W pogoni za Khinkali

Nieoczekiwana propozycja wyjazdu na Kaukaz przez Ukrainę i Rosję kultowym Volkswagenem T3 stała się realna. Plan zakładał dojazd do Gruzji w 14 dni i spędzenie kolejnych 7 na miejscu. Udało się! Wraz z 9 osobami przemierzyliśmy około 6 tysięcy km na pokładach dwóch klasycznych aut z lat 80’. Dlaczego akurat ten środek transportu? Volkswageny T3 poza tym, że są autami z duszą i niesamowitym klimatem, spełniają także wiele przydatnych w podróży funkcji. Są zarówno sypialnią, kuchnią, łazienką, salonem oraz magazynem, w którym można schować wszystkie potrzebne lub mniej potrzebne na wyprawie rzeczy (od garnków i talerzy, po wędki, kalosze i rzutnik). W związku z tym, że noclegi mieliśmy zapewnione w busach obniżyło to znacznie koszty. Pełni zapału, żądni przygody wyruszyliśmy z Gdyni 30 czerwca w kierunku granicy ukraińskiej.

Ukraina

Pierwszą miejscowością na trasie było Rivne, w którym spędziliśmy prawie 2 dni. Warte polecenia są miejskie targowiska Rivne, na których można było znaleźć wszystko, czego dusza zapragnie. Żeńska część ekipy udała się w poszukiwaniu jedzenia, natomiast mężczyźni za częściami samochodowymi. Chociaż na pierwszy rzut oka miasto wydawało się dość zniszczone to okazało się, że kryje w sobie kilka uroczych uliczek z ciekawą architekturą. Po gorącym letnim dniu w Rivne wzięliśmy zimną kąpiel w pobliskim jeziorze i wyruszyliśmy do Kijowa. Wieczorem przybyliśmy do stolicy Ukrainy. Przepych dużego miasta był dużym kontrastem w porównaniu z niewielkim centrum Rivne. Na nocleg udaliśmy się poza granice miasta, aby uniknąć opłat za parkowanie. Na mapie znaleźliśmy jezioro i tam też postanowiliśmy się udać w celu znalezienia miejsca na nocleg. O poranku – ciąg dalszy podróży: kierunek Krym! Półwysep Krymski zwiedziliśmy pokonując trasę linią brzegową, aby nacieszyć się jak największą ilością pięknych nadmorskich widoków. Jazda serpentynowatymi drogami nie rozpieszczała, jednak udało się dojechać do wymarzonego miejsca. Najbardziej wysunięty na południe punkt Krymu – plaża, do której trzeba zejść długimi schodami kamiennymi. W wodzie mnóstwo meduz i krewetek, na podłożu skały. Nieopodal plaży jest knajpka, która wieczorem przyciągała ludzi muzyką i światłami. Rozczarowaniem na Krymie okazała się Jałta. Miejscowość przesiąknięta turystami z nadmorskim bulwarem i niczym szczególnym do zaoferowania. Dlatego spędziliśmy tam tylko godzinę. Jednym z bardziej wyczekiwanych miejsc w planie naszej podróży była Mierzeja Arabacka, zwana przez większość Arabatką. Miejsce bardzo mało znane i odwiedzane przez nielicznych podróżników. Jest to piaszczysta mierzeja, której długość wynosi 112 km, a szerokość waha się od 270 m do 7 km. Spodziewając się, że nie będzie tam żadnej cywilizacji - zatrzymaliśmy się w Sevastopolu na zakup zapasów spożywczych oraz wody pitnej. Wiele osób odradzało nam drogę na Arabatkę, ponieważ nie wiadomo było czy będzie możliwy przejazd autami. My jednak podjęliśmy wyzwanie. Naszym oczom ukazała się piaszczysta droga, której brzegi z jednej strony wyznaczało Morze Azowskie, z drugiej natomiast Sziwasz (system płytkowodnych zatok). Kolejne dwa dni spędziliśmy z dala od cywilizacji na plażach utworzonych z muszli wyrzuconych przez morze. Po udanym wypoczynku na Arabatce , dojechaliśmy do miejscowości granicznej Kercz (najdalej wysunięta na wschód część półwyspu krymskiego), gdzie promem przemieściliśmy się do portu Caubcasus w Rosji.

Rosja

Już na granicy napotkaliśmy przeszkody w postaci zalanych dróg, co zmusiło nas do zmiany trasy. Zdecydowaliśmy się na przejazd południem przez Krasnodar i dalej w kierunku miejscowości Vlakikavkaz. Trasę ponad 840 km rosyjskimi autostradami pokonaliśmy w dwa dni. Zależało nam na czasie z uwagi na termin meldunku, który mieliśmy podany na rosyjskich wizach. Zgodnie z zasadą po 3 dobie spędzonej na terenie Rosji powinniśmy się zameldować w miejscu, które wpisano nam w wizach, co w naszym przypadku było Moskwą. Jeśli zastanawiacie się czy możliwy jest przejazd z Ukrainy do Gruzji przez Rosję w dwa dni, odpowiedź brzmi: zdecydowanie tak. Dwie doby spędzone w Federacji Rosyjskiej przekonały nas o słuszności stwierdzenia, że „Rosja to inny stan umysłu”. W ciągu zaledwie kilkudziesięciu godzin udało nam się znaleźć w kilku niebezpiecznych sytuacjach, zatem tym bardziej chcieliśmy jak najszybciej znaleźć się na granicy z Gruzją. Przejechaliśmy przez teren Osetii Północnej i ruszyliśmy w kierunku granicy rosyjsko-gruzińskiej, a dok ładnie w kierunku przejścia granicznego, które nie było zaznaczone na mapie. Przekonaliśmy się, że styk Rosji i Gruzji to była najbardziej niepewna granica w całej podróży. Udało się jednak przejechać, a po stronie kaukaskiej przywitały nas już gruzińskie uśmiechy.

