę!