Surinam

Choć jest byłą kolonią holenderską, nie zamieszkują jej Holendrzy, lecz w większości Hindusi, Pakistańczycy i Kreole, którzy na co dzień posługują się językiem charakterystycznym dla czasów Rembrandta lub tajemniczo brzmiącym sranan tongo, zwanym pieszczotliwie taki-taki.

Najcenniejsze przyrodniczo obszary tego niewielkiego kraju chronią parki narodowe: Eilerts de Haan, Tafelberg, Coppename Monding, Brownsberg, Wia-Wia oraz Galibi – znany na całym świecie jako miejsce lęgowe żółwi morskich. Rezerwaty chroniące jedne z najbardziej dziewiczych rejonów na ziemi stanowią raj dla miłośników ptasich koncertów i odgłosów tropikalnej dżungli. Sieć drogowa jest słabo rozwinięta, jednak alternatywą są samoloty, które umożliwiają dotarcie niemalże w każde miejsce (na terenie kraju znajduje się ponad 30 lądowisk) oraz łodzie, które zapewnią dodatkowe, przyrodnicze atrakcje w postaci malowniczych wodospadów. Najsłynniejszy z nich to Blanche Marievallen na rzece Nickerie oraz Irenevallen w pobliżu Brownsberg.

Największym miastem Surinamu, do 1975 roku nazywanego Gujaną Holenderską, jest jego stolica – leżące nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego Paramaribo, które pod względem architektonicznym do złudzenia przypomina miasta holenderskie. Poza kolonialnymi budowlami można w nim zobaczyć meczet (jeden z największych na Karaibach), synagogę, imponującą drewnianą katedrę Św. Piotra i Pawła oraz liczne świątynie hinduskie i buddyjskie, świadczące o ogromnej tolerancyjności religijnej i kulturowej Surinamu, który ideę nienawiści umiał przekuć w ideę poszanowania.

Okazją do przyjrzenia się życiu tutejszych mieszkańców są wycieczki w głąb interioru (organizowane ze stolicy). W miejscach takich jak Santigron nad rzeką Saramacca można podpatrzeć tańce, rzemiosło i sztukę kulinarną ludzi żyjących z dala od wygód współczesnej cywilizacji. Możliwości trekkingowe dają wzniesienia Wyżyny Gujańskiej, zwłaszcza Góry Wilhelminy z najwyższym szczytem kraju, liczącym 1280 m n.p.m. Juliana Top.

Śniadanie w Amsterdamie, obiad w dżungli, kolacja w Indiach. Rano Europa, po południu Azja, wieczorem Karaiby a wszystko właściwie w jednym miejscu, bez konieczności przekraczania granic. Takie menu serwuje tylko Surinam, który choć niewielki powierzchnią na pewno jest wielki duchem – nie latynoskim i nie azjatyckim, ale wielonarodowym i wyjątkowo tolerancyjnym.