Gruzja

Już od granicy potwierdziły się wszystkie opowieści o gruzińskiej gościnności. Uśmiechnięci strażnicy obejrzeli nasze dokumenty i przywitali nas w swym kraju. Zachwyceni pięknym górskim krajobrazem ruszyliśmy w kierunku miejscowości Kazbegi. Była to pierwsza większa miejscowość na mapie i prowadziła do niej tylko jedna droga. Zatrzymaliśmy się w lesie nieopodal zbocza górskiego, a rano wyruszyliśmy na szlak górski. Już o 6.00 rano, w czasie naszego spaceru , napotkana grupa gruzińskich mężczyzn przywitała nas zmrożoną w strumyku wódką. Dali nam również brzoskwinie na drogę i wskazali kierunek, którym powinniśmy iść dalej. Na szczycie - widoki zapierające dech w piersiach. Niewielki klasztor Cminda Sameba, a w tle najwyższy szczyt Gruzji Kazbek – idealne miejsce na chwilę odpoczynku i śniadanie.

Zwiedzając Gruzję warto wybrać się w podróż trasą Gruzińskiej Drogi Wojennej, aby ujrzeć kilka niezwykłych miejsc. Jednym z nich jest pomnik przyjaźni radziecko-gruzińskiej w formie półkolistego muru z mozaikami, przedstawiającymi postacie z bajek obu narodów. Kolejnym interesującym punktem na mapie jest Twierdza Ananuri. Opuszczone XVI- wieczne mury stoją otworem przed podróżnikami. Zwiedzanie większości tego typu atrakcji w Gruzji jest darmowe. Warto również wspomnieć, że jeśli jesteś w Gruzji, oprócz krów i byków spotkasz na swoje drodze wiele psów, często dzikich, dlatego trzeba podchodzić do nich ze szczególną rozwagą.

Kolejnego dnia podziwialiśmy miejscowość Mccheta - dawną stolicę Gruzji. Miejsce dość „turystyczne", ale z piękną świątynią w centrum miasta, którą warto zobaczyć. Właśnie tam udało się nam spróbować po raz pierwszy tradycyjnego przysmaku Khinkali. Są to charakterystyczne pierożki w kształcie sakiewek, wypełnione mięsem i bulionem. Najważniejsze, to umieć je zjeść w odpowiedni sposób! Do każdego posiłku jest oczywiście podawane gruzińskie wino w glinianych dzbanach, a cały posiłek można zjeść już za 4-5 lari (około 8-9 zł) . Opuściliśmy spokojną Mchetę i udaliśmy się do nowoczesnej stolicy. Tbilisi zachwyca połączeniem architektury zabytkowej oraz współczesnej. Nad Tbilisi dominuje szklany most, widoczny z każdego punktu miasta. Osobiście polecam wspinaczkę do Twierdzy Narikila, znajdującej się nieopodal centrum i powrót kolejką górską (a raczej miejską) w dół. Kolejka kosztuje jedynie 1 lari (ok. 1,70 zł) za osobę, ale widok z niej jest wart o wiele więcej. Wieczorem udaliśmy się do nadal funkcjonujących łaźni siarkowych („Carskie Banie”) zasilanych wodami termalnymi. Owinięci w tradycyjny sposób w białe prześcieradła, zanurzyliśmy się w wodzie o temperaturze około 50°. Kolejny dzień spędziliśmy w Tbilisi na zwiedzaniu muzeów oraz jedzeniu gruzińskich przysmaków, a wieczorem ruszyliśmy na lotnisko. Pożegnałam się z grupą, która jechała dalej w kierunku Azerbejdżanu, a następnie Turcji.

W ciągu 21 dni udało mi się przejechać i zwiedzić Polskę, Ukrainę, Rosję i Gruzję. Koszt tej długiej i odległej podróży był bardzo niski, dzięki busowi, który spełniał się w wielu sytuacjach. Przed wyjazdem każdy z nas wpłacił ustaloną kwotę potrzebną na wspólne potrzeby związane z wyprawą. W kosztach został przewidziany prowiant (zarówno ten, który braliśmy ze sobą, jak i posiłki w lokalnych miejscach), zaopatrzenie medyczne, turystyczny ekwipunek, opłaty drogowe, atrakcje turystyczne, a także części do busów. Za moją część wyprawy wpłaciłam 650zł. Do kupienia pozostał tylko bilet lotniczy. Linie lotnicze LOT raz w tygodniu ogłaszały tanią środę, podczas której można zakupić tańsze o połowę bilety lotnicze. Zatem w pewien środowy wieczór usiadłam i znalazłam bilet powrotny z Tbilisi do Warszawy za około 400 zł (obecnie można zakupić bilety do Gruzji już za około 100 zł w obie strony!).