Szczypta pikanterii – kuchnia meksykańska

Chili

Kto zamiast narażać się na bycie pożartym przez aligatora, wolałby sam skosztować jego mięsa, niech lepiej zawróci do puebla i przy dźwiękach mandoliny w spokoju odkrywa smaki meksykańskiej kuchni. Na początek oczywiście próbujemy wszelkich tacos, tortilli i quesadilli, bo nazwy te brzmią znajomo i prawie każdy lubi zawijane w cieniutkie placki mięso z warzywami. Czasem jednak nawet na tym etapie czeka nas niespodzianka w postaci placka kukurydzianego, który w smaku jest zupełnie inny od pszennego.

Później następują już tylko same niespodzianki, oprócz rzecz jasna wszechobecnego chili, którego Meksykanie dodają do wszystkich dań. I tak na przykład podawany do wielu potraw sos mole poblano skomponowany z kakao i chili tworzy mieszankę gorzko-pikantną i serwowany jest np. z pieczonymi w liściach kukurydzy tamale, które przypominają nieco pierogi, a wyrabia się je także z mąki kukurydzianej. Podobno te dziwne pierożki przygotowywali już Majowie, z tą różnicą, że nadziewali je mięsem gołębi, przepiórek i jelenich serc.

Aztekowie z kolei rozpoczęli tradycję przyrządzania paprykowo-czekoladowej masy, której dodawali do różnych potraw. Słynne papryczki chili służyły im też podobno do konserwacji mięsa ryb i owoców morza. Z azteckiej tradycji wywodzą się również różnorodne dziwaczne potrawy z takie jak gulasz z żab albo prażone robaki. Indianie wykorzystywali bowiem w swojej diecie wszelkie dostępne źródła białka. Wiele potraw tej kuchni przetrwało do dziś.

Salsa

Kto jeszcze nie umie tańczyć salsy, w Meksyku z pewnością opanuje jej kroki, bo Meksykanie, szczególnie najedzeni i zadowoleni spontanicznie ruszają w pląsy w każdym przydrożnym barze, na plaży, czy przy ulicy. Salsa to jednak nie tylko nazwa popularnego tańca, ale też przygotowanego z chili i pomidorów sosu, który serwuje się tutaj z kurczakiem, fasolą lub tortillą. Jeśli dla kogoś to za mało egzotyczne danie, zawsze może spróbować mięsa z jelenia, jaj węży, mrówczych jaj czy grillowanych pędraków. Do odważnych świat należy. Podobno. Ja chyba nie jestem jednak niestety aż tak odważna.

Kto jak ja woli pozostać przy tradycyjnych meksykańskich potrawach, powinien koniecznie spróbować mole z migdałami, cynamonem i goździkami, homara z ananasem albo krewetek camarones. Te ostatnie są już jednak nieco inne od znanych nam krewetek, gdyż piecze się je i zjada ze skorupką. Po posiłku koniecznie aromatyczna Cafe de Olla z cynamonem. No chyba że zdecydujecie się wcześniej na posiłek z prażonych świerszczy. Wtedy po obiedzie... albo lepiej przed obiadem koniecznie skosztujcie lokalnej wódki z agawy.

Nie samą tortillą człowiek żyje

W meksykańskiej kulturze bardzo silnie zakorzeniony jest zarówno pogański kult śmierci, jak i religia katolicka. Tworzy to bardzo dziwną mieszankę obrzędów i tradycji łączących te dwa nurty. Jeśli na przykład znajdziecie się w Meksyku akurat pierwszego listopada, będziecie mogli obserwować, jak Meksykanie w dzień zaduszny zanoszą na cmentarze dary dla swoich zmarłych krewnych w postaci różnego rodzaju wyszukanych smakołyków, którymi duchy będą mogły sycić się całą noc. Następnie rano przynosi się do domu resztki tego, co zmarli „spożyli”.

Także w wielu domach są specjalne ołtarzyki, na których Meksykanie składają dary, próbując udobruchać śmierć, by omijała ich szerokim łukiem. Duchowa sfera życia jest zatem dla mieszkańców Meksyku tak samo ważna jak doczesność. Stąd też swój początek bierze bardzo bogata meksykańska sztuka ludowa, której przejawy widać na każdym kroku. Warto na pamiątkę przywieźć do domu np. maskę lub wyroby ceramiczne. Trzeba też koniecznie pamiętać o tym, by się targować. Ostateczna cena wszystkiego jest wówczas zazwyczaj o połowę niższa od wyjściowej.

Warto więc będąc w Meksyku spróbować potraw wywodzących się z kultury Majów i Azteków, odwiedzić starożytne schodkowe piramidy, przyodziać ponczo, posłuchać orkiestry Mariachi, zatańczyć salsę, zobaczyć z bliska lokalne religijne obrządki, rozgrzać się piekącym chili, a na koniec dla ochłody zanurkować w pobliżu jednej z pacyficznych raf. Trudno po tym wszystkim wrócić do codzienności, ale historie przywiezione z Meksyku będziecie zapewne opowiadać jeszcze swoim wnukom.

Komu w drogę, temu poradnik!

• Na granicy

  Nie ma obowiązku wizowego w przypadku pobytu nieprzekraczającego 180 dni. Paszport powinien być ważny co najmniej 6 miesięcy. Jeszcze na pokładzie samolotu wypełniamy tzw. deklarację celną o nie przewożeniu broni, lekarstw i żywności. Po przekroczeniu granicy meksykańskiej należy wypełnić specjalny formularz migracyjny, na podstawie którego otrzymujemy zezwolenie na pobyt do 180 dni. Nie ma z tym żadnego problemu.

• Waluta

  Walutą meksykańską jest peso. 1 peso (MXN) = ok. 0,25 PLN. Najlepiej przywieźć ze sobą amerykańską walutę, którą można wymienić w każdym banku i kantorze. Ceny w Meksyku są zbliżone do polskich. Często można także upolować prawdziwe okazje. Nocleg w motelu to koszt ok. 30 zł od osoby. Także przyzwoity obiad można zjeść za podobną cenę. A już za kilka peso dostaniemy w barze smakowitą i sycącą tortillę.

• Kiedy jechać
  
  Do Meksyku najlepiej wybrać się w okresie od marca do czerwca, kiedy jeszcze nie ma zbyt dużego natłoku europejskich turystów ani sezonu urlopowego miejscowej ludności. Pogoda dopisuje w zasadzie przez cały rok oprócz okresu wrzesień-listopad, kiedy często występują w Meksyku huragany.
  Dobre rady

  Meksyk jest państwem przyjaznym i bezpiecznym. Koniecznie trzeba zobaczyć pozostałości kultury i architektury Azteków i Majów na Jukatanie. Szerokim łukiem należy za to omijać wielkie zatłoczone miasta takie jak Acapulco. Lepiej unikać picia wody z niewiadomych źródeł i stopniowo dawkować sobie miejscowe przysmaki. Tutejsza flora bakteryjna jest mimo wszystko odmienna od naszej. Wyruszając w dzikie rejony dobrze jest zaopatrzyć się w specjalny preparat z jodem, za pomocą którego możemy uzdatnić niewielkie ilości wody do picia a także oczyścić owoce i warzywa kupione np. na bazarze. Warto wybrać się na dziką plażę, nad jedną z zagubionych lagun Pacyfiku, żeby podglądać przyrodę i odpocząć od zgiełku miast.